Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2025 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2025 roku w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w (...), D. W.

o odszkodowanie

oddala powództwo.

SSO Tadeusz Trojanowski

Sygn. akt I C 399/25

UZASADNIENIE

A. W.wniósł o zasądzenie na jego rzecz od Prezesa Sądu Okręgowego w (...) i sędziego Sądu Okręgowego w (...) D. W. zapłaty kwoty 300.000 zł tytułem zadośćuczynienia za wyrządzone szkody, które miał ponieść w związku z wydaniem przez sędzię D. W. postanowienia odrzucającego jego skargę na przewlekłość postępowania (sygn. II S 29/24).

Sąd zważył

Na podstawie art. 191 ¹ §1 i §3 kpc Sąd może oddalić powództwo na posiedzeniu niejawnym jeżeli z treści pozwu i załączników oraz okoliczności dotyczących sprawy, a także faktów, o których mowa w art. 228 kpc, wynika oczywista bezzasadność powództwa.

Powództwo jest oczywiście bezzasadne. W rzeczywistości pismo powoda nosi cechy środka zaskarżenia i stanowi formę kontestacji rozstrzygnięć sądowych, które powód uznaje za niesłuszne. Treść pozwu nie wskazuje natomiast na istnienie jakiegokolwiek stanu faktycznego mogącego uzasadniać odpowiedzialność cywilnoprawną sędziego – funkcjonariusza publicznego – w związku z wykonywaniem przez niego funkcji orzeczniczych. Tym samym powództwo nie zawiera prawnie relewantnych twierdzeń mogących stanowić podstawę do dochodzenia roszczenia o zadośćuczynienie lub odszkodowanie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, skarga taka przysługuje wyłącznie w toku toczącego się postępowania. Skarga wniesiona wobec sprawy zakończonej prawomocnie jest niedopuszczalna. Postanowienie Sądu Okręgowego w (...) z dnia 16 grudnia 2024 r., sygn. II S 29/24, odrzucające skargę powoda, było zatem zgodne z obowiązującym stanem prawnym.

Wobec braku naruszenia prawa nie można mówić o ziszczeniu się przesłanek odpowiedzialności Skarbu Państwa na podstawie art. 417 §1 ani art. 417 ¹ §2 kc.

Nadmierne angażowanie Sądu w rozpoznanie oczywiście bezzasadnego powództwa powodowałoby nieuzasadnione obciążenie systemu wymiaru sprawiedliwości, prowadziłoby do niecelowego generowania kosztów Skarbu Państwa oraz mogłoby skutkować koniecznością poniesienia przez powoda wysokich kosztów procesu. Nadto absorbowałoby czas i uwagę Sądu, przyczyniając się do opóźnienia w zajęciu się realnymi problemami innych osób oczekujących na rozpoznanie swoich spraw.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

SSO Tadeusz Trojanowski

.