Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Magdalena Balion-Hajduk

po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2024 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w G.

przeciwko J. P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. akt I C 168/22

1.  oddala apelację;

2.  przyznaje kuratorowi adw. K. I. ustanowionej dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu wynagrodzenie w kwocie 885,60 zł (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych i sześćdziesiąt groszy), w tym 165,60zł (sto sześćdziesiąt pięć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku od towarów i usług;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gliwicach kwotę 885,60 zł (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sadowych.

SSO Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. III Ca 593/24

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z 19 kwietnia 2024 r. zasądził od pozwanej J. P. na rzecz powoda (...) S.A. 11.843,10 zł wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie od kwot:

-1.449,76 zł od dnia 31 maja 2019 roku;

- 1449,76 zł od dnia 25 czerwca 2019 roku;

- 1.449,76 zł od dnia 23 lipca 2019 roku ;

- 1449,76 zł od dnia 22 sierpnia 2019 roku;

- 6.044,06 zł od dnia 2 marca 2021 roku. Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej 5.163,83 zł kosztów procesu i przyznał kuratorowi wyznaczonemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej wynagrodzenie.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwana J. P. zawarła z powodem (...) S.A. w G. umowę najmu pojazdu wraz z umową o świadczenie obsługi serwisowej: „Umowę abonamentową” nr (...). Umowa została zawarta w formie dokumentowej – elektronicznej. Po akceptacji przez najemcę warunków umowy w systemie informatycznym, wysyłany jest automatyczny mail potwierdzający zawarcie pomiędzy stronami umowy, na adres wskazany przez najemcę podczas zawierania umowy (§ 13 umowy).

Przedmiotem umowy abonamentu był najem pojazdu, którego specyfikację zawiera załącznik nr 1 do umowy. Wynajmujący zobowiązał się do świadczenia usług obsługi serwisowej, zgodnie z wyborem określonym w załączniku (§ 1 umowy).

Wynajmujący na mocy umowy oddał najemcy na czas określony samochód do używania i pobierania pożytków i zobowiązał się w tym okresie do świadczenia usług obsługi serwisowej samochodu, to jest na okres najmu i serwisowania, a w zamian za to najemca zobowiązał się do zapłaty wynajmującemu miesięcznego czynszu najmu oraz wynagrodzenia za świadczenie usług obsługi serwisowej. Czynsz najmu i wynagrodzenie za świadczenie usług obsługi serwisowe, nazywane były w umowie abonamentem. Strony zgodnie uzgodniły, że wysokość abonamentu ma charakter promocyjny z uwagi na uczestnictwo najemcy w Programie Abonament. Wynajmujący przyznał najemcy rabat w wysokości wskazanej w załączniku nr 1 do umowy, pod warunkiem, iż umowa nie zostanie rozwiązana przed upływem terminu, na jaki została zawarta, z przyczyn nie leżących po stronie wynajmującego. Wynajmujący był uprawniony do żądania od najemcy zwrotu warunkowo przyznanego rabatu za każdy rozpoczęty miesiąc obowiązywania umowy. Najemca był zobowiązany do zwrotu rabatu w terminie 14 dni od dnia wezwania go do zapłaty. Czynsz miał być płatny miesięcznie w terminach uzgodnionych przez strony. Najemca był zobowiązany do zapłaty opłat za czynności dodatkowe wykonane przez wynajmującego, w tym na wniosek najemcy, w wysokości określonej w cenniku opłat dodatkowych. Opłaty dodatkowe miały być płatne w terminie wskazanym na fakturze VAT. Cennik opłat dodatkowych stanowił załącznik nr 2 do umowy (§ 2 umowy).

Wynajmujący zobowiązany był do świadczenia na rzecz najemcy obsługi serwisowej zgodnie z wybranym pakietem, określonym w załączniku nr 1, na zasadach o których mowa w § 3 umowy. Usługi obsługi serwisowej miały być świadczone na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. W przypadku konieczności dokonania napraw poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej – strony umowy odrębnie miały uzgodnić zasady ich realizacji. Wynajmujący w ramach pakietu usług obsługi serwisowej pakietu comfort zobowiązał się do organizacji i realizacji serwisu w stacjach obsługi obejmującego wszelkie czynności obsługi serwisowej i napraw samochodu, z wyłączeniem przypadków, za które odpowiedzialność ponosi najemca oraz czynności obsługi codziennej (uzupełnienie poziomy oleju, płynu AdBlue, płynu hamulcowego, cieczy chłodzącej i płynu do spryskiwaczy, kontrola stanu ogumienia i ciśnienia, naprawy lub wymiany felg oraz uszkodzonego ogumienia, o ile uszkodzenie nie jest spowodowane wada fabryczną, kontrola działania i naprawa oświetlanie samochodu w tym świateł sygnalizacyjnych oraz kontrola działania sygnału dźwiękowego). Ponadto wynajmujący zobowiązał się do zapewnienia na swój koszt opon odpowiednich do pory roku i udostępnienia samochodu zastępczego na czas naprawy samochodu po szkodzie komunikacyjnej (§ 3 umowy).

Okres najmu samochodu i jego serwisowana zgodnie z wybranym pakietem, rozpoczyna się w dniu podpisania protokołu odbioru, nie później niż 72 godziny od momentu zawarcia umowy i kończy się po upływie liczby miesięcy określonej w załączniku nr 1do umowy, w dniu odpowiadającym dacie dziennej początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca (§ 4 umowy).

W umowie zastrzeżono, że w razie trwającego dłużej niż 3 dni opóźnienia w zapłacie jakichkolwiek należności wynikających z umowy, wynajmujący – po wezwaniu najemcy do zapłaty tych należności i udzieleniu mu dodatkowego 7-dniowego terminy na ich zapłatę , ma prawo do wypowiedzenia umowy ze skutkiem natychmiastowym. W przypadku każdego opóźnienia w zapłacie abonamentu lub jakichkolwiek innych należności wynikających z umowy, jej niewykonania lub nienależytego wykonania, niezależnie od daty ich powstania i dochodzenia, najemca ma obowiązek zapłacić wynajmującemu zaległą opłatę za użytkowanie samochodu oraz inne należności wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie w rozumieniu art. 481 § 2(1) k.c., naliczanych od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty (§ 11 umowy).

Umowa wygasa z upływem terminu na jaki została zawarta, lub ulega rozwiązaniu przed upływem czasu na jaki została zawarta z przyczyn przewidzianych w umowie lub przepisach powszechnie obowiązujących. Do chwili zwrotu potwierdzonego protokolarnie ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia samochodu obciąża najemcę. W razie opóźnienia zwrotu w stosunku do daty wygaśnięcia lub rozwiązania umowy, najemca zobowiązany był do uiszczenia kary umownej w wysokości 1/30 miesięcznego abonamentu brutto powiększonej o kwotę 1/30 miesięcznego rabatu brutto za każdy dzień opóźnienia w zwrocie samochodu (§ 12 umowy) .

Z załącznika nr 1 do opisanej umowy wynika, że umowa dotyczyła samochodu H. (...). Umowa została zawarta na okres 12 miesięcy, od 11 kwietnia 2019 roku do 14 kwietnia 2020 roku z pakietem serwisowym C., za kwotę miesięcznego abonamentu w wysokości promocyjnej – 1.449,76 zł. Na te należność składały się miesięczny czynsz – 602,29 zł i miesięczna opłata serwisowa 847,47 zł. Termin płatności czynszu to 20 dzień miesiąca. Miesięczny abonament bez promocji wynosił 2.029,67 zł.

Cennik opłat dodatkowych wynika z załącznika nr 2 do umowy. Ceny w załączniku zostały określone w kwocie brutto. Cena za udostępnienie danych klienta w związku z postępowaniem wyjaśniającym w sprawie o wykroczenie wynosiła 50 zł. (...) S.A. dwukrotnie udzieliła odpowiedzi na „wezwanie skierowane do właściciela pojazdu” w związku z prowadzonym postępowaniem wyjaśniającym w sprawie o wykroczenie.

W dniu 25 kwietnia 2019 roku o godzinie 19:10 najemca J. P., czyli pozwana potwierdziła własnoręcznym podpisem odbiór przedmiotu najmu umowy abonamentowej nr (...). W protokole odbioru przedmiotu najmu do umowy nr (...), pozwana wskazała swoje dane osobowe i adresowe.

Pismem z 27 czerwca 2019 roku, w związku z niespłaceniem w wymaganym terminie zadłużenia w kwocie 2.961,02 zł z tytułu opłat wynikających z umowy abonament nr (...) , powód wezwał pozwaną do spłaty zadłużenia w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania. Pismo zostało wysłane na adres z umowy.

Pismem z 14 sierpnia 2019 roku wysłanym do pozwanej za pośrednictwem poczty e-mail na jej adres e-mail wynikający z umowy, powód w oparciu o § 11 umowy abonamentu nr (...) w trybie natychmiastowym wypowiedział pozwanej umowę abonamentu nr (...), jednocześnie żądając natychmiastowego zwrotu przedmiotu umowy. Ponadto powód wezwał pozwaną do zapłaty zaległych opłat z tytułu opisanej umowy w wysokości 4.472,28 zł i odsetek naliczonych za okres opóźnienia w zapłaci opłat wynikających z umowy i zwrotu udzielonego rabatu. Ponadto wskazał, że za każdy dzień opóźnienia w zwrocie przedmiotu najmu, pozwana będzie zobowiązana do zapłaty kary umownej w wysokości 1/30 miesięcznego abonamentu brutto powiększonej o kwotę 1/30 miesięcznego rabatu brutto.

Pozwana nie oddała przedmiotu najmu. Pojazd został przejęty przez stronę powodową w dniu 30 września 2019 roku i przetransportowany lawetą z uwagi na brak kluczyków.

Powód wystawił na rzecz pozwanej następujące dokumenty księgowe:

- 10 maja 2019 roku fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 1.449,76 zł, tytułem opłaty za użytkowanie pojazdu i serwis; do tej faktury, faktura korygująca z 25 stycznia 2021 roku nr 649/K/01/21/ (...) opiewająca na kwotę 579,91 zł tytułem opłaty za użytkowanie pojazdu o w związku z wypowiedzeniem umowy, fakturowanie rabatów;

- 31 maja 2019 roku fakturę VAT nr (...), opiewającą na kwotę 61,50 zł , tytułem refaktury kosztów według załącznika (udostepnienie danych osobowych w związku z wykroczeniem z 30 kwietnia 2019 roku);

- 3 czerwca 2019 roku fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 1.449,76 zł, tytułem opłaty za użytkowanie pojazdu i serwis; do tej faktury, faktura korygująca z 25 stycznia 2021 roku nr 650/K/01/21/ (...) opiewająca na kwotę 579,91 zł tytułem opłaty za użytkowanie pojazdu w związku z wypowiedzeniem umowy, fakturowanie rabatów;

- 28 czerwca 2019 roku fakturę VAT nr (...), opiewającą na kwotę 61,50 zł, tytułem refaktury kosztów według załącznika (udostepnienie danych osobowych w związku z wykroczeniem z 21 maja 2019 roku);

- 1 lipca 2019 roku fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 1.449,76 zł, tytułem opłaty za użytkowanie pojazdu i serwis; do tej faktury, faktura korygująca z 25 stycznia 2021 roku nr 651/K/01/21/ (...) opiewająca na kwotę 579,91 zł tytułem opłaty za użytkowanie pojazdu o w związku z wypowiedzeniem umowy, fakturowanie rabatów;

- 31 lipca 2019 roku faktura VAT nr (...), opiewającą na kwotę 834,19 zł , tytułem refaktury kosztów według załącznika (udostepnienie danych osobowych w związku z wykroczeniem z 27 czerwca 2019 roku, wymiana tarczy hamulcowej);

- 15 lipca 2019 roku faktura VAT (...), opiewająca na kwotę 958,85 zł , tytułem tarcza hamulcowa przód, klocek hamulcowy komplet, wymiana tarcz hamulca przód, płyn chłodzący;

- 1 sierpnia 2019 roku faktura VAT nr (...) opiewająca na kwotę 1.449,76 zł, tytułem opłata za użytkowanie pojazdu i serwis; do tej faktury, faktura korygująca z 25 stycznia 2021 roku nr 652/K/01/21/ (...) opiewająca na kwotę 579,91 zł tytułem opłata za użytkowanie pojazdu o w związku z wypowiedzeniem umowy, fakturowanie rabatów.

W dniu 10 lutego 2021 roku powód wystosował do pozwanej pismo zatytułowane Rozliczenie Umowy Abonamentu. W piśmie w tym powód wzywał pozwaną do zapłaty kwoty 12.700,39 zł, w związku z wypowiedzeniem umowy, tytułem zaległych opłat dodatkowych wynikających z umowy wraz z odsetkami za opóźnienie zgodnie z warunkami umowy, za okres opóźnienie w zapłacie. Wskazał, że na kwotę zadłużenia złożyły się: saldo nieopłaconych dokumentów księgowych w wysokości 6.756,23 zł; kwota rabatu do zwrotu w wysokości 2.899,55 zł; kara umowna za 45 dni opóźnienia w zwrocie przedmiotu najmu po wypowiedzeniu w wysokości 3.044,51 zł. Termin do zapłaty wynosił 14 dni od daty doręczenia pisma. Wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 15 lutego 2021 roku.

Sąd Rejonowy wskazał, że pozwana zawarła wyżej opisana umowę. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołał art. 659 § 1 k.c. i postanowienia umowy łączącej strony: „Umowy abonamentowej” nr (...).

Pozwana zawarła umowę w formie dokumentowej w rozumieniu art. 77 ² i 77 ³ k.c., ale także podpisała własnoręcznie protokół odbioru przedmiotu najmu do umowy nr (...).

Wysokość roszczenia wynika z poszczególnych dokumentów księgowych, wysokość abonamentu w promocji i nie w promocji wynika z załącznika nr 1 do umowy nr (...), a wysokość poszczególnych opłat dodatkowych wynika z załącznika nr 2 do umowy nr (...). Wysokość opłat z tytułu czynszu za miesiące maj-sierpień 2019 roku wynosiła po 1449,76 zł (należność objęta fakturami VAT o numerach: (...), wysokość opłaty w wysokości 100 zł za udostępnienie danych klienta w związku z postępowaniem wyjaśniającym w sprawie o wykroczenie wynika z pkt 16 załącznika nr 2 do umowy i wynosiło po 50 zł za udostepnienie (należność objętą fakturą VAT nr (...) – do kwot 50 zł), wysokość kwoty do zwrotu z tytułu udzielonego przy zawarciu umowy rabatu wynosiła 2.899,55 zł i została naliczona zgodnie z § 2 ust. 1 pkt a łączącej strony umowy, liczone jako 579,91 zł tytułem rabatu do zwrotu x 5 miesięcy (należność objęta fakturą korygującą VAT: 651/K/01/21/ (...), 650/K/01/21/ (...), 649/K/01/21/ (...), 652/K/01/21/ (...) i rozliczenie umowy abonamentu), wysokość kwoty za korzystanie z pojazdu z tytułu kary umownej za brak zwrotu pojazdu po rozwiązaniu umowy wynosiła 3.044,51 zł i została obliczona na podstawie § 12 ust. 8 umowy jako 1/30 miesięcznego abonamentu brutto (2.029,67 zł brutto – bez rabatu) x 45 dni opóźnienia w oddaniu samochodu (od 15 sierpnia do 30 września 2019 roku)

Sąd Rejonowy wskazał również, że wysokość odsetek w opóźnienie w zapłacie została określona w umowie nr (...) (§ 11 umowy) i zapis jest zgodny z art. 481 § 2(1) k.c. (odsetki maksymalne za opóźnienie), przy czym termin wymagalności roszczeń o zapłatę czynszu wynika z załącznika do umowy i został wskazany na 20-ty dzień każdego miesiąca. Skoro strona powodowa domagała się zapłaty odsetek od daty późniejszej, Sąd zasądził zgodnie z żądaniem.

Ponadto z protokołu odbioru przedmiotu najmu do umowy nr (...) wynikają dane osobowe i adresowe pozwanej i wszelka korespondencja, w tym wezwania do zapłaty i rozliczenie umowy abonamentu była wysyłana na adres podany przez pozwaną, ewentualnie na jej adres e-mail wynikający z umowy. Wypowiedzenie umowy wysłane zostało na adres e-mail w dniu 14 sierpnia 2019 roku. Pismo zatytułowane „rozliczenie umowy abonamentu” zostało doręczone pozwanej w dniu 15 lutego 2021 roku, a w piśmie tym wyznaczono termin 14 dni na zapłatę, który upływał 1 marca 2021 roku. W zakresie roszczenia o zapłatę należności z tytułu kary umownej, zwrotu rabatu i kosztów udzielenia odpowiedzi, odsetki należne były od dnia następnego – 2 marca 2021 roku.

Sąd Rejonowy oddalił roszczenie w części, tj. co do należności objętych fakturami z 31 maja 2019 roku (faktura VAT nr (...) na kwotę 61,50 zł) i z 28 czerwca 2019 roku (faktura VAT nr (...) na kwotę 61,50 zł) wystawionymi w związku z udostępnieniem danych osobowych w związku z wykroczeniami. Z załącznika nr 2 do umowy nr (...) wynika natomiast, że opłata za udostepnienie danych klienta wynosi 50 zł i jest to kwota brutto. Strona powodowa niezasadnie podwyższyła kwotę 50 o podatek VAT oraz co do żądania wynikającego z faktur: z 31 lipca 2019 roku faktura VAT nr (...), opiewającej na kwotę 834,19 zł, tytułem refakturowania kosztów według załącznika (wymiana tarczy hamulcowej) i z 15 lipca 2019 roku faktura VAT FV (...), opiewającej na kwotę 958,85 zł, tytułem tarcza hamulcowa przód, klocek hamulcowy komplet, wymiana tarcz hamulca przód, płyn chłodzący –,ponieważ pozwana zawarła umowę w pakiecie serwisowym comfort. Z umowy wynika, że wymienione czynności, w ramach pakietu comfort zobowiązuje się wykonać wynajmujący (§ 3 umowy), a strona pozwana nie wykazała, by zachodziły przesłanki z art. § 3 ust. 5 umowy, to znaczy obciążenia pozwanej kosztami naprawy szkód z uwagi na to, że – przykładowo - szkody były spowodowane umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

Działająca w imieniu pozwanej kurator zaskarżyła wyrok, zarzucając:

- naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 233 § 1 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, dokonanie ustaleń na podstawie dowodów niewystarczających do wyciągnięcia wniosków, do jakich doszedł sąd pierwszej instancji oraz pominięcie faktów mających znaczenie dla sprawy jak czy powód poniósł jakąkolwiek szkodę na skutek nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwaną, czy pozwana ponosi odpowiedzialność za nienależyte wykonanie zobowiązania i czy umowa została skutecznie zawarta i skutecznie rozwiązana,

- naruszenie prawa materialnego to jest:

- art. 659 § 1 k.c. przez niewłaściwe zastosowanie i zasądzenie od pozwanej jako najemcy opłat nie stanowiących czynszu ani innych opłat do podnoszenia których zobowiązany jest najemca jak opłata za udostępnienie danych klienta i kwota rabatu do zwrotu,

- art. 415 k.c. przez niezastosowanie i uznanie opłat za udostępnienie danych i kwoty rabatów do zwrotu za część opłaty obciążającej najemcę,

- art. 483 § 1 k.c. przez niewłaściwe zastosowanie i zasądzenie od pozwanej kary umownej mimo braku ku temu przesłanek, a w szczególności mimo niewykazania poniesienia jakiejkolwiek szkody przez powoda, na którym jako wierzycielu spoczywał ciężar dowodu,

- art. 77 ² k.c. przez niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji braku oświadczenia woli pozwanej.

Kurator wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa i zmianę postanowienia o kosztach przez obciążenie powoda kosztami i przyznanie na swoją rzecz wynagrodzenie za pełnienie funkcji kuratora w postępowaniu odwoławczym.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarzuty apelacji nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela zarówno szeroko przytoczone wyżej ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy jak i przyjętą przez ten sąd podstawę prawną rozstrzygnięcia i unikając zbędnych powtórzeń przyjmuje je za własne. Pozwana nie postawiła skutecznie zarzutu naruszenia przez Sąd art.233 § 1 k.p.c., bowiem nie wykazała, iż Sąd Rejonowy, dopuścił się błędu logicznego w dokonanej ocenie okoliczności wziętych za podstawę wydanego orzeczenia i istotnych dla jej rozstrzygnięcia, uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, tymczasem tylko takie uchybienia mogą być przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena Sądu (tak SN w orzeczeniu z 6.11.1998r., IICKN 4/98 nie publ.).

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił w sprawie stan faktyczny, jako ciąg chronologicznie następujących po sobie zdarzeń, które miały miejsce w określonych okolicznościach. Sąd I instancji wskazał fakty, które uznał za udowodnione i dowody, na których się oparł. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy nie naruszają reguł wynikających z doświadczenia życiowego i zasad logiki. Zatem ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego Sąd II instancji przyjmuje za swoje, nie znajdując podstaw do ich korygowania.

Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż doszło do skutecznego zawarcia umowy abonamentowej. Umowę tę zawarto w formie dokumentowej, a zawarcie umowy zostało potwierdzone przez pozwaną w momencie, kiedy ta umowa była wykonana prze przekazanie pozwanej samochodu, co pozwana potwierdziła własnoręcznym podpisem na protokole odbioru. Zgodnie z art. 77 ² k.c. o zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie, art. 77 ³ k.c. stanowi, że dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią.

Zasadnie Sąd Rejonowy wskazał, iż okoliczności te świadczą o zawarciu umowy i o zaakceptowaniu jej warunków. Pozwana potwierdziła również swoje dane osobowe jak i adresowe, mailowe i zgodnie z nimi oraz warunkami umowy szczegółowo wyżej opisanymi powód z uwagi na nieregulowanie opłat abonamentowych wzywał pozwaną do zapłaty na wskazany adres, a w związku z brakiem reakcji umowę wypowiedział i naliczył stosowne wynikające z zawartej umowy opłaty. Powód swoje obowiązki wynikające z umowy wykonał, natomiast pozwana nie, co wiąże się z konsekwencjami szczegółowo w umowie opisanymi. Podstawą roszczenia był nie tylko art. 659 § 1 k.c., zgodnie którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, ale także postanowienia umowy. Zgodnie z art. 353 ¹ k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Jeśli chodzi o zarzut zawarty w apelacji niewykazania przez powoda poniesienia szkody i naruszenia art. 415 k.c. oraz art. 483 k.c. należy wskazać, iż zasadność roszczenia z tytułu kar umownych wynika z zawartej z pozwaną umowy, która w paragrafie 12 ust. 8 stanowi, że w przypadku wygaśnięcia lub rozwiązania najemca zobowiązany w terminie 3 dni od dnia wygaśnięcia lub rozwiązania umowy do zwrotu samochodu na własny koszt i ryzyko z wszystkimi dokumentami i kompletnym fabrycznym wyposażeniem do siedziby wynajmującego lub innego miejsca wskazanego przez wynajmującego, a w razie opóźnienia zwrotu w stosunku do daty wygaśnięcia lub rozwiązania umowy najemca zobowiązany jest do uiszczenia kary umownej w wysokości 1/30 miesięcznego abonamentu brutto powiększonej o kwotę 1/30 miesięcznego rabatu brutto za każdy dzień opóźnienia w zwrocie samochodu. Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Poszkodowany na rzecz którego zastrzeżono karę umowną nie musi wykazywać wysokości poniesionej szkody (art. 484 § 1 k.c.). To, że w przypadku braku zwrotu pojazdu w terminie przez najemcę wynajmujący ponosi szkodę jest oczywiste, wynika z doświadczenia życiowego. Wynajmujący ponosi szkodę przez brak możliwości korzystania z pojazdu, brak możliwości wynajęcia pojazdu innej osobie w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wysokość zasądzonego roszczenia została prawidłowo wykazana przedstawionymi fakturami, znajdującymi swoje oparcie w postanowieniach umowy.

Z tych względów na podstawie art. 385 k.p.c. apelację pozwanej należało oddalić jako nieuzasadnioną. O wynagrodzeniu kuratora Sąd orzekł na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, określając wysokość wynagrodzenia jako 40% stawki wynagrodzenia pełnomocnika (40% z 1800 zł = 720 zł), powiększone o podatek VAT 165,60 zł.

SSO Magdalena Balion – Hajduk