Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

w brzmieniu po sprostowaniu

Dnia 3 grudnia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Andrzej Kieć
Protokolant:	protokolant sądowy Marta Lonska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2024 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. T. (T.)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego A. T. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę 307.828,14 (trzysta siedem tysięcy osiemset dwadzieścia osiem ¹⁴/100) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 listopada 2023 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 26.209 (dwadzieścia sześć tysięcy dwieście dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

SSO Andrzej Kieć

Sygn. akt I C 592/24

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. T. kwoty 307.828,14 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym oraz obciążenie pozwanego kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazał, iż z pozwanym łączyła go umowa kredytu, który pozwany zobowiązał się terminowo spłacać. Wobec opóźnienia w spłacie powód bezskutecznie wzywał pozwanego do zapłaty zaległości a następnie wypowiedział umowę, przez co całość zadłużenia stała się wymagalna.

Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt I Nc 19/24), do którego pozwany skutecznie wniósł sprzeciw. Skutkiem tego nakaz zapłaty stracił moc (art. 505 par. 2 kpc).

Pozwany w sprzeciwie zakwestionował w całości roszczenie. W treści sprzeciwu poważał wartość przedmiotu sporu, umowę na restrukturyzację zadłużenia, brak informacji o ubezpieczeniu kredytu. Nadto zarzucił, iż powód nie wziął pod uwagę wpłat dokonywanych od 2015 roku.

Sąd ustalił:

W dniu 31 lipca 2019 roku strony postępowania zawarły umowę o kredyt konsolidacyjny zawartą w ramach restrukturyzacji nr (...). Na mocy jej postanowień powód udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 184406,79 zł przeznaczonego w pierwszej kolejności na spłatę zobowiązań pozwanego z tytułu czterech oznaczonych kredytów zaciągniętych w okresie marzec 2014 – październik 2015 roku; kredyt miał być spłacony w 120 ratach. Wyżej wskazana kwota stanowiła całkowitą kwotę kredytu; całkowity koszt kredytu to 73581,63 zł; całkowita kwota kredytu do zapłaty wynosiła 257988,42 zł. . Kredyt był oprocentowany według stopy zmiennej stanowiącej sumę stawki WIBOR 3M i marży w wysokości 5,38% (w dniu zawarcia umowy 7,10% w stosunku rocznym). Raty miały być płatne do 28 dnia każdego miesiąca. Niespłacone w terminie należności stawały się zadłużeniem przeterminowanym od którego powód naliczał odsetki maksymalne za opóźnienie w rozumieniu kodeksu cywilnego (dwukrotność odsetek ustawowych za opóźnienie – w dniu zawarcia umowy 14%). Umowa rozwiązywała się z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Powód miał prawo wypowiedzieć umowę w przypadku m. in. w przypadku gdy kredytobiorca opóźnia się z zapłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu po wezwaniu do dokonania spłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania. Od następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia całe zobowiązanie z tytułu udzielonego kredytu staje się wymagalne i jest traktowane jako zadłużenie przeterminowane (umowa k. 12 - 14).

Wobec niespłacania kredytu (historia rachunku – k. 19 – 42; historia rachunku kredytowego k. 65, harmonogram spłat k. 63,64), pismem z 22 listopada 2019 roku powód wezwał pozwanego do spłaty zaległości w wysokości 4313,66 zł w terminie 14 dni roboczych pod rygorem wypowiedzenia umowy, informując jednocześnie o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację kredytu. Wobec braku odpowiedzi, kolejnym pismem z 30 grudnia 2019 roku powód wypowiedział umowę z zachowaniem 30 – dniowego terminu

wypowiedzenia, informując o wysokości zaległości 6500,81 zł wskazując, iż w razie jej spłaty wypowiedzenie zostanie cofnięte. Pismo to zostało nadane pocztą i wróciło niepodjęte

przez pozwanego (korespondencja k. 15 - 17). Kolejnym pismem z 5 marca 2020 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty wymagalnego zadłużenia w wysokości 189566,04 zł (kapitał 182693,99 zł; odsetki umowne 6605,43 zł; odsetki karne 266,62 zł) w terminie 7 dni zapowiadając skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego w razie braku spłaty (wezwanie k. 18).

Ze sporządzonego w dniu 30 listopada 2023 roku wyciągu z ksiąg rachunkowych powoda wynika, iż zadłużenie powoda z tytułu przedmiotowej umowy wynosi 307828,14 zł w tym niespłacony kapitał 182693,99 zł; odsetki umowne 6605,43 zł; odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 118528, 72 zł. Nadto powód naliczał dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od dochodzonej w niniejszym postępowaniu kwoty (wyciąg k. 7)

Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono na podstawie dokumentów podlegających z mocy art. 243 ² kpc zaliczeniu w poczet materiału dowodowego. Ich prawdziwość oraz autentyczność nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył:

Roszczenie podlegało całkowitemu uwzględnieniu. Zgodnie z art. 69 ust. 1 Prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Pozwany był dłużnikiem osobistym powoda a zatem jego odpowiedzialność należało ocenić przez pryzmat przepisów o odpowiedzialności kontraktowej. Zgodnie z art. 471 kc dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Do przesłanek odpowiedzialności kontraktowej należy zatem zaliczyć: niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania (naruszenie zobowiązania),fakt poniesienia szkody, związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą. Domniemuje się odpowiedzialność dłużnika. To na pozwanym jako dłużniku spoczywa ciężar dowodów na okoliczność wykonania zobowiązania lub też braku odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania.

W ocenie Sądu powód wykazał istnienie oraz zasadność roszczenia zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Z kolei pozwany nie przedstawił przekonujących dowodów przemawiających za oddaleniem powództwa w jakimkolwiek zakresie; argumenty przytoczone w odpowiedzi na pozew były nietrafne. W szczególności nie polegał na prawdzie zarzut, iż kredyt był ubezpieczony. Wysokość żądania została wykazana nie tylko wyciągiem z ksiąg bankowych ale również dokumentami o charakterze analitycznym w postaci harmonogramu spłat jak i historii rachunku. Powód wykazał, iż do zawarcia umowy o kredyt konsolidacyjny doszło a powód wywiązał się ze swojej części zobowiązania jakim było uruchomienie tego kredytu. Wykazano również w sposób należyty, w jakim zakresie zobowiązanie nie zostało przez pozwanego spełnione. Prawdziwość oraz autentyczność przedstawionych do pozwu dokumentów nie została w sposób przekonujący zakwestionowana przez stronę pozwaną. Udowodniono nadto w ocenie Sądu, iż powód dochował przewidzianego umową oraz ustawą prawo bankowe trybu wypowiedzenia umowy tj. wysłał przepisaną umową w przepisanych okresach odpowiednią ilość monitów

informujących o zaległości (jeden). Samo wypowiedzenie również zostało dokonane w sposób należyty. Korespondencję przesyłano na pozostający w dyspozycji powoda adres

pozwanego. Niepodjęcie przez pozwanego korespondencji zawierającej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy obciąża pozwanego.

Powyższe okoliczności uzasadniają przyjęcie, iż wypowiedzenie umowy było skuteczne, i nie było działaniem przedwczesnym. Pozwany miał realną możliwość zapoznania się z treścią kierowanych do niego pism (pozbawiony wolności został dopiero w dniu 19.12.2023 roku – k. 49). Podsumowując, w ocenie Sądu pozwany miał świadomość jakiego rodzaju umowę zawiera i jakie wiążą się konsekwencje z niedotrzymaniem jej warunków. Należało zatem uznać, iż pozwany ponosi odpowiedzialność za niewykonanie zobowiązania z tytułu łączącej go z powodem umowy kredytu, które winien był wykonać zgodnie z jego treścią oraz z zachowaniem staranności (art. 354 – 355 k.c.).

Odsetki zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu na zasadzie art. 481 k.c. Powód w dniu 30 listopada 2023 roku wytoczył powództwo w elektronicznym postępowaniu upominawczym, które zostało umorzone na zasadzie art. 505 ³³ kpc. Ponieważ powód zmieścił się w terminie trzymiesięcznym określonym w art. 505 ³⁷ par. 2 kpc z wytoczeniem powództwa do sądu powszechnego (12 grudnia 2023 – 19 stycznia 2024) mogły nastąpić skutki związane z wytoczeniem powództwa w postaci możliwości żądania odsetek od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 kpc zgodnie z ogólną zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone koszty składa się opłata od pozwu 15392 zł; opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego 10.800 (par. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie) – łącznie 26.209 zł. Odsetki od kosztów zasądzono na zasadzie art. 98 par. 1 (1) kpc

SSO Andrzej Kieć