Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2025 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Wojciech Hajduk

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2025 roku w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej (...) (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 130.000zł (sto trzydzieści tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 marca 2020r.

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.948,57zł (trzy tysiące dziewięćset czterdzieści osiem złotych 57/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 kwietnia 2022r.

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

4.  obciąża kosztami postepowania pozwanego pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu

SSO Wojciech Hajduk

IC 467/22 UZASADNIENIE

Powód D. P. w ostatecznie ukształtowanym żądaniu domagał się zasądzenia od pozwanego(...) w W. kwoty 130.000zł zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21.03.2020 oraz kwoty 9.677,17zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia, rehabilitacji w okresie od sierpnia 2019 do 19.01.2022r. oraz koszty dojazdu do placówek medycznych, opłat parkingowych i utracone dochody w związku z niezdolnością do pracy, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

- 2.737,23 złotych od dnia 21 marca 2020 r.,

- 2.590,89 złotych od dnia 13 kwietnia 2020 r.

- 286,64 złotych od dnia 11 lipca 2020 r.

-2.602,21 złotych od dnia 29 kwietnia 2021 r.

- 1.549,20 złotych od dnia 21 października 2021 r.

[pozew i pismo powoda z 26.10.2022 k-184].

Uzasadnił, że 9.08.2019 uległ wypadkowi komunikacyjnemu w P.. Jechał motocyklem. Sprawca wypadku, jadący samochodem m-ki (...) nie ustąpił pierwszeństwa i doprowadził do zderzenia. W wyniku wypadku doznał rozległych obrażeń ostrego pourazowego rozwarstwienia i pęknięcia podprzydawkowego aorty piersiowej, rany szarpanej kończyny prawej, wieloodłamowego złamania kłykci potylicznych, licznych ran głowy, podłużnego pęknięcia trzonu kręgu C5, pęknięcia wyrostka kolczystego kręgu C5, urazu nerki lewej z cechami stopnia II, podtorebkowego pęknięcia śledziony, stłuczenia krezki jelitowej, złamania kości czworobocznej mniejszej nadgarstka lewego. złamania trzonu szyjki i trzonu kości udowej prawej, złamania części dalszej prawej kości udowej, złamania łopatki prawej, zwichnięcia w stawie nadgarstkowo – śródręcznym palca 1, zwichnięcia tylnego stawu łokciowego lewego.

Został do (...) w S. na (...), gdzie przeszedł zabieg operacyjny – zaopatrzenia ostrego rozwarstwienia aorty z pęknięciem podprzydawkowym stent graftem. Następnie umieszczony został na (...) 17.08.2019r przeszedł kolejny zabieg stabilizacji złamania szyjki i trzonu kości udowej prawej. Następnie umieszczony został na Oddziale (...) (...). Hospitalizacja trwała do 29.08.2019r. Po wypisaniu poddany został rekonwalescencji i leczeniu ambulatoryjno-domowemu. Rozpoznano niezauważony uraz łokcia lewego. 3.09.2019. został przyjęty na Oddział (...)w M., gdzie przeszedł zabieg operacyjny otwartej repozycji zwichnięcia stawu łokciowego lewego ze stabilizacją za pomocą drutu. W dniu 6.09.2019 został wypisany. Później kontynuował leczenie, przeszedł szereg zabiegów rehabilitacyjnych, w tym również na Oddziale (...) (...)w Szpitalu (...) w G.. Kontynuuje zabiegi rehabilitacyjne, jest pod kontrolą przychodni ortopedycznej.

Pozwany wypłacił mu 60.000zł zadośćuczynienia, od sprawcy otrzymał 10.000zł zadośćuczynienia. Żąda dodatkowej kwoty 130.000zł zadośćuczynienia.

Poniósł koszty leków, środków opatrunkowych i higienicznych w kwocie 1.032,25zł Pozwany wypłacił odszkodowanie w kwocie 765,93zł. Domaga się różnicy 266,32zł.

Poniósł koszty zabiegów rehabilitacyjnych w kwocie 7.912,15zł. Pozwany zwrócił 2.250zł., żąda różnicy 5.662,25zł.

Dojeżdżając do placówek medycznych w okresie:

od 10.08.2019 do 29.10.2019 przejechał 2.315km,

od 1.11.2019 r. do 6.03.2020 r. przejechał 1.842 km,

od 22.05.2020 r. do 12.06.2020 r. przejechał 264 km

od 13.06.2020 r. do 31.01.2021 r. przejechał 2.626 km

przy cenie 4,85zł/l benzyny i 1,85zł/l gazu poniósł koszty 1.609zł

W kolejnym okresie przejechał

od 1.02.2021 r. do 30.06.2021 r. 1.836 km

od 1.07.2021 r. do 17.09.2021 r. – 816 km

od 18.09.2021 r. do 21.01.2022 r. -1.200 km

co przy cenach 5,75zł/l benzyny spowodowało koszty 2.141,56zł.

Z tytułu opieki za okres 28.08.2019r. do 01.2020r domaga się kwoty 5.025,00zł.

Z tytułu utraty dochodów w okresie 08.2019 do 01.2020 żąda kwoty 1.710,78zł. Przed wypadkiem zarabiał 2.542,09zł otrzymał świadczenie 2.265,96zł (6x 285,13zł=1.710,78zł).

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że wypłacone zadośćuczynienie jest adekwatne. Zarzucił 50% przyczynienia się do skutków wypadku. Potwierdził wypłatę świadczeń:

60.000zł zadośćuczynienia

765,93zł+900zł + 1.350zł za leczenie

1.890 za rehabilitację i leczenie

500,12zł + 982,36+690zł+1040 za dojazdy

3.490zł opieki.

Wypłacone świadczenia są adekwatne do zakresu odniesionej szkody.

USTALENIA FAKTYCZNE

W dniu 9.08.2019 powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu w P. na skrzyżowaniu ulic (...). Jechał motocyklem. Sprawca wypadku, Ł. K. jadący samochodem m-ki (...) nie upewnił się co do bezpiecznego wykonania manewru skrętu w lewo, nie udzielił pierwszeństwa i doprowadził do zderzenia z jadącym z naprzeciwka powodem [wyrok SR w Gliwicach z 18.02.2021r. IXK 800/20 k-196 akt karnych]

W wyniku wypadku doznał utraty świadomości i rozległych obrażeń:

-ostrego pourazowego rozwarstwienia i pęknięcia podprzydawkowego aorty piersiowej,

-rany szarpanej kończyny prawej,

-wieloodłamowego złamania kłykci potylicznych,

-licznych ran głowy,

-podłużnego pęknięcia trzonu kręgu C5,

-pęknięcia wyrostka kolczystego kręgu C5,

-urazu nerki lewej z cechami stopnia II,

-podtorebkowego pęknięcia śledziony,

-stłuczenia krezki jelitowej,

-złamania kości czworobocznej mniejszej nadgarstka lewego,

-złamania trzonu szyjki i trzonu kości udowej prawej,

-złamania części dalszej prawej kości udowej,

-złamania łopatki prawej,

-zwichnięcia w stawie nadgarstkowo – śródręcznym palca 1,

-zwichnięcia tylnego stawu łokciowego lewego.

Przetransportowano go do (...) w S. na Oddział (...) (...), gdzie przeszedł zabieg operacyjny zaopatrzenia ostrego rozwarstwienia aorty z pęknięciem podprzydankowym stent graftem (...) Następnie umieszczono go na(...) W dniu 17.08.2019r przeszedł kolejny zabieg stabilizacji złamania szyjki i trzonu kości udowej prawej. Następnie umieszczony został na Oddziale (...) (...). Hospitalizacja trwała do 29.08.2019r.

Po wypisaniu poddany został rekonwalescencji i leczeniu ambulatoryjno-domowemu. Rozpoznano uraz łokcia lewego. W dniu 3.09.2019. przyjęto go na (...) w M., gdzie przeszedł zabieg operacyjny otwartej repozycji zwichnięcia stawu łokciowego lewego ze stabilizacją za pomocą drutu. W dniu 6.09.2019 został wypisany.

Kontynuując leczenie przeszedł szereg zabiegów rehabilitacyjnych, w tym również na Oddziale (...) (...)w Szpitalu (...) w G.. Kontynuuje zabiegi rehabilitacyjne, jest pod kontrolą przychodni ortopedycznej. Wypadek uszkodził również głowę kości udowej, w przyszłości będzie skutkowało koniecznością wszczepienia endoprotezy. Prze pierwsze dwa miesiące ból spowodowany obrażeniami był intensywny.

Na skutek odniesionych obrażeń w zakresie chirurgii doznał 10% uszczerbku na zdrowiu, w zakresie ortopedii uszczerbek wynosi 41% [opinia biegło chirurga R. C. k- 233-243 opinia biegłego chirurga ortopedy M. G. k- 298-302, opinia uzupełniająca k- 311-332, opinia psychologiczno-psychiatryczna k-275-277].

Po wyjściu ze szpitala przez pierwszy miesiąc był leżący ewentualnie rodzice przewozili go na wózku inwalidzkim, później zaczął poruszać się o dwóch kulach, następnie o jednej. Używał ich około 6 miesięcy. Miał mieszkanie na 4 piętrze, więc po hospitalizacji przewieziono go do rodziców, którzy sprawowali na nim opiekę. Podjął na własny koszt rehabilitację lewej ręki później nogi. Po operacji prawego łokcia podjął rehabilitację prawej ręki w ośrodku w Ł.. Przez pierwsze 2-3 miesiące dolegliwości bólowe okolicy lędźwiowej kręgosłupa, stawu łokciowego prawego, podudzia prawego, stawu biodrowego prawego i podudzia prawego był były intensywne, następnie stopniowo ulegały zmniejszeniu. W początkowym okresie powód wymagał pomocy we wszystkich czynnościach życia codziennego, podawaniu leków, zmianie opatrunków, później w mniejszym zakresie wynikającym z ograniczeń po doznanych obrażeń, tj niepełnosprawności ręki, trudności w myciu ubieraniu się, poruszaniu się, przygotowywaniu posiłków, niemożności dźwigania ciężarów, sprzątaniu itp.

Obecnie powód nie odzyskał w pełni sprawności, cierpi na bóle głowy, ma uszkodzoną głowę kości udowej. Ma problemy z ubieraniem się, nie może dźwigać ciężarów, ani chodzić na dłuższe spacery. Przed wypadkiem prowadził stosunkowo aktywny tryb życia, grał w piłkę nożną, siatkówkę, chodził na basen, jeździł na motorze. Obecnie wcześniejsza aktywność fizyczna jest niemożliwa, zrezygnował również z jazdy motocyklem [zeznania powoda k- 178-179].

Rehabilitacja powoda była uzasadniona [opinia biegłego chirurga ortopedy k-301]. Jej koszt w okresie do 19.01.2022r. wyniósł 7.912,25zł. Podobnie uzasadnione były wydatki na zakup leków i środków opatrunkowych których koszt wyniósł 1.032,25zł, co daje łącznie 8.944,50 [faktury i paragony k- 63-103]. Do wniesienia pozwu pozwany wypłacił odszkodowanie za rehabilitację i leki środki opatrunkowe w łącznej kwocie 3.105,93zł (decyzje z: 29.12.2020r.- 765,93zł, 16.11.2021r.- 900zł , 22.04.2022 -1350zł) następnie w toku procesu decyzją z dnia 1.08.2022r. wypłacił dodatkowo 1890zł. Łącznie wypłacił więc 4.905,93zł

Po wypadku w okresie do stycznia 2020r. świadczenie wypłacał mu jego zakład pracy.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o dokumentację medyczną [k k-63-103], niekwestionowane opinie biegłych chirurga R. C. k- 233-243, psychologiczno-psychiatryczną lek psychiatry E. K. (1) i psychologa klinicznego E. K. (2) k-275-277. Opinia chirurga ortopedy M. G. k- 298-302 była uzupełniana, opinia uzupełniająca k- 311-332 nie była kwestionowana. Podstawą ustaleń były również zeznania powoda i przedłożone przez niego faktury i paragony.

Zeznania świadka Ł. K. co do przebiegu wypadku były nieprzydatne. Nie pamiętał dokładnie jak doszło do wypadku [k-199-200].

ROZWAŻANIA PRAWNE

Odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku, któremu uległ powód, pozostaje poza sporem. Pozwany zarzucił przyczynienie się powoda do powstania szkody (art. 362kc). Zarzut nie został wykazany. Zgłosił na tą okoliczność dowód z opinii biegłego z zakresu z rekonstrukcji wypadków drogowych. Zarządzeniem z dnia 8.02.2023r zobowiązano pełn. pozwanego do uiszczenia zaliczki na koszt opinii w kwocie 2000zł [k-200, d.d. k-203], której nie uiścił. W związku z powyższym postanowieniem z dnia 30.03.2023r na zasadzie art. 130 ^{( 4 )}§3 kpc pominięto ten dowód [k-206]. Skazujący sprawcę wyrok karny Sądu Rejonowego w Gliwicach IXK 800/2020 wskazuje na wymuszenie pierwszeństwa przez sprawcę. Zawnioskowany materiał dowodowy nie pozwala na poczynienie innych ustaleń. Sprawca wypadku nie pamiętał jego przebiegu. Dokumentacja zawarta w aktach Sądu Rejonowego również nie pozwala na poczynienie odmiennych ustaleń. W sprawie karnej nie przeprowadzono dowodu z opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków, postanowieniem z dnia 17.02.2020 PR Ds.614.2019 Prokurator Rejonowy (...) w G. oddalił wniosek o przeprowadzenie takiego dowodu [k-88 akt IXK 800/20. W ocenie Sądu ustalenia dotyczące ewentualnego przyczynienia się powoda do spowodowania wypadku wymagają wiedzy specjalnej. Z zeznań świadków wypadku, którzy złożyli zeznania w sprawie karnej: I. P. oraz J. G., którzy jechali za motocyklem powoda, wynika, że sprawca zajechał drogę powodowi, który nie miał możliwości żadnego manewru [k-26-27 i k-32-33 akt IXK 800/20]. Brak podstaw do przyjęcia przyczynienia się.

Zgodnie z art. 445§1kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przyznanie oraz wysokość zadośćuczynienia zależy od całokształtu okoliczności i od uznania Sądu. Zadośćuczynienie zależy więc od wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy w tym stopnia oraz czasu trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałości uszczerbku na zdrowiu, wieku, a także prognozy na przyszłość. Zadośćuczynienie przede wszystkim ma mieć charakter kompensacyjny wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Powołanie na potrzebę utrzymania wysokości w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie może prowadzić do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

Odniesione przez powoda obrażenia spowodowały 51% uszczerbku na zdrowiu.

Całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności:

-dotkliwy i szeroki zakres obrażeń;

-długotrwałość leczenia w tym skomplikowane operacje, kilkumiesięczne całkowite unieruchomienie, wielomiesięczne rehabilitacje, wymaganie pomocy innych osób w najprostszych czynnościach codziennego funkcjonowania;

-silne i długotrwałe doznania bólowe;

-doznany trwały uszczerbek na zdrowiu;

-dyskomfort psychiczny związany ze złym samopoczuciem, ograniczeniem ruchomości, niepełnosprawnością, brakiem możliwości wykonywania podstawowych czynności, niemożnością świadczenia pomocy niepełnosprawnemu mężowi oraz sprawowania opieki nad niepełnosprawnym synem;

-brak perspektywy odzyskania zdrowia

-wysokie prawdopodobieństwo operacji wszczepienia protezy biodra w przyszłości

uzasadniają przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego w kwocie 130.000zł ponad wypłacone przez pozwanego z tego tytułu 60.000zł. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i nie może być ani symboliczne ani nadmierne. Przyznana kwota jest adekwatna do powyższych okoliczności i odpowiada aktualnym warunkom i stopie życiowej społeczeństwa. Uwzględnia rozmiar cierpień ich intensywność, nieodwracalny i trwały charakter. Powód długo był unieruchomiony, obrażenia wywoływały silne i długotrwałe doznania bólowe. Przez długi czas wymagał pomocy innych, nie był w stanie się poruszać. Był osobą aktywną, aktywność ta została przekreślona.

Żądanie zasądzenia odsetek od dnia 21.03.2020 jest usprawiedliwione. Szkodę zgłoszono pismem z dnia 14.12.2020 [pismo powoda z 14.02.2020 k-130] w piśmie tym domagał się min. zapłaty zadośćuczynienia. Zgodnie z art. 817 par 1 i 2 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby wyjaśnienie w tym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Okoliczności wypadku były pozwanemu znane. Pozwany jest profesjonalistą. Pomimo, że ustalenie wysokości zadośćuczynienia należy do Sądu, miał możliwość oceny rozmiaru dokonanego naruszenia dóbr powoda. W takim stanie faktycznym należy uznać, że co do żądanej kwoty zadośćuczynienia 130.000zł [ponad wypłacone 60.000zł] pozostawał w opóźnieniu z upływem miesięcznego terminu, tym samym żądanie odsetek jest usprawiedliwione.

Powód domagał się również odszkodowania w łącznej kwocie 9.677,17zł, w tym:

-266,32zł kosztów środków opatrunkowych, higienicznych i leków

-5.662,25zł kosztów rehabilitacji

-1.610zł kosztów dojazdów do placówek medycznych,

-14zł kosztów parkingów,

-1.534,47zł kosztów opieki

Zgodnie z art. 444§1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty […].

Poniesione przez powoda koszty leczenia, środków opatrunkowych i higienicznych oraz rehabilitacji są uzasadnione (faktury k- 63-103, biegły k- 301). Należy wziąć pod uwagę, że decyzją z 1.08.2022r (po wniesieniu pozwu) pozwany wypłacił z tego tytułu dodatkowo 1.890zł i o tę kwotę należy pomniejszyć należne świadczenie. Tym samym żądanie powoda jest uzasadnione w łącznej kwocie 3.948,57zł (poniósł łączne koszty 8.944,50zł pozwany do wniesienia pozwu wypłacił 3.105,93 i następnie w toku procesu 1890zł).

Szkodę zgłoszono pismami z dnia 14.12.2020, 9.03.2020r., 8.06.2020r., 23.03.2021r, 17.09.2021 i 25.01.2021 [pisma powoda k-136-138, 139-140; 141-143, 144-145, 146-147, 148-149]. Pozwany spełniał częściowe świadczenia w miarę składania pism przez powoda (decyzje 29.12.2020, 16.11.2021, 22.04.2022 i 1.08.2022- okoliczności niesporne powołane w odpowiedzi na pozew, płyta CD k-165). Tym samym należy uznać, że pozostawał w opóźnieniu od 22.04.2022 tj ostatniej decyzji przed wytoczeniem powództwa.

Żądanie zwrotu kosztów opieki jest nieuzasadnione. Powód nie zgłosił dowodu z opinii pielęgniarskiej w celu wykazania zakresu potrzebnej opieki. Biorąc jednak pod uwagę olbrzymi zakres doznanych przez niego obrażeń, min. operację aorty, złamanie kręgosłupa, uraz nerki lewej, podtorebkowego pęknięcia śledziony, stłuczenia krezki jelitowej, złamania kości czworobocznej mniejszej nadgarstka lewego, złamanie trzonu szyjki i trzonu kości udowej prawej, złamanie części dalszej prawej kości udowej, złamanie łopatki prawej, zwichnięcia w stawie nadgarstkowo – śródręcznym palca 1, zwichnięcia tylnego stawu łokciowego lewego, oczywistym jest, że pierwszym okresie po hospitalizacji był w całkowicie niesamodzielny, obolały, bez możliwości samoobsługi i wymagał bezpośredniej pomocy. Powód wskazywał, że wymagał pomocy przez pierwsze dwa miesiące w zakresie 4 godzin dziennie, przez kolejne 3 miesiące około 1 godziny dziennie. Zakres obrażeń był olbrzymi, do chwili obecnej powód nie jest całkowicie pełnosprawny, nie może np. nosić większych ciężarów. Należy więc przyjąć, że przez pierwszy miesiąc istotnie wymagał pomocy we wszystkich czynnościach i zajmowała około 4 godzin, późniejsza sukcesywna poprawa zdrowia bez wątpienia zmniejszała potrzebę bezpośredniej opieki. Ścisłe udowodnienie wysokości żądania w tym zakresie jest nader utrudnione, należy więc oprzeć się na doświadczeniu życiowym oceniając potrzeby powoda przez pryzmat obrażeń i postępów w leczeniu. Jeszcze w styczniu 2020 uznano go za niezdolnego do pracy na 6 miesięcy [orzeczenie Lekarza Orzecznika k-44]. Na zasadzie art. 322kpc, zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego przyjęto zgodnie z żądaniem, że w pierwszym miesiącu potrzebował 4 godzin dziennie, w drugim miesiącu bez wątpienia potrzeby opieki uległy zmniejszeniu i przyjęto 2 godziny dziennie za wystarczające, a kolejnych 3 miesiącach zgodnie z żądaniem przyjęto, że wynosiły 1 godzinę dziennie.

Wskazana stawka godzinowa 15zł jest nieco zawyżona. W 2019r. średnie stawki za usługi opiekuńcze kształtowały się na poziomie 16zł brutto za godzinę (okoliczność powszechnie znana - strony internetowe Miejskich Ośrodków Pomocy Społecznej za 2019-2021). Opieka była konieczna i była sprawowana przez członków rodziny. Sprawowanie nieodpłatnej opieki przez osoby najbliższe nie przekreśla zasadności żądania zapłaty równowartości jej kosztów. Nieodpłatna opieka posiada wymierną ekonomicznie wartość, taką samą jak świadczona przez osobę obcą, której należy się wynagrodzenie [min. wyrok SA w K-cach z 19.01.2018r.IAca 813/17, wyrok SN 15.02.2007r.IICSK 474/2006]. Skoro jednak opieka była sprawowana przez bliskich, a nie profesjonalną opiekunkę czy pielęgniarkę, należną stawkę godzinową należy obniżyć do 12zł/godz. Konieczność obniżenia wynagrodzenia wynika już z samego faktu nieopodatkowania tej usługi. Tym samym powodowi należy się łączna kwota 3.393zł (we wrześniu 2019r. – 30dnix4godzx13zł=1.560zł; w październiku 2019r – 31dnix2godz.x13zł = 806zł; za listopad 2019, grudzień 2019 i część stycznia 2020r. 79godz.x13=1.027zł łącznie =3.393zł). Pozwany wypłacił nawet nieco więcej bowiem 3.490zł. Żądanie jest więc nieuzasadnione.

Utrata dochodów za okres od 80.2019 do 01.2020 nie została wykazana. Powód reprezentowany przez fachowego pełnomocnika przedstawił jedynie zaświadczenie pracodawcy o wypłaconym wynagrodzeniu/ świadczeniu w okresie od 08.2019 do 01.2020 [k-119], nie wykazał jednak w jakiej wysokości otrzymywał wcześniejsze wynagrodzenia. Nie wynika to z żadnego dokumentu dołączonego do sprawy. Nie wykazała więc wysokości utraconych dochodów [świadectwa pracy, decyzji o przyznaniu świadczenia rehabilitacyjnego itp.].

Żądanie zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych i rehabilitację jest również bezzasadne [zestawienie k-104-118]. Dojazdy do szpitala w S. i do szpitala w M. w celu odwiedzin powoda oraz związane z nimi opłaty parkingowe, nie były jego wydatkami lecz osób odwiedzających, nie ma więc legitymacji czynnej do żądania zwrotu tych kosztów. Ponadto porównując ilość opłat parkingowych z wizytami zachodzi istotna rozbieżność. Powód wykazuje 24 odwiedziny przedstawiając jedynie 11 paragonów parkingowych. Na marginesie można zaznaczyć, że odległości są zawyżone. Odległość od miejsca zamieszkania powoda do Szpitala w S., w jedną stronę, wynosi 40km, powód zawyża ją na przejazdach w dwie strony o 5 km [k-104-105 poz 1 do 27, k- 107]. Powód zawyża również odległości pomiędzy miejscem zamieszkania i placówkami medycznymi w M.. Odległość od jego domu do M. ul. (...) wynosi 13km (w dwie strony 26km). Powód wykazuje 30 lub nawet 42 km. Nie podaje adresu poradni w Ł., gdzie miał dojeżdżać na rehabilitację, a faktury za zabiegi dotyczą (...) w Ł. Plac (...), gdzie odległość od miejsca zamieszkania powoda wynosi 6,5km [powód podaje 12km, na marginesie można zaznaczyć, że do Ł. ma około 9km]. Ponadto trasy, które wykazuje, są niekiedy nieprawdopodobne np. w dniu 12.11.2019, podaje, że przejechał od siebie oddzielnie dwie trasy (tam i z powrotem) do Ł. i do M., choć jest to jedna i ta sama trasa. Jadąc od powoda do M. Ł. są po drodze. Podobnie np. 5.12.2019 jedną trasę rozlicza trzykrotnie (podróż do M. na zabieg, do Ł. po dokumentację, do Szpitala (...) w G.- wszystkie miejscowości są na jednej trasie). Również w dniu 3.02.2020r niezasadnie rozlicza dwie trasy (przejazd do Ł. i M.). Na marginesie należy podać, że pobyt w G. na oddziale (...) (...)od 5.12.2019 do 23.12.2019 był stacjonarny. Wykazany osobny dojazd 8.12.2019 (dowiezienie dokumentacji medycznej) jest mało prawdopodobny, lub zbędny, powinien tą dokumentacją dysponować przy przyjęciu. Podobnie odwiedziny bliskich w (...).12.2019 nie są kosztami, które poniósł i w tym zakresie powód nie ma legitymacji czynnej.

Odnosząc się do dojazdów na rehabilitację należy jeszcze wskazać, że liczba wykazywanych przejazdów nie zgadza się z liczbą zabiegów z faktur. Przykładowo faktura z 28.04.2021 [k-52] obejmuje 10 zabiegów w okresie 10.03.2021-28.04.2021, powód wykazuje zaś w tym okresie 15 dojazdów. Faktura z 26.04.2021 [k-53] obejmuje min. 10 zabiegów w okresie 8.02.2021 do 8.03.20201 , powód rozliczył 13 dojazdów, itp. Z powyższego wynika istotna nierzetelność rozliczeń. Z rozliczenia powoda można wnioskować, że zawsze miał wykonywany jeden zabieg podczas jednej wizyty. Jednakże nie wiadomo, czy taki był przebieg rehabilitacji, , jeżeli w czasie jednej wizyty wykonywano więcej niż jeden zabieg liczba dojazdów byłaby jeszcze mniejsza. Powód był poddawany różnym zabiegom [czynnym, biernym, izometrycznym, wspomaganym, laserem itp. K-52-59]. Nie wiadomo czy były łączone, nie przedstawia w tym zakresie żadnego zaświadczenia [co do dat wizyt i zabiegów]. Dodatkowo osobno rozlicza dojazdy po odbiór dokumentacji z poradni rehabilitacyjnej, pomimo stałych wizyt w tej placówce związanych z zabiegami. Wątpliwe jest, by takie przejazdy po dokumentację miały miejsce. Naturalnym jest, że odbiera się ją w dniu zabiegu, szczególnie gdy zabiegów jest znaczna ilość. Koszty wszystkich dojazdów wyliczył na kwotę 3.751,08zł. Żądanie pozwu obejmuje różnicę pomiędzy wypłaconym zwrotem tych kosztów, a wykazywanymi tj. 1,610,60zł. Pozwany wypłacił kwotę łącznie 3.212,48zł (decyzja 29.12.2020r –kwota 500,12zł; 16.11.2021 kwota 982,36zł; 1.08.2022r. -1040zł).

Żądanie należy uznać za nieuzasadnione. Jak wyżej wskazano obliczenia są nierzetelne, zawyżone, obejmują przejazdy, które nie miały miejsca, a dojazdy w celu odwiedzin powoda w szpitalach i związane z nimi opłaty parkingowe są bezzasadne z uwagi na brak legitymacji czynnej powoda. Na marginesie można zaznaczyć, że dojazdy do S. stanowią znaczną część wykazywanych kilometrów (ponad 1.950km). Postawa powoda uniemożliwia rzetelną ocenę.

W świetle powyższego na mocy art 148 ¹ §1 kpc zamknięto rozprawę na posiedzeniu niejawnym i na zasadzie 445§1kc w zw. art. 444§1kc w zw. z art.436§1kc oraz w zw. z art. 805§1kc w pkt 1 wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 130.000zł zadośćuczynienia. O odsetkach orzeczono na mocy art. 481kc, zasądzono je od 21.03.2020r.

W pkt 2 wyroku na mocy art. art. 444§1kc w zw. z art.436§1kc oraz w zw. z art. 805§1kc zasądzono kwotę 3.948,57zł tytułem odszkodowania [tytułem kosztów rehabilitacji, leczenia, środków opatrunkowych]. O odsetkach orzeczono na mocy art. 481kc, zasądzono je od 22.04.2022r.

W pkt 3 wyroku oddalono powództwo w pozostałej części jako bezzasadne

W pkt 4 na mocy art. 100kpc w zw z art. 108§1kpc nałożono na pozwanego obowiązek poniesienia kosztów postępowania, pozostawiając ich wyliczenie referendarzowi sądowemu. Określenie należnej powodowi sumy zadośćuczynienia należało od oceny sądu, a powód w efekcie uległ w nieznacznej części swojego żądania.