Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2025 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Tadeusz Trojanowski
Protokolant:	stażysta Monika Atałap

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2025 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę oraz o zmianę wysokości świadczenia

1.  umarza postępowanie w ograniczonej części żądania pozwu;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanego A. M. kwotę 5417 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku;

4.  nakazuje pobrać od powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 153,73 (sto pięćdziesiąt trzy 73/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

5.  nakazuje zwrócić powodowi kwotę 550 (pięćset pięćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu części opłaty od pozwu.

SSO Tadeusz Trojanowski

Sygn. akt I C 1452/23

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. M. kwoty 126.000,01 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 26 października 2023 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 23.205,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu. Roszczenie obejmowało zwrot niespłaconego kapitału kredytu, jak również zapłatę świadczeń dodatkowych w związku z nieważnością umowy kredytowej, w tym m.in. z tytułu waloryzacji. W uzasadnieniu powód wskazał, że w związku z nieważnością umowy kredytowej łączącej strony, istnieje konieczność rozliczenia spełnionych nienależnie świadczeń, z uwzględnieniem spadku wartości pieniądza poprzez dokonanie waloryzacji.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc zarzut nieistnienia roszczenia w wyniku dokonania potrącenia oraz kwestionując możliwość dochodzenia przez powoda świadczeń wykraczających poza zwrot nominalnej kwoty wypłaconego kredytu. Wniósł także o zasądzenie kosztów procesu.

W toku procesu powód, pismem z dnia 31 października 2024 roku, częściowo cofnął pozew w zakresie kwoty 23.205,42 zł wraz z odsetkami.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę kredytu hipotecznego na cele mieszkaniowe w dniu 29 czerwca 2007 roku. Umowa ta została uznana za nieważną wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 3 września 2021 roku (sygn. akt I C 371/21), który następnie został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2022 roku (sygn. akt V Ca 213/22).

Pozwany, pismem z dnia 24 października 2023 roku, wezwał powoda do zapłaty kwoty 71.731,12 zł oraz 18.918,61 CHF jako sumy wpłat rat kapitałowo-odsetkowych. Po bezskutecznym upływie terminu do dokonania płatności, pismem z dnia 19 grudnia 2023 roku oświadczył, że dokonuje potrącenia wierzytelności banku w postaci wypłaconego kapitału w wysokości 126.000 zł z wierzytelnością wzajemną, o zwrot nienależnego świadczenia w postaci uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych, które na dzień 18 listopada 2022 roku wynosiły 18.918,61 CHF i 71.746,53 zł.

Powód pismem z dnia 31 października 2024 roku cofnął pozew w zakresie kwoty 23.205,42 zł, która stanowiła roszczenie o waloryzację świadczenia banku w postaci udostępnionego kapitału kredytu wraz z odsetkami.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie w oparciu o dołączone do akt i niekwestionowane przez strony dokumenty, nie stwierdzając podstaw do podważenia ich wiarygodności. W niniejszej sprawie okoliczności faktyczne nie były sporne, a jedynie występował spór co do prawa – czy powodowi przysługuje jakiekolwiek świadczenie w związku z nieważnością umowy.

Sąd zważył, co następuje:

Powód cofnął pozew o zapłatę kwoty 23.205,42 zł przed rozpoczęciem rozprawy, w związku z czym czynność ta nie wymagała zezwolenia pozwanego. Brak jest również podstaw do uznania tej czynności za niedopuszczalną. Z uwagi na cofnięcie pozwu w tej części ze skutkiem prawnym, Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. umorzył postępowanie w tym zakresie.

Ostatecznie, po częściowym cofnięciu powództwa, (...) S.A. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 126.000,01 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 października 2023 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia w postaci kapitału wypłaconego stronie pozwanej. Powód swoje żądanie opierał na ustaleniach zapadłych w toku postępowania o ustalenie nieważności umowy kredytowej toczącego się przed Sądem Rejonowym w Warszawie i Sądem Okręgowym w Warszawie.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie, na podstawie art. 365 k.p.c. i art. 366 k.p.c., jest związany prawomocnym wyrokiem wydanym przez ww. sądy w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z poglądem przyjętym przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 maja 2021 r. w sprawie III CZP 6/21, w przypadku następczej nieważności umowy kredytowej po obu jej stronach powstają odrębne roszczenia o zwrot świadczeń nienależnie spełnionych. Ostatecznie zatem świadczenia te podlegają zwrotowi niezależnie od siebie, bez konieczności badania z urzędu, czy ich wzajemna wysokość prowadzi do powstania stanu wzbogacenia, który byłby miarą zwrotu różnicy między tymi świadczeniami. Sąd Najwyższy nadał wskazanej uchwale moc zasady prawnej, co oznacza, że będzie ona stosowana również w innych sprawach.

Wobec czego strona pozwana powinna zwrócić powodowi kwotę 126.000,01 zł, tj. kwotę udostępnionego pozwanemu kapitału. Pozwany pismem z dnia 19 grudnia 2023 roku złożył powodowi oświadczenie o potrąceniu swojej wierzytelności z wierzytelnością powoda.

Mając na uwadze powyższe, dokonane potrącenie całkowicie zaspokoiło roszczenie powoda o zapłatę tytułem zwrotu udostępnionego kapitału. Wobec nieistnienia w chwili orzekania wierzytelności z tego tytułu, a tym samym braku przesłanek z art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 405 k.c., przy zastosowaniu art. 466 k.c., sąd oddalił powództwo o zapłatę kwoty 126.000,01 zł tytułem zwrotu kapitału udostępnionego pozwanemu, o czym orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

O kosztach procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 203 § 2 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca proces jest zobowiązana do zwrotu kosztów stronie wygrywającej. W związku z powyższym powód powinien zwrócić pozwanemu w całości koszty postępowania, na które składała się opłata od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika – radcy prawnego w stawce wynikającej z § 2 ust. 6 w zw. z § 4 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (5400 zł).

Powód uiścił 2000 zł zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, zatem nieuiszczone koszty sądowe na wynagrodzenie biegłego sądowego wyniosły 153,73 zł. Zgodnie z wynikiem procesu sąd nakazał pobrać tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach od powoda kwotę 153,73 zł.

O zwrocie połowy opłaty sądowej od cofniętego powództwa sąd orzekł na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, dokonując jej obniżenia o kwotę równą opłacie minimalnej na podstawie art. 79 ust. 3 tejże ustawy.

SSO Tadeusz Trojanowski

.