Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Danuta Pacześniowska

Sędzia SO Leszek Dąbek

Sędzia SR (del.) Anna Hajda (spr.)

Protokolant Aneta Puślecka

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa T. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I C 371/12

1.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie 1 w ten sposób, że zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.132,32 zł (cztery tysiące sto trzydzieści dwa złote i trzydzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 9 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty;

b)  w punkcie 3 w ten sposób, że orzeka o stosunkowym rozdzieleniu kosztów procesu ustalając, że powód ponosi koszty w 38%, a pozwany w 62% pozostawiając szczegółowe rozliczenie kosztów referendarzowi sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Wodzisławiu Śląskim;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 157 zł (sto pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Anna Hajda SSO Danuta Pacześniowska SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 361/14

UZASADNIENIE

Powód T. S. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w S. kwoty 6.565,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 09.12.2011 r. oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu podał, że w wyniku zdarzenia drogowego w dniu 04.11.2011 r. został uszkodzony pojazd marki F. (...), własności J. B.. Sprawca szkody był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Na wartość przedmiotu sporu składa się nieuregulowana cześć należnego odszkodowania w której składa wchodzą: koszt naprawy pojazdu według wyliczeń sporządzanych przez powoda (5.810,69 zł), koszt wynajmu samochodu zastępczego (2.066,40 zł), koszt wykonania kosztorysu (184,50 zł), koszty opłaty parkingowej (147,60 zł). Od powyższych kosztów powód odjął wysokość kwoty wypłaconej przez pozwanego tytułem odszkodowania (1.643,32 zł), co dało łącznie kwotę 6.565,87 zł. Powód domagał się ustawowych odsetek od dnia 09.12.2011. r. to jest od daty upływu 30 dniowego ustawowego terminu, w którym pozwany był zobowiązany wypłacić pełną kwotę odszkodowania. Termin ten jest liczony od daty zgłoszenia szkody pozwanemu. Wierzytelność została przelana na powoda mocą umowy cesji.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany kwestionował wysokość roszczenia z tytułu kosztów naprawy pojazdu.

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2013 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.803,92 złote z ustawowymi odsetkami od dnia 9 grudnia 2011 roku , w pozostałym zakresie oddalił powództwo i orzekł o stosunkowym rozdzieleniu kosztów procesu ustalając, że powód ponosi koszty w 2/3, a pozwany w 1/3, szczegółowe rozliczenie kosztów pozostawiając referendarzowi sądowemu.

Podstawą tej treści rozstrzygnięcia było ustalenie, że w dniu 04.11.2011 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki F. (...), należący do J. B.. Sprawca szkody pozostawał ubezpieczony u pozwanego. Powód obliczył koszt naprawy pojazdu na kwotę 5.810,69 zł, koszt wynajmu samochodu zastępczego - 2.066,40 zł, koszt wykonania kosztorysu 184,50 zł, koszty opłaty parkingowej 147,60 zł. Pozwany wypłacił powodowi kwotę 2.971,72 zł tytułem naprawy auta w dwóch ratach 1.643,32 zł i 1.328,40 zł.

Wysokość szkody wyniosła 7.030,24 zł Wartość kosztów naprawy wyniosła 5.775,64 zł. Uzasadnione koszty wynajmu samochodu zastępczego wyniosły 1.107,00 zł (10 dni). Koszt parkowania ustalono na kwotę 147,60 zł. Wykorzystanie nowych oryginalnych części zamiennych nie spowodowało wzrostu wartości pojazdu. Prace naprawcze zostały wykonane z wykorzystaniem stawki 95 zł za roboczogodzinę netto czego nie można uznać za stawkę wygórowaną, gdyż stawki stosowane w warsztatach rzemieślniczych oscylowały w kwocie 85 – 95 zł za roboczogodzinę. Technologiczny czas naprawy pojazdu trwał 4 dni. W dniu 04.11.2011. poszkodowany zawarł umowę cesji z powodem i przelał na niego swoje wierzytelności z tytułu szkód w pojeździe.

W tak ustalonym stanie faktycznym zważył Sąd Rejonowy, że bezspornym między stronami było wystąpienie szkody w pojeździe F. (...), za którą odpowiedzialność ponosi pozwane towarzystwo ubezpieczeń.

Wskazał Sąd I instancji, że zgodnie z art. 822 k.c., w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej ( art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. (Dz.U. Nr 124, poz. 1152).

W oparciu o treść opinii biegłego ustanowionego w sprawie obliczył Sąd Rejonowy wysokość szkody. Składają się na nią koszty naprawy pojazdu w wysokości 5.775,64 zł oraz koszty najmu auta zastępczego – 1.107,00 zł i koszty parkowania 147,60zł .

Wskutek dokonanych działań matematycznych, od sumy 5.775,64 należało odjąć wysokość wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania, tj. 2.971,72 zł – tytułem naprawy. Otrzymana kwota 2.803,92 zł winna być uiszczona przez pozwanego, celem pełnego zrekompensowania szkody. Uznano za przyznany fakt uregulowania przez pozwanego kosztów najmu samochodu zastępczego w kwocie 1.180 zł oraz kosztów parkowania 147,60 zł. W pozostałym zakresie żądanie powoda należało oddalić.

Nie zasługuje na uwzględnienie żądanie sumy 184,50 zł, której powód żądał jako rekompensatę za sporządzenie wyceny szkody. Powód nie wykazał związku kwoty z faktury ze szkodą, której naprawienia dochodził. W szczególności, z rachunku wynika, że kalkulację zlecił poszkodowany . Stało się to jednak w dniu 19.01.2012, a zatem już po przelaniu na powoda całej wierzytelności, związanej z wypadkiem. W takiej sytuacji, powód nie wykazał, w jakim celu poszkodowanemu potrzebny był kosztorys wykonawczy, skoro scedował prawo do odszkodowania na rzecz powoda. Z tych względów strona powodowa ponosi również negatywne następstwa ciężaru dowodu (art. 6 kc i 232 kpc) i w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O odsetkach orzeczono po myśli art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zgodnie z tym przepisem, ubezpieczyciel winien wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

O kosztach orzeczono po myśli art. 100 kpc, stosunkowo je rozdzielając, a szczegółowe rozliczenie pozostawiając referendarzowi.

Z wyżej wskazanym orzeczeniem nie zgodził się powód wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwo co do kwoty 1.328,40 złotych oraz w zakresie kosztów postępowania. Skarżący zarzucił wyrokowi : - naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. błąd co do istotnych ustaleń sprawy, a dokładniej błąd rachunkowy, polegający na dwukrotnym zaliczeniu wpłata w kwocie 1.328,40 złotych w poczet uregulowanej należności; - naruszenie art. 233 § 1 kpc poprzez błędną ocenę materiału dowodowego sprawy, a w szczególności poprzez błąd rachunkowy przy ustalaniu zasądzonej kwoty; - naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 425 kc poprzez zasądzenie odszkodowania w wysokości mniejszej od wartości poniesionej szkody.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty powód domagał się zmiany zaskarżonego wyroku w punkcie pierwszym i zasądzenia na swoją rzecz kwoty 4.132,32 złote z ustawowymi odsetkami od dnia 9 grudnia 2011 roku, a także zasądzenia na swoją rzecz kosztów postępowania przed Sądem I instancji oraz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Jako ewentualny sprecyzował powód wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do Sądu I instancji celem jej ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów postępowania.

W piśmie procesowym z dnia 18 marca 2014 roku strona pozwana domagała się oddalenia apelacji i zasądzenia na swoja rzecz od powoda kosztów postępowania za obie instancje według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda musiała odnieść skutek. Rację ma skarżący, że Sąd Rejonowy – zapewne wskutek oczywistej omyłki – błędnie wyliczył wysokość odszkodowania należnego powodowi, poprzez dwukrotne odliczenie od globalnej kwoty odszkodowania wypłaconej w trybie przedprocesowym należności w kwocie 1. 328,40 złotych.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że wysokość szkody obejmowała kwotę 7.030,24 złote, na którą składała się kwota 5.775,64 złote z tytułu kosztów naprawy pojazdu, koszt parkowania w kwocie 147,60 złotych, koszt wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.107,00 złotych. W dniu 2 grudnia 2011 roku strona pozwana przyznała powodowi odszkodowanie w kwocie 1.643,32 złote i kwota ta została wypłacona powodowi. Następnie w dniu 13 lutego 2012 roku pozwana przyznała powodowi dalsze odszkodowanie w łącznej kwocie 1.328,40 złotych, na którą składała się należność z tytułu kosztu parkowania pojazdu w wysokości 147,60 złotych i należność z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.180,80 złotych. Zatem trafnie Sąd Rejonowy przyjął, że należności z tytułu kosztu parkowania pojazdu i najmu pojazdu zastępczego zostały spełnione przez pozwanego w trybie przedprocesowym, umknęło natomiast temu Sądowi, że należność z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu została uiszczona tylko do kwoty 1.643,32 złote, zatem do zapłaty pozostaje kwota 4.132,32 złote. W tym zatem zakresie zaskarżony wyrok podlegał zmianie, o czym orzeczono stosownie do treści art. 386 § 1 kpc. Wobec zmiany rozstrzygnięcia w przedmiocie żądania pozwu, zmianie podlega także orzeczenie o kosztach postępowania przed Sądem I instancji, o których orzeczono stosownie do treści art. 100 kpc, obciążając nimi w 62% pozwanego, a w pozostałej części powoda.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego uzasadniają przepisy art. 98 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc i § 6 pkt 2 w zw. z § 12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSR (del.) Anna Hajda SSO Danuta Pacześniowska SSO Leszek Dąbek