Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2023 r. w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Gminy T.

przeciwko L. J. (J.)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego i zażalenia powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn. akt II C 418/21

1.  oddala apelację;

2.  oddala zażalenie;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych), z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 303/22 (III Cz 563/21)

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 21 01 2022r. utrzymał w mocy wyrok zaoczny z dnia 3 09 2021r. (sygn.. akt II C 418/21) w którym uwzględnił powództwo i zasądził od pozwanego L. J. na rzecz powódki Gminy T. kwotę 34.947,60zół z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 04 2021r., orzekł o kosztach procesu i nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje: art. 238 k.c. i art. 71 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 08 1997r. o gospodarce nieruchomościami.

Stwierdził, że pozwany jest wieczystym użytkownikiem wskazanej w uzasadnieniu nieruchomości oddanej mu wieczyste użytkowanie w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Uchwałą Rady Miejskiej w T. z dnia 3 12 1991r.

nr XXIX/240/91 oraz Uchwałą tej Rady z dnia 10 12 1990r. nr XXXVIII/344/97 ustalono opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego od nieruchomość gruntowych o innym przeznaczeniu niż zabudowa pod cele mieszkaniowe, oświatowo – wychowawcze, profilaktyki zdrowotnej, opieki społecznej i organizacji charytatywnych oraz od nieruchomości gruntowych innych niż wymienione w art. 72 ust. 3 pkt 1-4 przywołanej powyżej ustawy, w wysokości 5% wartości nieruchomości. Dotyczyły one między innymi opłat

za wieczyste użytkowania od nieruchomości służących do prowadzenie działalności gospodarczej, w tym także nieruchomości pozwanego. Wskazał, że z zawiadomienia

o wypowiedzeniu i aktualizacji opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania wieczystego gruntu z dnia 6 12 2013r. (doręczonego pozwanemu w dniu 24 12 2013r.), wynika, że opłata roczna za użytkowanie wieczyste przedmiotowych nieruchomości za rok 2016r. i lata następne została określona na kwotę 34.947,60zł. Stwierdził, że pozwany nie podważył twierdzeń powoda dotyczących ustalenia wysokości stawki rocznej za użytkowanie wieczyste i z tej przyczyny utrzymał w mocy wyrok zaoczny.

O należnych powódce od pozwanego odsetkach za opóźnienie w zapłacie zasądzonej należności głównej orzekał na podstawie regulacji art. 481 k.c., a o kosztach procesu przy zastosowaniu regulacji art. 98 k.p.c., między innymi uznając, że „nie ma podstaw

do uznania, że czynności pełnomocnika związane ze złożeniem wniosku o udzielenie zabezpieczenia podlegają odrębnemu wynagrodzeniu.

Orzeczenie zaskarżyły obie strony.

Powódka Gmina T. zaskarżyła wyrok w części orzekającej

o kosztach procesu, która wnosiła o jego zmianę poprzez zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kwoty 7.148zł z tytułu zwrotu kosztów procesu.

Zarzucała, że przy ferowaniu tego orzeczenia naruszono regulację art. 745 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie błędnego wniosku, że koszty postępowania zabezpieczającego nie stanowią w zasadzie osobnej pozycji kosztów procesu, do której zapłaty jest zobowiązana strona przegrywająca proces, ale zawierają się w kosztach postępowania rozpoznawczego.

Pozwany L. J. zaskarżył wyrok w całości i wnosił o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Zarzucał, że w toku rozpoznawania sprawy i przy orzekaniu naruszono wskazane

w apelacji regulacje prawne w sposób w niej podany.

Przewodniczący w Sądzie Okręgowy w Gliwicach w dniu 20 12 2022r. zarządził na mocy art. 219 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 397 § 1 zd. 1 k.p.c. połączyć sprawę zażaleniową zarejestrowane pod sygn. akt III Cz 563/21 ze sprawą apelacyjną

o sygn. akt III Ca 93/20 do łącznego ich rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powódki, a następnie w zakresie niezbędnym dla prawidłowego orzekania prawidłowo, rozpoznał sprawę (podniesione w apelacji zarzuty dotyczące wadliwego procedowania przez Sąd, odnoszą się do zagadnień nie mających wpływu na ocenę zgodności z prawem zaskarżonego wyroku, wobec czego ocena ich zasadności jest bezprzedmiotowa).

Ustalenia składające się na podstawę faktyczną orzeczenia, mają podstawę

w informacjach zawartych w przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wiarygodnych źródłach dowodowych, których ocena jest logiczna i mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Podniesione w apelacji zarzuty dotyczą okoliczności faktycznych nie mających istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (poniżej), przez co również i tym zakresie ich ocena jest bezprzedmiotowa.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji ( art. 387 § 1 2 ¹ pkt 1 k.p.c.) .

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego

w swym zasadniczym zarysie jest również prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela

( art. 387 § 1 2 ¹ pkt 1 k.p.c.) .

W sprawie bezspornym bowiem jest, że pozwany jest wieczystym użytkownikiem przedmiotowych nieruchomości, stąd też zgodnie z regulacją art. 238 k.c. przez czas trwania swego prawa zobowiązany jest uiszczać od niego opłatę roczną.

Zgodnie z regulacją art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 21 08 1997r. o gospodarce nieruchomościami „Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67.”,

a jej wysokość jest uzależniona „od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana”.

Wysokość spornej opłaty (za rok kalendarzowy 2021r.) została ustalona

na kwotę 34.947,60zł w wyniku wypowiedzenia przez powódkę poprzedniej opłaty

i jej aktualizacji.

Pozwany zakwestionował to wypowiedzenie i aktualizacją, lecz jego odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. zostało oddalone (orzeczenie Kolegium z dnia 10 03 2014r. nr SKO G – (...))

Pomimo tego lecz nie wniósł on od tego orzeczenia sprzeciwu, przez co jest ono prawomocne i wiąże Sąd w niniejszej sprawie.

W sprawie bezspornym jest, że sporna opłata we wskazanej powyżej wysokości nie została dotychczas uiszczona powódce przez skarżącego, w konsekwencji czego powództwo jest uzasadnione.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku,

przez co apelacja jest bezzasadna w rozumieniu art. 385 k.p.c. i jako taka z mocy zawartej w nim regulacji podlegała ona oddaleniu.

Prawidłowe jest także kwestionowane przez powódkę orzeczenie o kosztach procesu.

Postępowanie zabezpieczające jest częścią postępowania w sprawach cywilnych, w których co do zasady przysługują opłaty za czynności adwokackie,

a za udział w przeprowadzonych jej ramach postepowaniach przysługują one tylko

w enumeratywnie wypadkach wskazanych w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015r. poz. 1.800), w Rozdziale 2 - „Stawki minimalne w sprawach cywilnych, ze stosunków pracy i ubezpieczeń społecznych” .

W rozdziale tym nie przewidziano jednak opłat za czynności adwokackie

w postępowaniach o udzielenie zabezpieczenia, stąd też Sąd Rejonowy słusznie uznał,

że brak jest podstaw do ich uwzględnienia w zaskarżonym orzeczeniu.

Z tych względów zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i dlatego zażalenie powódki jako bezzasadne oddalono na mocy regulacji prawnej zawartej

w art. 385 k.p.c. w związku z art. 397

Reasumując zaskarżony wyrok odpowiada prawu i dlatego orzeczono

jak sentencji przy zastosowaniu wskazanych powyżej regulacji prawnych

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na mocy regulacji

art. 98 § 1 i 3 k.p.c. biorąc pod uwagę, że pozwany w uległ w całości postępowaniu

apelacyjnym i powinien zwrócić powódce poniesione przez nią w postępowaniu koszty zastępstwa procesowego.

SSO Leszek Dąbek