Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2021 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Wojciech Hajduk
Protokolant:	Aleksandra Strumiłowska

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2021 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa H. W., P. W. (1)

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

1.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda H. W. kwotę 62.500 (sześćdziesiąt dwa tysiące pięćset) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 kwietnia 2017 roku;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda H. W. kwotę 5.546,50 (pięć tysięcy pięćset czterdzieści sześć 50/100) złotych z następującymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 2.835,68 (dwa tysiące osiemset trzydzieści pięć 68/100) złotych od dnia 23 kwietnia 2017 roku,

- od kwoty 2.711,50 (dwa tysiące siedemset jedenaście 50/100) złotych od dnia 22 stycznia 2019 roku;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda P. W. (1) kwotę 62.500 (sześćdziesiąt dwa tysiące pięćset) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 kwietnia 2017 roku;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda P. W. (1) kwotę 5.546,50 (pięć tysięcy pięćset czterdzieści sześć 50/100) złotych z następującymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 2.835,68 (dwa tysiące osiemset trzydzieści pięć 68/100) złotych od dnia 23 kwietnia 2017 roku,

- od kwoty 2.711,50 (dwa tysiące siedemset jedenaście 50/100) złotych od dnia 22 stycznia 2019 roku;

5.  w pozostałej części powództwo oddala,

6.  znosi wzajemnie koszty zastępstwa procesowego,

7.  nakazuje pobranie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 8.140 (osiem tysięcy sto czterdzieści) złotych tytułem połowy opłaty od pozwu,

8.  nakazuje pobranie solidarnie od powodów z zasądzonego na ich rzecz roszczenia na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 8.140 (osiem tysięcy sto czterdzieści) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Wojciech Hajduk

IC 591/20 UZASADNIENIE

Powódka O. W. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) z siedzibą w W.:

-zadośćuczynienia w kwocie 314.000zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 23.04.2017r.;

-odszkodowania 5.671,36zł obejmującego koszty leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa

-miesięcznej renty w kwocie 493zł z tytułu zwiększonych potrzeb od 1.12.2018r.

Uzasadniła, że 5.12.2016r uległa wypadkowi, została potrącona na przejściu dla pieszych. W wyniku którego doznała urazu wielomiejscowego, złamania gałęzi górnych i dolnych obu kości łonowych, złamania kości krzyżowej, złamania trzonu kości ramiennej, złamania trzonu kręgu Ths, złamania żeber IV. V. VII po stronie prawej, złamania głowy kości strzałkowej lewej, złamania szczytu głowy kości strzałkowej prawej, rany ciętej w okolicy skroniowej, wstrząsu hypowolemicznego, urazu śledziony, wstrząśnienia mózgu, urazu czaszkowo-mózgowego z krwawieniem podpajęczynówkowym. Pierwszej pomocy powódce udzielono w Izbie Przyjęć (...) (...), gdzie została przewieziona karetką pogotowia, została przekazana na (...), gdzie została zaintubowna i podłączona do respiratora. Po wybudzeniu ze śpiączki farmakologicznej była leczona na (...) gdzie wykonano u niej zamknięte nastawienie kości ramiennej ze stabilizacją. Cały czas powódka była wentylowana mechanicznie oraz stosowano ciągła terapię nerkozastępczą. Po opuszczeniu szpitala. O. W. została skierowana do dalszego leczenia w Zakładzie (...). z 0.0. w G., w którym przebywa po dzień dzisiejszy. Pod koniec 2017 stan powódki drastycznie się pogorszył. W maju 2018 roku z powodu nieprzyjmowania pokarmów, podłączono sondę żywieniową. Taki stan rzeczy utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Obecnie stwierdza się encefalopatię pourazową pod postacią zespołu otępiennego, padaczki pourazowej oraz niedowłady kończyn dolnych. Przed wypadkiem z dnia 5.12.2016 r. powódka, pomimo zaawansowanego wieku była aktywna i w pełni sprawna. Wszystkie codzienne czynności, takie jak pranie, sprzątnie, gotowanie czy robienie zakupów wykonywała samodzielnie. Nie leczyła się przewlekle na żadne schorzenia. Była w bardzo dobrym stanie fizycznym i psychicznym, nie miała żadnych objawów demencji. Swój dzień rozpoczynała od kilkuminutowej gimnastyki, po czym udawała się pieszo do kościoła na poranną mszę. W ciągu dnia pomagała swojemu synowi w codziennych obowiązkach zarządcy bloku oraz w opiece nad niepełnosprawnymi wnukami, odwiedzała rodzinę w innym województwie. Począwszy od dnia 23.01.2017 r. powódka przebywa w Zakładzie (...). z 0.0. w G.. Koszt pobytu powódki w tej placówce od 1.02.2018r. do 30.11.2018 r. wyniósł 7 089,20 zł. W kolejnych miesiącach opłaty wynosiły średnio po około 611 zł. Stan zdrowia nie rokuje poprawy. Średni miesięczny koszt jej pobytu w tej placówce wynosi około 616 zł. Sprawca był ubezpieczony u pozwanego. Adekwatnym zadośćuczynieniem jest 500.000zł.Pozwany wypłacił 107.000zł zadośćuczynienia. Powódka przyjmuje 20% przyczynienia się do wypadku co uzasadnia żądanie. Na żądanie odszkodowania i renty składają się koszty pobytu w Zakładzie (...)

Na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 6.08.2018 r. (sygn. akt I Ns 52/18) H. W. został ustanowiony doradcą tymczasowym powódki O. W.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. Zarzucił 50% przyczynienia się powódki do wypadku, bowiem nie zachowała należytej ostrożności przy wchodzeniu na przejście dla pieszych. Wypłacone zadośćuczynienie w kwocie 107.500, przy przyjęciu przyczynienia się jest adekwatne do rozmiaru krzywdy. Przyznano odszkodowanie z tytułu kosztów leczenia w wysokości 4.584,23zł, wypłacono 2.292,11zł. Kwestionuje aby obecny stan zdrowia był wynikiem wypadku i kwestionuje ponoszone z tego tytułu koszty.

W dniu 10.04.2020r. powódka zmarła, postanowieniem z dnia 29.04.2020 postepowanie zawieszono [k-509].

Spadek po powódce nabyli z mocy ustawy H. W. i P. W. (1) po połowie [akt poświadczenia dziedziczenia Rep A 4429/2020 k-518]

Postanowieniem z dnia 13.10.2020r postępowanie podjęto z udziałem powodów H. W. i P. W. (1) [k-522].

SĄD USTALIŁ

W dniu 5.12.2016 w G. na ulicy (...) w obok kościoła powódka 85 letnia O. W. uległa wypadkowi, została potrącona na oznakowanym przejściu dla pieszych. Zdarzenie miało miejsce o godz. 6.50 rano w czasie pory przejściowej pomiędzy nocą i dniem. W pobliżu świeciły lampy uliczne. Temperatura wynosiła -6 ^{( 0)}C, jezdnia była sucha. Sprawca wypadku poruszał się samochodem m-ki (...) nr rej (...), prawym pasem w stronę ulicy (...). Powódka weszła na jezdnię i po przejściu ok 2m została potrącona przez samochód. Samochód nie hamował, kierująca w ogóle nie zorientowała się, że potrąciła człowieka pomimo, że doszło do rozbicia szyby, Dlatego nie zatrzymała się, lecz pojechała dalej prosto. Na pobliskim rondzie zawróciła i przyjechała na miejsce zdarzenia zobaczyła leżącą obok jezdni powódkę i wezwała pomoc. Przed miejscem wypadku droga biegnie prosto na odcinku ok. 70 m. Przejście jest oznakowane przez pasy namalowane na jezdni oraz znak D-6 umieszczony obok jezdni. Przed przejściem namalowana jest linia zatrzymania. Pasy namalowane na jezdni były wyraźne. Naturalne oświetlenie i światło lamp ulicznych umożliwiało zauważenie osób na przejściu i obok przejścia z odległości co najmniej 50m. Samochód poruszał się z prędkością około 50km. Przy przyjęciu, że O. W. poruszała się z prędkością pomiędzy 0,5m/s do 1m/s (tzn. standardową prędkością dla kobiet po 70 roku życia), oraz że weszła na jezdnię po zatrzymaniu się przed wejściem, samochód był dobrze widoczny, znajdował się w odległości około 28m-50m od pieszej. Zachowanie kierowcy było nieprawidłowe, zbliżając się do przejścia nie zachowała wymaganej szczególnej ostrożności ( a nawet zwykłej ostrożności), nie zauważyła zbliżającej się, wchodzącej i idącej po przejściu pieszej. Z tego powodu nie ustąpiła pierwszeństwa. Warunki widoczności umożliwiały zauważenie przejścia z odległości co najmniej 50 m. Również zachowanie powódki było nieprawidłowe, weszła na jezdnię w przed nadjeżdżającym pojazdem w odległości, którą należy uznać za wejście bezpośrednio przed jadącym pojazdem i to niezależnie czy poruszała się z prędkością 0,5m/s czy też 1m/s. Samochód był dobrze widoczny, obowiązkiem było zachowanie szczególnej ostrożności [opinia biegłego ds. rekonstrukcji wypadków mgr inż. M. K. k-528-, ustnych wyjaśnień do opinii k-566-567]. W wyniku wypadku powódka doznała urazu wielomiejscowego, w tym urazu głowy z krwawieniem podpajęczynówkowym, urazu śledziony, złamania trzonu V kręgu piersiowego, złamania części bocznej kości krzyżowej po stronie lewej obejmujące szparę stawu krzyżowo-biodrowego, złamania gałęzi kości kulszowych, złamania gałęzi górnych i dolnych kości łonowych, złamanie skrzydła lewego kości krzyżowej z objęciem stawu krzyżowo-biodrowego, złamania trzonu kości ramiennej, mnogich ognisk krwawienia podpajęczego, wodniaków przymózgowych obustronnie w okolicy czołowej, skroniowej i ciemieniowej. Obrażenia spowodowały ostrą niewydolność oddechową, ostra niewydolność krążenia, wstrząs hipowolemiczny, pokrwotoczny, ostrą niewydolność nerek. Została przewieziona na Izbę przyjęć (...) (...), a następnie na (...) w R.. gdzie przebywała do 4.01.2017r. kiedy przewieziono ją z powrotem do (...) (...) na Oddział (...) (...) Wykonane w dniu wypadku badanie TK głowy wykazało istniejącą przed wypadkiem uogólnioną atrofię korową mózgowia. Powódka była hospitalizowana do 23.01.2017r. przeprowadzono zamknięte nastawienie kości ramiennej ze stabilizacją. W dniu 23.01.2017 została przekazana do Zakładu (...). W wyniku rehabilitacji przystosowano ją do wózka inwalidzkiego. Pod koniec 2017r. stan powódki uległ drastycznemu pogorszeniu. Przestała nawiązywać kontakt i poznawać bliskich. W maju 2018 z powodu nieprzyjmowania pokarmów powódkę podłączono do sondy żywieniowej. Stwierdzono encefalopatię pourazową pod postacią zespołu otępiennego, padaczki pourazowej, niedowładu kończyn dolnych. Powódka wymagała całodobowej opieki, leczenia farmakologicznego, i dalszych prób rehabilitacji. Stan powódki został spowodowany obrażeniami odniesionymi w wypadku. Uszczerbek na zdrowiu wyniósł 100%. [opinia biegłych Ortopedy Traumatologa A. K. i Neurologa P. W. (2) k- 405-414 ; opinia uzupełniająca biegłych k-467-468 ]. Koszt pobytu w Zakładzie (...) w okresie 1.02.2018 do 30.11.2018 wynosił 7.089zł, w okresie do kwietnia 2020r pobyt kosztował 611zł miesięcznie [faktury k-279-285]. Przed wypadkiem powódka pomimo zaawansowanego wieku była bardzo sprawna, mobilna, uczestniczyła i pomagała w życiu najbliższej rodziny [zeznania świadków K. B. k-330, G. W. k- 329 i H. W. k-382].

Sprawcę wypadku skazano wyrokiem karnym Sądu Rejonowego w Gliwicach z 7.12.2018 IX K 736/17 [k-561,562]

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o opinie biegłych:

-z zakresu rekonstrukcji wypadków mgr inż. M. K. oraz ustnych wyjaśnień biegłego do opinii z dnia 26.0.2021r.

-z zakresu Ortopedii traumatologii A. K. i Neurologa P. W. (2) oraz ich opinii uzupełniającej.

Do opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków zastrzeżenia złożyła strona powodowa, zarzucając, że przyjęta przez biegłego prędkość z jaką poruszała się powódka 1m/s jest zbyt duża i należy przyjąć prędkość 0,5-0,7m/s. Biegły wyjaśnił, że materiał dowodowy nie pozwala na szczegółowe ustalenia, prędkość przyjął na podstawie badań opublikowanych w literaturze fachowej, dla kobiet w wieku powyżej 70lat. Są również badania, które wskazują na wolniejsze tempo poruszania się kobiet po 70 roku życia. Jednakże nawet gdyby powódka poruszała się wolniej tj 0,5-0,7m/s ustalenia opinii byłyby takie same, przyczyniłaby się do wypadku nie zachowując szczególnej ostrożności. Sąd podzielił co do zasady ustalenia biegłego, nie przyjął jednak wniosku, że uczestniczki zdarzenia zawiniły zdarzenie w równym stopniu. Powódka miała 85 lat, bez wątpienia gorzej widziała, miała gorszy refleks, jej wiek był widoczny dla kierowcy, było zimno. Okoliczności te mogły doprowadzić do sytuacji, że powódka nie zauważyła pojazdu. Na kierowcy, 25 letniej kobiecie, spoczywał obowiązek zwolnienia przed przejściem dla pieszych i uważnej obserwacji pola jazdy, czego nie uczyniła, odległość między 56m do 28m od powódki w momencie jej wejścia na przejście dla pieszych, umożliwiała zahamowanie pojazdu. Bez wątpienia zawinienie kierującej pojazdem było zdecydowanie większe. Okoliczności pozwalają na uznanie maksymalnie 20% przyczynienia się do szkody.

W opinii uzupełniającej Ortopedy i Neurologa, biegli podtrzymali ustalenia co do uszczerbku na zdrowiu i związku przyczynowego między wypadkiem i stanem zdrowia powódki. Wskazali, że brak podstaw medycznych do przyjęcia, że istniejąca przed wypadkiem uogólniona atrofia korowa mózgowia powódki, miała wpływ na jej ostateczny stan zdrowia, powódka była sprawna zarówno fizycznie jak i intelektualnie, a jej stan był spowodowany odniesionymi rozległymi obrażeniami. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony.

Zeznania świadka –sprawczyni wypadku A. G. były nieprzydatne dla sprawy, świadek odmawiała odpowiedzi na zadawane pytania w związku z toczącym się wobec niej postepowaniem karnym i ewentualną odpowiedzialnością karną, na jaką mogłyby ją narazić zeznania.

SĄD ZWAŻYŁ

W niniejszej sprawie pomiędzy stronami nie było sporu co do odpowiedzialności strony pozwanego. Sprawczyni wypadku posiadała ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem pojazdów u pozwanego, a prawomocne skazanie sprawcy wypadku jest wiążące min. w zakresie jego winy [art. 11 § 2 k.p.c.]. Zasady odpowiedzialności za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego są unormowane przepisami art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. Poza sporem jest, że w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powódce z tytułu zadośćuczynienia kwotę 107.500 zł.

Zgodnie z art. 445 §1kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przyznanie oraz wysokość zadośćuczynienia zależy od całokształtu okoliczności i od uznania Sądu. Zadośćuczynienie zależy więc od wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy w tym stopnia oraz czasu trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałości uszczerbku na zdrowiu, wieku, a także prognozy na przyszłość. Pojęcie "sumy odpowiedniej" ma charakter nieokreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy kierować się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Powołanie się przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na potrzebę utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie może prowadzić do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia. Odniesione przez powódkę obrażenia skutkujące w efekcie 100% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu uzasadniają przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego w łącznej kwocie 300.000zł. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i nie może być ani symboliczne ani nadmierne. Wskazana wyżej kwota jest adekwatna do doznanej krzywdy i odpowiada aktualnym warunkom i stopie życiowej społeczeństwa. Zarzut przyczynienia się przez poszkodowaną do powstałej szkody [art. 362kc] jest uzasadniony, co omówiono wyżej. W ocenie sądu okoliczności sprawy uzasadniają przyjęcie 20% przyczynienia się do szkody.

Żądanie odszkodowania jest uzasadnione. Wypłacone przez pozwanego koszty leczenia nie obejmowały pobytu w (...) (...). Powódka wymagała całodobowej opieki, którą mogła mieć zapewnioną w tym Zakładzie. Koszt pobytu w okresie od 1.02.2018 do 30.11.2018 wyniósł 7.089zł w okresie od 1.12.2018 do 10.04.2020 wyniósł po 611zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę 20% przyczynienia się do szkody należne zadośćuczynienie wynosi 240.000zł co po odjęciu wypłaconej przed procesem kwoty daje 125.000zł. Odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów pobytu w (...) (...), przy przyjęciu 20% przyczynienia się, wynosi: za okres 02.2018 do 30.11.2018 kwotę 5.671,36zł, a za pozostały okres 5.423zł Z tego względu na mocy art. 445 §1kc w zw. z art. 362kc w pkt 1 i 3 zasądzono na rzecz powodów (spadkobierców O. W.) tytułem zadośćuczynienia zgodnie z ich żądaniem wyrażonym w piśmie z 29.09.2020 [k-516] kwoty po 62.500zł (łącznie 125.000zł), a o odsetkach orzeczono na mocy art. 481kc zasądzając je zgodnie z żądaniem od 23.04.2017, pozwany w tym czasie pozostawał w opóźnieniu z wypłatą zadośćuczynienia [był wezwany do zapłaty pismem z dnia 23.03.2017. W pkt 2 i 4 na zasadzie art. 444§1kc w zw. z art. 362kc zasądzono na rzecz powodów po 2.835,68zł [1/2 z 5.671,36zł] zasądzono od 23.04.2017r. i kwoty po 2.711,50 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu tj 22.01.2019r. W pkt 5 w pozostałej części powództwo oddalono jako bezzasadne, w pkt 6 na zasadzie art. 100kpc zniesiono wzajemnie koszty zastępstwa procesowego. W pkt 7 i 8 na zasadzie art. 113 usksc nakazano pobranie od pozwanego i z zasądzonych na rzecz powodów roszczeń na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach po 8.140zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (opłaty od pozwu 16.280zł).