Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2021r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Gabriela Sobczyk

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2021r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa T. S. (S.)

przeciwko Gminie i Miastu C.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. akt II C 403/19

1)  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 4.590,00 zł (cztery tysiące pięćset dziewięćdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 12 września 2018r.;

b)  oddala powództwo w pozostałej części;

c)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 1293,60 zł (tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt trzy złote i sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 950 zł (dziewięćset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Powód T. S. domagał się zasądzenia od Gminy i Miasta C. kwoty 5.726,52 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 września 2018 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 1 czerwca 2017 roku zawarł z pozwaną umowę przedwstępną o wykonanie adaptacji poddasza na cele mieszkaniowe w budynku stanowiącym między innymi współwłasność Gminy i wchodzącego w skład Wspólnoty Mieszkaniowej. Następnie strony zawarły umowę o wykonanie remontu lokalu i uzupełnienie wyposażenia w budynku przy ulicy (...) w zakresie określonym w tejże umowie. Warunkiem wykonania umowy było uzyskanie pozwolenia Wspólnoty Mieszkaniowej na włączenie się do istniejących instalacji w budynku. Udzielenie takiej zgody jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną, dlatego potrzebna była zgoda współwłaścicieli nieruchomości. Po zawarciu umowy w dniu 12 października 2017 roku Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę o braku wyrażenia zgody na wykonanie adaptacji poddasza. Powód nie był uprawniony do zaskarżenia tej uchwały, natomiast nie zrobiła tego sama pozwana. W konsekwencji powód poniósł koszty związane z wykonywaniem umowy, a jego dalsze zobowiązania umowne nie mogą zostać zrealizowane z przyczynach nieleżących po stronie powoda.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Pozwana wskazała, że zawierając umowę z powodem dysponowała zgodą Wspólnoty Mieszkaniowej wyrażoną w uchwale tej wspólnoty z dnia 17 marca 2008 roku nr (...). Uchwała wspólnoty z dnia 12 października 2017 roku została podjęta pomimo sprzeciwu pozwanej oraz pomimo oświadczenia wykonawcy dachu, że podtrzymuje udzieloną gwarancję i zezwala na prace, które miał wykonać powód.

10 września 2019r. powód cofnął pozew w części – a to co do kwoty 1136,52 zł i zrzekł się w tej części roszczenia, podtrzymując roszczenie o zasądzenie kwoty 4590zł.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Rybniku oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego 1800 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że 1 czerwca 2017 roku powód T. S. zawarł z Gminą i Miastem C. umowę przedwstępną nr (...) w celu ustalenia wspólnego stanowiska stron w przedmiocie zamiaru współdziałania przy realizacji planowanego przedsięwzięcia, polegającego na wykonaniu remontu pomieszczeń strychu wraz z uzupełnieniem wyposażenia technicznego w celu ich adaptacji na mieszkanie. Umowa przewidywała, że obowiązkiem osoby planującej wykonanie adaptacji jest wykonanie na swój koszt: wyceny wartości strychu przez uprawnionego rzeczoznawcę zgodnie ze stanem istniejącym oraz sporządzenie projektu technicznego. Realizacja tych czynności miała uprawniać do podpisania z Zarządcą „umowy o wykonanie lokalu wraz z uzupełnieniem wyposażenia technicznego”. Osoba planująca wykonanie adaptacji strychu w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej zobowiązana była ponadto do dostarczenia Zarządcy pisemnej zgody Wspólnoty na włączenie się do istniejących instalacji budynku (§ 1 umowy). Gmina i Miasto C. zawarła w/w umowę w oparciu o uchwałę nr 1/2008 z dnia 17 marca 2008 roku Wspólnoty Mieszkaniowej przy ulicy (...) w C. o wyrażeniu zgody na podłączenie do istniejących instalacji a także na wykonanie niezbędnych robót w zakresie części wspólnych nieruchomości na koszt przeprowadzających adaptację strychów. Zgodnie z § 2 tej uchwały, wykonanie jej zostało powierzone Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej w C..

Powód poniósł koszty związane z projektem budowlanym, koszty rzeczoznawcy majątkowego, przyłącza prądu i wytyczenia ciągów wentylacyjnych przez kominiarza.

W dniu 7 sierpnia 2017 roku powód T. S. oraz K. C. (wykonujący remont) zawarli z Gminą i Miastem C. (Zarządcą) umowę nr (...) o wykonanie remontu lokalu mieszkalnego oraz uzupełnienie wyposażenia technicznego. Na podstawie tej umowy wykonujący remont zobowiązali się do wykonania modernizacji, a także uzupełnienia wyposażenia technicznego części poddasza w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej położonym w C. przy ulicy (...) we własnym zakresie i na własny koszt w terminie 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się decyzji o pozwoleniu na wykonanie robót budowlanych. Dodatkowo wykonujący remont był zobowiązany do pokrycia kosztów projektu adaptacji oraz branżowych projektów instalacji i uzyskania pozwolenia na budowę. Wykonujący remont zobowiązany był do pokrycia kosztu wyceny strychu przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego (§ 1 umowy). Zgodnie z § 2 pkt. 3 wykonujący był zobowiązany do dostarczenia Zarządcy budynku po 1 egzemplarzu dokumentacji wraz z pozwoleniem na budowę. Zgodnie z § 4 ust. 2 umowy uzyskanie zgody innych osób lub instytucji, powinno odbywać się za pośrednictwem i przy współudziale pozwanej.

Sąd Rejonowy ustalił następnie, że M. P. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) oświadczył, że podtrzymuje udzieloną gwarancję na dach znajdujący się przy ulicy (...) w C., którego remont przeprowadzał w zakresie określonym umową zawartą z ZGM w C. i zezwolił na modyfikację przez inwestorów T. S. i K. C..

Decyzją z dnia 29 września 2017 roku nr (...) Starosta (...) zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę T. S. oraz K. C. obejmujące „zmianę sposobu użytkowania poddasza na cele mieszkalne wraz ze zmianą konstrukcji dachu w budynku wielorodzinnym” na działce nr (...) położonej w C. przy ul. (...).

W dniu 12 października 2017 roku Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr 6/2017 w sprawie odwołania od decyzji Starosty (...) z dnia 29 września 2017 roku nr (...) w sprawie „zmiany sposobu użytkowania poddasza na cele mieszkalne wraz ze zmianą konstrukcji dachu w budynku wielorodzinnym” na działce nr (...) położonej w C. przy ulicy (...). Wspólnota Mieszkaniowa nie wyraziła zgody na zmianę sposobu użytkowania poddasza na cele mieszkalne oraz ze zmianą konstrukcji dachu w budynku wielorodzinnym na działce nr (...) położonej w C. przy ulicy (...), z uwagi na trwający okres gwarancyjny remontu dachu, którego rękojmia upływa w dniu 28 października 2021 roku. Pozwana jako członek Wspólnoty Mieszkaniowej głosowała przeciwko tej uchwale. Gmina podejmowała ponadto rozmowy z członkami Wspólnoty Mieszkaniowej zmierzające do przekonania ich do zmiany tej decyzji, nie przyniosły one jednak rezultatu. Gmina nie zaskarżyła uchwały.

19 maja 2018 roku Wojewoda (...) wydał decyzję na skutek rozpatrzenia odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) od decyzji Starosty (...) z dnia 29 września 2017 roku o pozwoleniu na budowę dla przedmiotowej inwestycji i uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz orzekł o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Pismem z dnia 21 sierpnia 2018 roku pełnomocnik powoda wezwał Gminę i Miasto C. Zakład Gospodarki Mieszkaniowej do zapłaty kwoty 5.726,52 zł

tytułem naprawienia szkody wyrządzonej powodowi, stanowiącej poniesione koszty wykonania umowy.

W ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za niezasadne.

Wskazał na treść art. 471 kc, wywodząc, że przesłankami odpowiedzialności na gruncie tego przepisu są: fakt niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, wystąpienie szkody u drugiej strony oraz związek przyczynowy pomiędzy powyższymi zdarzeniami. Przywołał też brzmienie art. 6 kc.

Podniesiony przez pozwaną zarzut braku jej legitymacji biernej pozwanej uznał za trafny. Zgodziła się z pozwaną, iż ewentualną odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie ponosić winna Wspólnota Mieszkaniowa. Wskazał, że pozwana zawarła umowę z powodem, dysponując zgodą Wspólnoty Mieszkaniowej udzieloną na podstawie uchwały z dnia 17 marca 2008 roku, w oparciu której Starosta (...) wydał decyzję w dniu 29 września 2017 roku o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz udzieleniu pozwolenia na budowę. Dopiero po zawarciu przedmiotowej umowy Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę w dniu 12 października 2017 roku o braku zgody na zmianę sposobu użytkowania poddasza, pomimo iż wykonawca dachu M. P. podtrzymał udzieloną gwarancję i zezwolił na prace, które miały być wykonane przez powoda.

W ocenie Sądu nie można przypisać pozwanej Gminie działania mającego charakter niewykonania umowy bądź uczynienia tego w sposób nienależyty (czy też działania o charakterze deliktowym) i wywodzić, iż działanie pozwanej (bądź jego brak) spowodowało wystąpienie szkody stronie powoda.

Wskazał, że przy podejmowaniu uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej w dniu 12 października 2017r. pozwana Gmina głosowała przeciwko tej uchwale. Ponadto, prowadziła ona również we własnym zakresie rozmowy z pozostałymi członkami Wspólnoty Mieszkaniowej, by przekonać ich do zmiany tej uchwały, lecz okazały się bezskuteczne. W ocenie Sądu Rejonowego brak zaskarżenia tej uchwały nie mógł powyższej kwestii przesądzić o stwierdzeniu odpowiedzialności pozwanej. Nie jest bowiem kwestią oczywistą, czy przyniosłoby to zamierzony skutek i umożliwiło kontynuowanie przedsięwzięcia przez powoda. Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, że zgodnie z umową z dnia 1 czerwca 2017 roku, to osoba planująca wykonanie adaptacji strychu w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej obowiązana była do dostarczenia zgody Wspólnoty na włączenie się do istniejących instalacji budynku. Osobą ta był powód. Zgodnie z treścią umowy z dnia 7 sierpnia 2017 roku wykonujący (czyli powód) był zobowiązany do dostarczenia Zarządcy budynku po 1 egzemplarzu dokumentacji wraz z pozwoleniem na budowę. Wskazując na wynikający z § 4 ust. 2 umowy obowiązek współdziałania i pośrednictwa pozwanej w toku uzyskiwania zgody, Sąd Rejonowy uznał, że w toku całego postępowania takie współdziałanie i pośrednictwo miało miejsce. Wskazał, że powód nie miał też możliwości wzruszenia uchwały odmownej Wspólnoty, jednak brak podjęcia takiej czynności przez pozwaną nie mógł przesądzić o istnieniu jej odpowiedzialności za powstałą szkodę. Wobec braku legitymacji biernej pozwanej Sąd Rejonowy oddalił powództwo na mocy art. 471 k.c.

O kosztach orzekł po myśli art. 98 k.p.c.

Apelację od tego wyroku złożył powód, zaskarżając go w całości. Zarzucił temu wyrokowi sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zgromadzonych dowodów, polegającą na wadliwym ustaleniu, że pozwany nie ponosi winy za obiektywny i bezsporny między stronami stan niemożliwości wykonania umowy, przy czym wskazany zarzut jest

konsekwencją naruszenia przepisów postępowania, a to art. 233§1kpc wyrażającą się w dowolnej i wybiórczej ocenie dowodów, a zwłaszcza pominięcia treści zeznań świadka M. U., co doprowadziło do błędnego ustalenia braku legitymacji biernej pozwanego i miało wpływ na treść rozstrzygnięcia. Zarzucił też naruszenie art. 471kc przez błędne zastosowanie będące konsekwencją błędnego przyjęcia, że pozwany nie ponosił winy za brak możliwości wykonania umowy oraz art. 493kc przez jego niezastosowanie oraz wadliwe ustalenie, że pozwany nie ma legitymacji biernej w sytuacji, gdy wskutek okoliczności zawinionych przez pozwanego wykonanie umowy stało się niemożliwe i stan ten ma charakter obiektywny.

Stawiając te zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości, tj zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda 4590zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 września 2018r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów postępowania apelacyjnego wedle norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że uznając brak zawinienia pozwanej w niezaskarżeniu uchwały wspólnoty Sąd I instancji pominął zeznania M. U., który wskazał, że przyczyną niezaskarżenia tej uchwały było przekonanie o tym, że pozwolenie na budowę nie zostanie wzruszone, zaś uchwałę uznawała za wadliwą. Brak zaskarżenia uchwały był wynikiem błędnego uznania, że jej wydanie jako kolejnej uchwały wspólnoty nie będzie miało wpływu

Na pozwolenie wydane przez organ administracji. Skarżący wywodził, że niezaskarżenie uchwały w tych okolicznościach jest obiektywnie nieuzasadnionym zaniechaniem pozwanej. Pozwana zaś była zobowiązana przy zachowaniu należytej staranności do współdziałania z powodem w wykonaniu umowy. Powód sam nie miał możliwości uzyskania uchwały wspólnoty. Skarżący wywodził, że w okolicznościach sprawy przy przyjęciu zobiektywizowanych kryteriów możliwości oceny wyniku postepowania w sprawie zaskarżenia uchwały doprowadziłoby do jej zmiany czy uchylenia i umożliwiłoby wykonanie umowy.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego, podnosząc, że rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego jest trafne. W toku postępowania podnosiła, że a powód powinien był zaskarżyć decyzję administracyjną organu II instancji, czego nie uczynił.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny uzupełniono o ustalenie oparte na treści §8 umowy przedwstępnej z 1 czerwca 2017r. zawartej pomiędzy powodem, K. C. a pozwaną, a która została na żądanie Sądu odwoławczego dołączona jako kompletna do akt postępowania (wcześniejszy odpis tej umowy znajdujący się w aktach nie zawierał str.3). Zgodnie z tym postanowieniem, zarządca deklaruje gotowość stałej współpracy oraz pomocy przy realizacji przedmiotu umowy.

Powyższe wskazuje, że w umowie zobowiązującej powoda do przygotowania projektu technicznego adaptacji zawarte było wyraźne postanowienie wskazujące na obowiązek pozwanej w zakresie współpracy z powodem przy realizacji umowy. Zatem zobowiązanie takie zawierały obie umowy pomiędzy stronami. Współpraca ta była niezbędna przy

uzyskiwaniu wszelkich zgód, w szczególności zaś przy uzyskaniu zgody wspólnoty mieszkaniowej na wykonanie prac adaptacyjnych. Jak zasadnie wskazywano dotąd w postępowaniu, pozwana była członkiem wspólnoty i jej przysługiwały wszelkie prawa z tym związane. Tym samym na niej spoczywało dochowanie należytej staranności w podjęciu działań powodujących umożliwienie dokonanie adaptacji strychu, której dotyczyły umowy pomiędzy stronami.

Oceniając materiał sprawy oraz zarzuty apelacji, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że

trafny jest zarzut apelacji dotyczący naruszenia art. 471kc i art. 493§1kc. Niezasadnie Sąd I instancji wskazał na brak legitymacji procesowej pozwanej w zakresie roszczenia opartego na

wskazanych przepisach. Podnieść należy, że art. 471kc statuuje odpowiedzialność odszkodowawczą kontrahenta za szkodę spowodowaną nienależytym wykonaniem zobowiązania umownego. Niewątpliwie pozwaną i powoda łączył węzeł umowny, określający obowiązki każdej ze stron. Jak już wskazano, na pozwanej w tym zakresie ciążył obowiązek współdziałania przy wykonaniu umowy, w tym uzyskaniu wszelkich zgód na wykonanie adaptacji.

Pozwana mimo tego obowiązku nie zaskarżyła uchwały wspólnoty sprzeciwiającej się adaptacji strychu. W ocenie Sądu Okręgowego wynikający z umowy obowiązek współdziałania pozwanej z powodem przy realizacji umowy obejmował nie tylko działania o charakterze faktycznym, ale także działania o charakterze prawnym, w tym podjęcie działania w postaci zaskarżenia niekorzystnej uchwały wspólnoty, uniemożliwiającej dokonanie prac adaptacyjnych. Działania takiego pozwana nie podjęła. Przy zachowaniu należytej staranności zaś powinna była je podjąć, zważywszy na to, że uchwała wspólnoty z 12 października 2017r. oddziaływała nie tylko na jej prawa jako współwłaściciela nieruchomości, lecz także prawa jej kontrahentów – powoda i K. C.. Nie może stanowić wystarczającego uzasadnienia dla niepodjęcia działań przez pozwaną okoliczność, że dysponowała ona uchwałą wspólnoty z 2008r., gdyż od jej wydania zmienił się zasadniczo stan własności nieruchomości (udział Gminy wcześniej przekraczał 50% (k. 42), a w 2017 był niższy niż 50%(k. 34). Ponadto po wydaniu uchwały z 2008r. doszło do powstania nowej okoliczności, a to wykonano remontu dachu budynku, stanowiący znaczne obciążenie finansowe dla wspólnoty. Tym samym, przy zachowaniu należytej staranności oraz zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego pozwana powinna była liczyć się z tym, że zdanie członków wspólnoty może ulec zmianie, a zmiana ta może odprowadzić do odmowy udzielenia pozwanym pozwolenia na budowę (uchylenia w toku instancji w postępowaniu administracyjnym decyzji udzielającej tego pozwolenia). Wskazane przez stronę pozwaną argumenty uzasadniające jej zdaniem decyzję o braku wystąpienia z odwołaniem od uchwały wspólnoty nie są wystarczające dla usprawiedliwienia jej postępowania. Nie mogą spowodować zatem uznania braku zaniedbania obowiązku umownego po stronie pozwanej.

Podnieść należy, że w okolicznościach sprawy, przy braku zaskarżenia uchwały, powód nie mógł się zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego zasadnie spodziewać, ze jego odwołanie od decyzji organu administracji II instancji zostanie uwzględnione przez sąd administracyjny. Stąd nie można mu czynić zarzutu, że odwołania tego nie wniósł. Prawomocna uchwała wspólnoty z 12.10.2017r.oznaczała jednoznacznie, że powód nie posiada prawa do dysponowania nieruchomością w zakresie ingerencji w części wspólne.

Odnosząc się natomiast do kwestii ewentualnego odwołania pozwanej od uchwały wspólnoty, zwrócić należy uwagę, że w budynku położonym w C. przy ulicy nieruchomości położonej przy ulicy (...) strych nie stanowił części wspólnej, lecz

jego powierzchnia była wzięta pod uwagę przy obliczaniu udziału każdego z współwłaścicieli w tej nieruchomości, co było w sprawie niesporne (k.44) . Tym samym strych nie służył do użytku innych współwłaścicieli – właścicieli nieruchomości lokalowych, jego powierzchnia rzutowała na udział Gminy w nieruchomości wspólnej. Zatem miał on być przeznaczony na odrębny lokal – po dokonanej adaptacji. W tych okolicznościach brak zgody wspólnoty na adaptację łączył się z ingerencją w elementy wspólne nieruchomości, takie jak dach. Z kolei posiadanych dokumentów wynika, że wykonawca dachu podtrzymał udzieloną gwarancję na dach, nawet gdyby prace na dachu celem adaptacji strychu zostały wykonane.

Wskazane okoliczności pozwalają z dużą dozą prawdopodobieństwa ocenić, że odwołanie złożone od uchwały zostałoby uwzględnione. W przypadku zaniechania obowiązku, wskazane wysokie prawdopodobieństwo jest wystarczające dla stwierdzenia odpowiedzialności kontrahenta za zaniechanie i uznania związku przyczynowego pomiędzy tym zaniechaniem a powstaniem szkody. Można zatem wywieść, że pomiędzy zaniechaniem pozwanej a szkodą powoda wynikającą z niemożliwości realizacji umowy dot. prac adaptacyjnych strychu istnieje normalny związek przyczynowy.

(por. pogląd wyrażony w komentarzu do art. 361kc, w: Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga Trzecia. Zobowiązania, G. Bieniek, H. Ciepła. S. Dmowski, T. Wiśniewski i inni, Tom I str. 53, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1996).

Odnosząc się do dyspozycji art. 471kc, podnieść jeszcze należy, że pozwana nie wykazała, aby szkoda wynikła z wyłącznej winy osoby trzeciej. Podnoszone w tym zakresie argumenty dotyczące odpowiedzialności Wspólnoty nie mogły być uwzględnione, skoro pozwanej można przypisać zaniechanie w zakresie realizacji obowiązku umownego.

Wskazane argumenty pozwalają na uznanie zasadności apelacji, co doprowadziło do zmiany wyroku w sposób wskazany w sentencji – na podstawie art. 386§1kc. Na rzecz powoda zasądzono żądaną kwotę 4590 zł z odsetkami. Wysokość poniesionych przez powoda kosztów związanych z realizacją umowy wynika z akt postępowania, nie była ona sporna. O odsetkach orzeczono po myśli art. 481§1kc w zw. z art. 455kc. Powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty z 21 sierpnia 2018r., zakreślając termin 14 dni na zapłatę, która w tym terminie nie nastąpiła. Stąd zasadne było żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od 12 września 2018r.

W zakresie cofniętego żądania apelacja nie zaskarżyła orzeczenia oddalającego powództwo, stąd jego zmiana nie była możliwa - z uwagi na związanie Sądu odwoławczego granicami apelacji( art. 378§1kpc).

W konsekwencji na potrzeby rozliczenia kosztów postępowania uznano, że powód wygrał sprawę w 80%. Opierając się na art. 100 kpc rozliczono koszty procesu, na które składały się opłata od pozwu (250zł) i wynagrodzenie pełnomocników (po 1800zł), jak i opłata skarbowa od pełnomocnictwa. Doprowadziło to do zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda 1293,60zł.

Kosztami postępowania odwoławczego obciążono w całości pozwaną, powód wygrał w nim bowiem w całości. Na koszty te składa się opłata od apelacji oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda, ustalone na podstawie §10 ust.1 pkt 1 w zw. z §2 pkt 3 w zw. z §15 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. poz.1800ze zm.).

SSO Gabriela Sobczyk