Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2019 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Łucja Oleksy-Miszczyk
Protokolant:	sekretarz sądowy Wioleta Motyczka

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2019 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 88.365,53 (osiemdziesiąt osiem tysięcy trzysta sześćdziesiąt pięć 53/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od następujących kwot:

- 4.500 (cztery tysiące pięćset) złotych od dnia 2 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- 3.934 (trzy tysiące dziewięćset trzydzieści cztery) złote od dnia 19 sierpnia 2016 roku do dnia 29 stycznia 2017 roku,

- 3.495 (trzy tysiące czterysta dziewięćdziesiąt pięć) złotych od dnia 3 marca 2017 roku do dnia zapłaty,

- 76.436,53 (siedemdziesiąt sześć tysięcy czterysta trzydzieści sześć 53/100) złotych od dnia 13 maja 2017 roku do dnia zapłaty;

2) umarza postępowanie co do żądania zasądzenia kwoty 3934 (trzy tysiące dziewięćset trzydzieści cztery) złote;

3) w pozostałej części powództwo oddala;

4) zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.247,25 (cztery tysiące dwieście czterdzieści siedem 25/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

5) nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 5.538,78 (pięć tysięcy pięćset trzydzieści osiem 78/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

Sygnatura akt I C 299/17

UZASADNIENIE

Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z (...) w W. kwoty 12.500 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 7.500 zł od dnia 2 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 5.000 zł od dnia 6 lutego 2016 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według nrom przepisanych. W uzasadnieniu podniósł, iż w dniu 12 października 2015 roku w wyniku wypadku komunikacyjnego doznał obrażeń ciała, w postaci zwichnięcia stawu paliczkowego palca II ręki lewej oraz złamania podstawy paliczka środkowego. Sprawca tego wypadku miał zawartą umowę ubezpieczenia OC z pozwanym. Powód dokonał zgłoszenia szkody, a pozwany uznał swą odpowiedzialność i w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda kwotę 7.500 zł tytułem zadośćuczynienia.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. Uzasadniając swoje stanowisko nie kwestionował swojej odpowiedzialności za skutki wypadku, niemniej podkreślił że wypłacona już powodowi kwota wyczerpuje jego uzasadnione roszczenia, analiza dokumentacji przedstawionej przez powoda wykazuje, że obrażenia jakich doznał w wyniku wypadku mają niewielki charakter i nie mają wpływeu na funkcjonowanie organizmu powoda.

Pismem z dnia 28 września 2016 roku powód zgłosił nowe żądanie odszkodowawcze i wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 3.934 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 19 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia obrażeń doznanych w wyniku wypadku. W piśmie z dnia 7 lutego 2017 roku- na skutek wypłaty w dniu 30 stycznia 2017 roku przez pozwanego na rzecz powoda kwoty 3.934 zł - powód cofnął wraz ze zrzeczeniem się roszczenia żądanie pozwu w zakresie kwoty 3.934 zł. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 3.934 zł za okres od dnia 19 sierpnia 2016 roku do dnia 29 stycznia 2017 roku. Kolejnym pismem z dnia 21 kwietnia 2017 roku powód zgłosił następne żądanie odszkodowawcze- zasadzenie kwoty 3.495 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 3 marca 2017 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za poniesione przez niego dalsze koszty leczenia obrażeń doznanych w wyniku wypadku. W uzasadnieniu wskazał, iż w wyniku wypadku komunikacyjnego przeszedł 2 zabiegi operacyjne zmierzające do usunięcia fragmentów kostnych, które pozostały w stawie.

Następnie pismem wniesionym do Sądu w dniu 25 lipca 2017 roku powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 95.637,54 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 13 maja 2017 roku tytułem odszkodowania za utracone przez powoda dochody w związku niemożnością wykonywania pracy w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Uzasadniając swoje żądanie podniósł, iż przed wypadkiem średni miesięczny uzyskiwany dochód powoda wynosił ok. 8.000 zł, natomiast w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim powód otrzymywał świadczenie z ZUS w łącznej kwocie 21.632,54 zł. Dodał, iż nie wykonywał zleceń w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej przez okres 14 miesięcy.

Pozwany podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie wnosząc o oddalenie powództwa także w części rozszerzonej.

Sąd ustalił co następuje:

Dnia 12 października 2015 roku, w G. na ul. (...) doszło do wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego powód będący pasażerem samochodu osobowego marki (...) doznał obrażeń ciała, w postaci zwichnięcia stawu paliczkowego palca II ręki lewej oraz złamania podstawy paliczka środkowego. Posiadacz pojazdu kierowanego przez sprawcę wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Bezpośrednio po wypadku pierwszej pomocy udzielił powodowi zespół pogotowia ratunkowego, który następnie przetransportował powoda do (...) Tam po przeprowadzeniu niezbędnych badań, nastawieniu zwichnięcia oraz unieruchomieniu miejsca urazu (założono szynę gipsową) powód został wypisany do domu z zalecaniem kontynuowania leczenia w trybie ambulatoryjnym. (k.7-8v)

W trakcie prowadzonej i u powoda rehabilitacji pojawiła się opuchlizna. Przeprowadzono badanie USG, które wykazało występowanie w stawie ciał wolnych - odłamki kostne oraz doszło do uszkodzenia torebki stawowej w stawie miedzy paliczkowym bliższym palca II oraz wysięku w tym stawie (k.9-10). W efekcie czego wymagany był zabieg operacyjny, jednakże czas oczekiwania na przeprowadzenie zabiegu w ramach świadczeń refundowanych ze środków NFZ wynosił od 2,5 roku do 4 lat. (k.50, k. 54, faktury Vat k.55-57). W związku z bardzo długim oczekiwaniem na termin zabiegu w ramach NFZ - powód poddał się zabiegowi operacyjnemu na zasadach komercyjnych.

W dniach 8 lipca 2016 roku do 9 lipca 2016 roku leczony był w Klinice (...) sp. z o.o. w Ż., tam też przeszedł zabieg operacyjny, w trakcie którego wycięto osteofit pourazowy chrzęstno-kostny z podstawy paliczka środkowego palca II ręki lewej, co kosztowało go łącznie 3.934,- zł. – kwota ta została powodowi zwrócona przez pozwanego (k.51-53, 55 i nast., k. 79).

Następnie w dniach 13-15 października 2016 roku powód był hospitalizowany i poddany kolejnej resekcji osteofitu po stronie bocznej stawu międzypaliczkowego bliższego w Klinice (...) sp. z o.o. w Ż. (k.67-68, opinia k.81-82 v). Powód poniósł koszty tego zabiegu, a także koszty konsultacji lekarskich i rehabilitacji w łącznej kwocie 3.495,- zł. (k. 99 i nast.)

Powód od 2008 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nie zatrudnia żadnych pracowników, wszystkie prace budowlane wykonuje sam. Przed wypadkiem jego miesięczny dochód z działalności wynosi około 7.000,- zł. W okresie od 13 października 2015 roku do 21 grudnia 2016 roku był niezdolny do pracy w związku z obrażeniami, jakich doznał w wyniku wypadku drogowego z dnia 12 października 2015 roku Od 13 października 201 roku do 11 kwietnia 2016 roku przebywał na zasiłku chorobowym, następnie od 12 kwietnia 2016 roku do 7 grudnia 2016 roku pobierał świadczenia rehabilitacyjne. Do dnia dzisiejszego u powoda występuje deficyt ruchomości w stawach. Palec nie odzyskał pełnej sprawności. Nieruchomość stawu wpływa na pracę powoda. Na chwilę obecną przyzwyczaił się do braku pełnej sprawności palca.

Wypadek komunikacyjny z dnia 12 października 2015 roku został uznany przez ZUS za wypadek w drodze z pracy (k.241-244).

Pozwany przed wytoczeniem powództwa wypłacił powodowi kwotę 7.500 zł tytułem zadośćuczynienia, uznając swoja odpowiedzialność (akta szkody k.26). Natomiast w trakcie postępowania sądowego pozwany uznał roszczenie powoda i wypłacił kwotę 3.934 zł tytułem kosztów poniesionych wydatków związanych z zabiegiem operacyjnym (k.79)

Uszczerbek na zdrowiu powoda- spowodowany urazem palca II dłoni lewej- nie jest stały, albowiem zmiany maja charakter ustępujący, a kontynuacja rehabilitacji rokuje odzyskanie pełnej sprawności i powrót do zdrowia ( opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii R. H.). Z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy wynika natomiast, że niezdolność powoda do pracy w pracy w okresie od 13.10.2015 roku do 21.12.2016 roku pozostaje w związku z obrażeniami, jakich doznał w wyniku wypadku drogowego w dniu 12.10.2015 roku ( opinia biegłego R. S.).

Dochody powoda utracone na skutek jego niezdolności do pracy w okresie od 13 października 2015 roku do 7 grudnia 2016 roku. Stanowią różnice pomiędzy wysokością dochodów osiąganych przez powoda przed wypadkiem, a świadczeniami wypłacanymi powodowi na skutek wypadku przez ZU i obejmują kwotę 76.436,53 zł. (opinia biegłego J. C.).

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody w postaci dokumentów, opinii biegłych i przesłuchania powoda. Ustalenia w zakresie wydatków na leczenie i rehabilitację zostały dokonane na podstawie dołączonych do akt rachunków i faktur. Natomiast ustalenia w zakresie sumy utraconego dochodu powoda z powodu niezdolności do pracy ustalono na podstawie opinii biegłego i dołączonej dokumentacji.

Przedstawione w sprawie opinie: biegłego sądowego R. H. (k.81-82v), biegłego sądowego R. S. (2) (k.324-328), biegłego sądowego J. C. (2) (k.356-362) w ocenie Sądu są jasne i zrozumiałe, a przedstawione w nich wnioski nie budzą wątpliwości Sądu. Za całkowicie wiarygodne Sąd uznał również przedłożone przez powoda dokumenty. Sąd uznał również za wiarygodne w całości zeznania powoda. Treść zeznań jest konsekwentna i znajduje potwierdzenie w pozostałym zebranym materiale dowodowym.

/dowody: opinia biegłego k.81-82v, wezwania do zapłaty, akta szkody, zawiadomienia o wpisie na listę oczekujących, karta informacyjnej leczenia szpitalnego i historia choroby k. 51-59, dokumentacja medyczna k.62-68, k.77, paragonów k. 99 , faktur k. 100-117, wezwanie do zapłaty z dnia 24 stycznia 2017 roku k.118-120, faktury k.133-141, dowody przelewów, k.142-154 przelewy podatkowe powoda, k.158-161, przelewy do ZUS k.162-176, rozliczenia podatkowe powoda k.182-191v, wezwanie do zapłaty z dnia 6 kwietnia 2017 roku k. 192-193, pisma (...) z dnia 11 sierpnia 2017 roku k. 204, informacja ZUS z dnia 21 lutego 2018 roku i załączona dokumentacja k. 241-249, decyzja ZUS z dnia 23 listopada 2016 roku,k.222-222v, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 16 listopada 2016 roku, k.223-223v, pismo ZUS z dnia 7 listopada 2016 roku, k. 224-224v, decyzja z dnia 5 września 2016 roku, k.225-225v, orzeczenie z dnia 9 sierpnia 2016 roku, k.226-226v, pismo z dnia 29 lipca 2016 roku, k.227, decyzja z dnia 10 maja 2016 roku, k.228-228v, orzeczenie z dnia 4 maja 2016 roku, k.229-229v, pismo z dnia 21 kwietnia 2016 roku, k.230, 20 kwietnia 2016 roku,k.231, orzeczenie z dnia 19 kwietnia 2016 roku, k.232-232v, pismo z dnia 8 kwietnia 2016 roku, k.233, decyzja z dnia 5 kwietnia 2016 roku, k.234, pism z dnia 17 lutego 2016 roku, k.235, 20 stycznia 2016 roku,k.236, 8 grudnia 2015 roku k.237, przesłuchanie powoda k.216-217/

Sąd zważył:

Odpowiedzialność pozwanego, jako ubezpieczyciela posiadacza pojazdu, którego kierowca spowodował wypadek jakiemu uległ powód nie była w niniejszej sprawie sporna.

W myśl art. 444 § 1 i 2 oraz art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszystkie wynikłe z tego powodu koszty. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Sąd może również przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie pieniężne pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną – przyznana suma ma stanowić przybliżony ekwiwalent poniesionej przez poszkodowanego szkody niemajątkowej, powinna łagodzić doznane przez niego cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwiać przezwyciężanie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przynajmniej częściowo została przywrócona równowaga zachwiana na skutek zdarzenia wywołującego szkodę. W konsekwencji Sąd, ustalając wysokość należnego zadośćuczynienia, winien uwzględnić wszystkie okoliczności istotne dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, w szczególności takie jak wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową oraz inne czynniki podobnej natury (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012r., I CSK 74/12). Orzekając Sąd miał na uwadze wielokrotnie w orzecznictwie podkreślany fakt, iż pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art.445 kc w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, ze powinna być- przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego- utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa(wyrok SN z 28.09.2001r.,III CKN 427/00 LEX nr n52766).

Poza sporem jest, że powód otrzymał już kwotę 7.500 zł zadośćuczynienia. Zważywszy na to, iż niewątpliwie uraz doznany przez powoda dotkliwy i przykry, skutkujący niezdolnością do pracy powoda i wiązał się z koniecznością dwukrotnego leczenia operacyjnego jak i rehabilitacji - Sąd uznał, iż roszczenie powoda co do zadośćuczynienia nie jest wygórowane, i zasądził kwotę 4.500 zł ponad zadośćuczynienie już wypłacone.

Obok żądania zasądzenia zadośćuczynienia powód domagał się zasądzenia odszkodowania za skutki wypadku, a roszczenie przez niego zgłoszone obejmowało koszty leczenia oraz koszty rehabilitacji. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.495 zł tytułem odszkodowania, uznając, iż koszty te zostały odpowiednio wykazane przez powoda paragonami i fakturami. W zakresie żądania cofniętego postępowanie umorzono w oparciu o przepis art. 355 k.p.c.

Orzekając w przedmiocie roszczenia powoda o odszkodowanie za utracone zarobki, Sąd oparł się o opinię biegłego J. C. w części w jakiej określa ona różnicę pomiędzy faktycznie uzyskiwanymi przez powoda dochodami, a wypłacanymi mu faktycznie przez ZUS świadczeniami z tytułu wypadku w drodze z pracy, uznając że różnica ta stanowi szkodę powoda w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. Za bezprzedmiotowe Sąd uznał przy tym hipotetyczne dywagacje biegłego co do wysokości utraconego dochodu, w wypadku gdyby powód odprowadzał składki ubezpieczeniowe na poczet świadczeń z wypadku przy pracy od innej podstawy. Działanie powoda było zgodne z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Art. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazuje zakres ubezpieczeń obowiązkowych i dobrowolnych. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe określa natomiast art. 20 ust 1 w związku z art. 18 ust.8 ustawy. Odprowadzane przez powoda składki mieściły się w granicach obowiązku określonego ustawą, co po ustaleniu, że wypadek miał charakter wypadku w drodze do pracy, skutkowało przyznaniem mu przez ZUS świadczeń chorobowych i rehabilitacyjnych w oparciu o przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby lub macierzyństwa. Okoliczność, że powód mógł dobrowolnie ubezpieczyć się w inny sposób nie ma znaczenia dla rozmiarów doznanej szkody, a brak takiego dodatkowego ubezpieczenia nie może być traktowany jak przyczynienie się do powstania lub zwiększenia szkody w rozumieniu art. 362 k.c. Działanie powoda nie nosi żadnych cech bezprawności, jest zgodne z ustawą i przyjętą na rynku praktyką. Okoliczność, że powód nie dokonał dodatkowych – dobrowolnych ubezpieczeń w ZUS (co zresztą wiązałoby się dla niego ze znacznymi obciążeniami finansowymi) jest obojętna dla odpowiedzialności pozwanego, która opiera się na zasadzie ryzyka i obejmuje wszystkie następstwa zdarzenia wywołującego szkodę.

Uznając żądania powoda za usprawiedliwione Sąd na zasadzie art. 444 § 2 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 76.436,53 zł tytułem renty wyrównawczej z powodu utraconych dochodów z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności od dnia 13 maja 2017 roku.

O odsetkach orzeczono w oparciu o przepis art. 481 § 1 k.c. przy uwzględnieniu art. 14 ust 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 100 k.p.c., przy przyjęciu, że powód utrzymał się ze swoim roszczeniem w 76 %. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na zasadzie art. 113 stawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 5.538,78 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk