Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędziowie: SO Lucyna Morys - Magiera

SR del. Łukasz Malinowski

Protokolant Aleksandra Sado-Stach

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt I C 742/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 600 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego;

3.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Gliwicach) kwotę 518,22 (pięćset osiemnaście złotych dwadzieścia dwa grosze) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSR del. Łukasz Malinowski SSO Magdalena Balion - Hajduk SSO Lucyna Morys – Magiera

UZASADNIENIE

Powód K. K. wniósł pozew przeciwko (...) S.A., domagając się zasądzenia kwoty 8.126,44 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazał, że swoje roszczenie wywodzi z umowy cesji wierzytelności zawartej z M. D., na mocy której przeniosła ona na niego prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia AC wiążącej ją z pozwanym. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił odszkodowanie w kwocie 7.125,50 zł, podczas gdy rzeczywisty koszt naprawy pojazdu w warsztacie powoda wyniósł 15.251,94 zł, co zostało udokumentowane fakturą VAT.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że nie kwestionuje zasady odpowiedzialności, ani legitymacji procesowej powoda. Wskazał jednak, że naprawa samochodu poszkodowanej została wykonania niezgodnie z protokołami szkody, fakturą VAT i kosztorysem naprawy, wobec czego ubezpieczyciel dokonał weryfikacji faktury VAT na podstawie kosztorysu porównawczego. Wypłacona kwota odszkodowania odpowiada rzeczywiście wykonanym w pojeździe naprawom.

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 13 listopada 2012r. oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż bezsporne między stronami było, że w dniu 22 stycznia 2009r. doszło do uszkodzenia pojazdu należącego do poszkodowanej M. D. oraz że poszkodowana posiadała polisę dobrowolnego ubezpieczenia Autocasco wykupioną u pozwanego. Do polisy tej zastosowanie miały ogólne warunki ubezpieczenia pojazdów od utraty, zniszczenia lub uszkodzenia o symbolu (...). Pozwany uznał odpowiedzialność za zdarzenie co do zasady i wypłacił odszkodowanie w kwocie 7.125 zł. Szkoda została rozliczona w wariancie serwisowym polisy. Powód wszedł w prawa poszkodowanej na podstawie umowy cesji wierzytelności.

Sąd uznał, iż stosunkiem prawnym, na postawie którego powód dochodzi odszkodowania jest umowa ubezpieczenia Autocasco. Zgodnie z OWU mającymi zastosowanie w sprawie, ustalenie rozmiaru szkody częściowej następuje w wariancie kosztorysowym lub serwisowym (§ 17 OWU). Strony wiązała umowa w wariancie serwisowym. Przy wariancie serwisowym ustalenie rozmiaru szkody oraz wysokości odszkodowania następuje po przedłożeniu faktur dokumentujących naprawę pojazdu według uprzednio uzgodnionych z (...) kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący naprawy (§ 19 ust. 1 OWU). Zgodnie z § 22 OWU ubezpieczyciel zastrzegł sobie prawo do sprawdzenia przed ustaleniem rozmiaru szkody zgodności dokonanej naprawy z zakresem i kwalifikacją w protokole szkody. Z powyższego wynika, że dla ustalenia rozmiaru szkody i rozmiaru odszkodowania według wariantu serwisowego konieczne byłoby zbadanie pojazdu przez biegłego sądowego, który po dokonanych oględzinach ustaliłby, czy wszystkie wyszczególnione w ocenach technicznych części zakwalifikowane zostały wymienione i ustalił rzeczywisty koszt naprawy pojazdu. Dowód, że części faktycznie zostały wymienione spoczywał na powodzie, gdyż on z tych twierdzeń wywodził skutki prawne (art. 6 k.c.). Dowód z opinii biegłego okazał się jednak niemożliwy do przeprowadzenia, gdyż poszkodowana M. D. sprzedała pojazd i nie mogła udostępnić go do badań, a powód nie podał aktualnego miejsca, gdzie znajduje się pojazd. Powód nie przedłożył także faktur, w oparciu o które została wystawiona faktura VAT (...) na kwotę 15.251,94 zł, mimo że został do tego zobowiązany przez Sąd. W takim stanie rzeczy Sąd Rejonowy uznał, że powód nie wykazał okoliczności faktycznych na których opierał powództwo, wobec czego podlegało ono oddaleniu. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając je od powoda jako strony przegrywającej.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości apelacją powód, domagając się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania w I i II instancji według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do Sądu I instancji celem ponownego rozpoznania. Wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, a to art. 316 § 1 k.p.c. poprzez pominięcie złożonego wniosku dowodowego o sporządzenie opinii biegłego oraz art. 278 k.p.c. poprzez niedopuszczenie wnioskowanego przez powoda dowodu z opinii biegłego. Podniósł także zarzut naruszenia prawa materialnego, a to art. 805 § 1 k.c., poprzez uznanie, iż wysokość odszkodowania wypłaconego przez pozwanego nie może podlegać weryfikacji i być podważana. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ustalenia wysokości szkody w pojeździe A. o nr rej. (...) oraz ustalenia, czy faktura VAT nr (...) odpowiadała wysokości szkody w pojeździe. W uzasadnieniu wskazał, że zebrany materiał dowodowy powinien wystarczyć biegłemu do sporządzenia opinii bez konieczności dokonywania oględzin pojazdu.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Domagał się także oddalenia wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej. W uzasadnieniu wskazał, że ciężar dowodowy spoczywał na powodzie, który powinien był wykazać wysokość rzeczywiście poniesionych kosztów naprawy, nie przedłożył jednak stosownych dokumentów, ani nie zaoferował innych dowodów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie odniosła skutku.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Sąd Odwoławczy przeprowadził uzupełniające postępowanie dowodowe, bowiem rację miał skarżący wskazując, że Sąd Rejonowy niesłusznie pominął dowód z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ustalenia, czy wszystkie wyszczególnione w ocenach technicznych części zakwalifikowane do wymiany zostały zamontowane w samochodzie poszkodowanej oraz ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu. W sytuacji, gdy biegły uznał wykonanie opinii za niemożliwe z uwagi na brak dostępu do pojazdu w celu przeprowadzenia jego oględzin, Sąd winien był zlecić biegłemu wykonanie opinii na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności akt szkodowych, bez konieczności dokonywania oględzin. Tak też zrobił Sąd Odwoławczy, dopuszczając dowód z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej dla ustalenia rozmiaru szkody. Na podstawie tego dowodu Sąd Odwoławczy ustalił, że pojazd nie został w warsztacie powoda naprawiony zgodnie z protokołem szkody, również faktura za naprawę pojazdu wystawiona przez powoda, a zawierająca koszt naprawy wskazanej w kosztorysie powoda, nie odpowiada rzeczywistym kosztom poniesionym przy naprawie pojazdu. Rzeczywisty koszt naprawy samochodu A. (...) po szkodzie z dnia 20 czerwca 2011r. to kwota 6.440,90 zł.

Strony wiązała treść zawartej między nimi umowy ubezpieczenia, w tym postanowienia OWU pojazdów mechanicznych od utraty, zniszczenia lub uszkodzenia (Autocasco) o symbolu (...). Strony przyjęły w umowie wariant serwisowy, co oznacza, że zgodnie z § 19 OWU ustalenie rozmiaru szkody następuje według uprzednio uzgodnionych z ubezpieczycielem kosztów i sposobu naprawy pojazdu przez zakład dokonujący tej naprawy. Ubezpieczyciel ma przy tym prawo do sprawdzenia przed ustaleniem rozmiaru szkody zgodności dokonanej naprawy z zakresem i kwalifikacją w protokole szkody. W niniejszej sprawie, co ustalono na podstawie dowodu z opinii biegłego dopuszczonego w postępowaniu przez Sądem Odwoławczym, naprawa samochodu została wykonana niezgodnie z protokołami szkody i kosztorysem naprawy. Z ponaprawczych oględzin pojazdu wynika, że części, na które zostały przez powoda przedstawione rachunki, w rzeczywistości nie zostały wymienione. W tej sytuacji ubezpieczyciel, na podstawie § 22 ust. 2 OWU, prawidłowo ustalił rozmiar szkody w oparciu o faktycznie wykonany zakres i sposób naprawy. Zauważyć należy, że wypłacona powodowi przez ubezpieczyciela kwota, tj. 7.125,50 zł jest nawet wyższa od tej wynikającej z opinii biegłego, czyli 6.440,90 zł. Bez wątpienia nie doszło więc do naruszenia prawa powoda do odszkodowania, wynikającego z zawartej umowy ubezpieczenia, a żądanie dalszych kwot z tego tytułu jest niezasadne. Należy podkreślić, że nie może zostać uwzględniony argument powoda, iż po oględzinach przeprowadzonych przez pozwanego dokonywał jeszcze dalszych napraw pojazdu. Zgodnie z art. 6 k.c. to na powodzie, jako stronie wywodzącej skutki prawne z tego faktu, spoczywał ciężar jego udowodnienia. Powód nie przedłożył jednak żadnej dokumentacji zdjęciowej, rachunków za zakup części do samochodu, ani nie wnioskował o dopuszczenie dowodu ze świadków, którzy mogliby potwierdzić wykonanie dalszych napraw w pojeździe. Fakt ten należy więc uznać za niewykazany w toku postępowania.

Niezasadny był zarzut naruszenia art. 278 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia, czy kosztorys wykonawczy sporządzony przez powoda odpowiada wysokości szkody. Dowód ten był nieprzydatny dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem strony związane były treścią wiążącej ich umowy ubezpieczenia, z której wynikało, że dla ustalenia wysokości odszkodowania decydujący jest rzeczywiście wykonany zakres i koszt naprawy.

Niezasadny był także zarzut naruszenia art. 805 § 1 k.c. poprzez uznanie, że wysokość odszkodowania wypłaconego przez pozwanego nie może podlegać weryfikacji i być podważana. Sąd I instancji dopuścił bowiem dowód z opinii biegłego właśnie celem weryfikacji wysokości należnego odszkodowania, a jego następcze pominięcie stanowiło uchybienie prawu procesowemu, a nie materialnemu, do czego Sąd Odwoławczy odniósł się już w swoich rozważaniach.

Sąd odwoławczy, mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

Orzeczenie o kosztach postępowania zapadło w oparciu o art. 98 § 1 k.p.c. Z uwagi na to, że powód przegrał w całości, winien był zwrócić w całości koszty zastępstwa procesowego na rzecz strony pozwanej. Koszty adwokackie ustalone zostały w oparciu o § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tj. Dz.U. z 2013r., poz. 490). Od powoda nakazano również pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 518,22 zł z tytułu nieuiszczonych kosztów opinii biegłego, wyłożonych tymczasowo w toku postępowania przez Skarb Państwa.