Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2022 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Tadeusz Trojanowski
Protokolant:	Monika Atałap

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2022 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa M. M. (1), M. M. (2)

przeciwko (...) w P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki M. M. (2) kwotę 100 000 (sto tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 października 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 100 000 (sto tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 października 2020 roku do dnia zapłaty;

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki M. M. (2) kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

6.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 11 252 ( jedenaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt dwa ) złote tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

7.  w pozostałym zakresie odstępuje od obciążenia stron kosztami sądowymi.

SSO Tadeusz Trojanowski

I C 278/18 Uzasadnienie

Powodowie domagali się od pozwanego zasądzenia kwot po 300.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po doręczeniu pozwanej odpisu pozwu oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu podano, że wskutek błędów popełnionych przez personel pozwanego w czasie porodu doszło do śmieci syna powodów.

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa (k. 191) zaprzeczając jakoby świadczenia zdrowotne udzielone powódce oraz dziecku powodów były niezgodne z aktualnym stanem wiedzy medycznej.

Sąd ustalił co następuje.

Powódka na przełomie 2015 i 2016 roku zaszła w ciążę. W dniu 31 sierpnia 2016 roku zaczęła odczuwać skurcze i wzmożone ruchy dziecka. Wraz ze swoim mężem -powodem udali się do (...) ( dalej –pozwany szpital).Powodowie przybyli do pozwanego szpitala około godziny 7.00.Powodka poinformowała personel szpitala o odczuwanych objawach, po czym została poinformowana, że musi poczekać na przybycie lekarza. Jednak po około pół godziny powódka została zabrana do sali obok nie przez lekarza a przez położną, która wykonała badanie ginekologiczne oraz podłączyła powódkę do aparaty KTG (kardiotokograf).

O godzinie 8.00 po odłączeniu KTG (opis wyników poniżej) powodowie zostali pozostawieni na sali bez jakiegokolwiek personelu medycznego. Powód zaniepokojony tą sytuacją po około 20 minutach zgłosił przechodzącej osobie z personelu prośbę o przeprowadzenie konsultacji lekarskiej powódki. Powódka został przebadana przez dr A. L. Lekarz stwierdziła, że poród już się rozpoczął i poleciła przyjęcie powódki na salę porodową. Jeszcze przed tym zdecydowano się na wykonanie badania USG , w którym została jednak oceniona wyłącznie masa płodu .Po wykonaniu badania USG powódka znalazła się na sali porodowej przed godz.9.00.Około godziny 9.00 położna zbadała powódkę oraz dokonała kontroli tętna płodu a to poprzez przyłożenie głowicy aparatu KTG do brzucha powódki. KTG nie zostało jednak podłączone na stałe pasami. Manewr przykładania głowicy był powtarzany w około 10 minutowych odstępach.

W godzinach 7:30 do 7:58 u powódki przeprowadzono badanie KTG ; z zapisu wynikała oscylacja akcji serca płodu znacznie zawężona ,nieco falująca na poziomie 145-155 ud/min; w godzinach 7;38 do 7:39 spadki akcji serca płodu do 105 ud/min. Do godziny 7:40 było 5 silnych i bardzo silnych skurczów macicy, a następnie skurcze słabsze , co ok.2 minuty. Taki zapis – nasuwający podejrzenie dokonywania się niedotlenienia płodu-wymagał podjęcia ścisłego nadzoru nad przebiegiem porodu, przede wszystkim dalszej kontynuacji zapisu KTG. Utrzymywanie się zawężonej oscylacji akcji serca płodu byłoby bezwzględnym wskazaniem do rozwiązania ciąży cięciem lekarskim w trybie pilnym. Żaden z lekarzy pozwanej placówki nie zapoznał się z tymi wynikami badania KTG a po jego zakończeniu akcja serca płodu badana była przez położną przez przyłożenie głowicy aparatu KTG do brzucha. Takie postepowanie był niewystarczające i nieadekwatne do jakości zapisu KTG(opinia k. 515).

O godzinie 10.00 powódce podano lek-(...)-lek zmniejszający napięcie mięśni gładkich.

O godz.10:10 u powódki odeszły wody płodowe- były one bardzo brudne, ciemno brunatne, gęste i brudno-zielone. Nie odpowiadały one cechom fizycznym –wizualnym prawidłowych wód płodowych. Taki charakter wód płodowych wskazywał na przedwczesne wydalenie przez płód smółki do płynu owodniowego, co jest objawem niedotlenienia wewnątrz macicznego płodu i takie rozpoznanie winno być wówczas postawione. Powinna być wtedy podjęta decyzja o ukończeniu porodu drogą cięcia cesarskiego, wykonanego w trybie natychmiastowym. Sytuacja położnicza umożliwiała wykonanie tego zabiegu. Decyzja o kontynuowaniu porodu siłami natury – wtedy o 10:10- była nieprawidłowa. Decyzja o cesarskim cięciu powinna być podjęta po zakończeniu wyżej opisanego badania KTG ewentualnie po jego przedłużeniu np. kilkunastominutowym, a ostatnią godziną dla podjęcia tej decyzji był czas odpłynięcia wód płodowych. Im później ciąża byłaby rozwiązana tym gorsze byłyby rokowania dla stanu urodzeniowego(opinia k.516).

Nie jest miarodajna ocena dobrostanu płodu na przestrzeni czasu na podstawie wyniku badania KTG jeżeli aparat KTG nie generuje wydruku badania, a lekarze nadzorujący poród nie mają stałego podglądu monitora ani nie słyszą sygnału dźwiękowego- a taka sytuacja wystąpiła u powódki.

Po odpłynięciu brudnych, zielonych wód płodowych powódce podano (...)- ok.godziny10.20. Było to postepowanie niewłaściwe. Lek ten ma na celu przyspieszenie rozwarcia szyjki macicy, jednak przeciwdziała skurczom a zatem mógł osłabić czynność skurczową macicy. Nieprawidłowość ta nie miała jednak znaczenia dla przebiegu porodu (opinia pkt 8, k. 517).Po odpłynięciu wód płodowych powódka została podłączona do KTG na stałe-pasami. W prowadzonym w ten sposób zapisie KTG już na samym początku widoczne były zaburzenia tętna płodu, a w szczególności deceleracje (spadki/zwolnienia) do ok. 60-80 uderzeń na minutę.

O godz.10.30 rozpoczął się drugi okres porodu. Podano następnie powódce (...) (ok.10.55) celem wzmocnienia skurczów macicy i przyspieszenia urodzenia dziecka , istniały wskazania do jak najszybszego urodzenia dziecka. Krótko po podaniu oksytocyny ok.11.00 aparat KTG został odłączony.

Dziecko po urodzeniu było wiotkie, nie płakało. Rozpoczęto nieskuteczną akcję reanimacyjną, po której stwierdzono zgon syna powodów. Ostatni miarodajny zapis akcji serca płodu dotyczył godziny około 10.40 , nie ma możliwości ustalenia czy po tej godzinie a zatem przez czas około 30 minut do porodu noworodek żył , a jeżeli tak to jak długo. Pewnym jest jedynie ,że noworodek obumarł przed urodzeniem(opinia k.517, pkt 9).

Przyczyną wewnątrzmacicznego obumarcia płodu był tzw. konflikt pępowinowy. W dokumentacji wpisano: „ Powikłania porodowe: ciasno okręcona pępowiną wokół szyi”. Po urodzeniu się główki dziecka położna zauważyła okręconą wokół szyi pępowinę, którą poluzowała palcami, następnie urodził się tułów i nóżki(k.517/518).W przypadku powódki pępowina owinęła się wokół szyi płodu. Przy takim owinięciu ruchy płodu powodowały okresowe zaciskanie się pępowiny a tym samym zaburzenia w przepływach krwi pępowinowych. To powodowało niedotlenie płodu. Doszło do przewlekłego niedotlenienia.

Przy porodzie , przy przechodzeniu główki płodu przez kanał rodny zaciskanie się pępowiny wokół szyi narastało i dochodziło do ostrego niedotlenienia płodu nakładającego się na dokonane wcześniej niedotlenie przewlekłe.

Przyczyną śmierci syna powodów było zatem niedotlenienie wewnątrzmaciczne spowodowane konfliktem pępowinowym(opinia ,pkt 10, k.518).

W końcowej fazie fizjologicznego porodu dochodzi do krótkotrwałego, niepowodującego negatywnych skutków zdrowotnych niedotlenienia płodu. Natomiast każde inne niedotlenienie wewnątrzmaciczne o charakterze przewlekłym i ostrym powoduje uszkodzenie centralnego układu nerwowego- mózgu, tym większe im dłużej trwa(opinia k.518 pkt 11).Płód posiada mechanizmy kompensacyjne w przypadku niedotlenienia wewnątrzmacicznego o charakterze przewlekłym. Jest to centralizacja krążenia, czyli włączenie mechanizmów zapewniających dobre ukrwienia, a wiec także utlenowanie najważniejszych dla życia organów tj mózgu i serca; przy ostrym mechanizmie niedotlenienia płodu brak jest mechanizmów kompensacyjnych.

Przystąpienie do zabiegu operacyjnego cięcia cesarskiego przy prawidłowej organizacji oddziału porodowego jest przeciętnie możliwe po około 15-20 minutach.

W ramach wykonanej sekcji zwłok nie stwierdzono żadnych wad wrodzonych u syna powodów; syn powodów pochodził z ciąży donoszonej, nie okazywał zmian chorobowych czy tez pourazowych i był zdolny do życia pozałonowego.

Od chwili poczęcia dziecko nienarodzone może być traktowane przez rodziców jako ich dziecko, które już mają, co powoduje zawiązanie się określonych więzi emocjonalnych i uczuć do nienarodzonego dziecka. Przyjście syna na świat było w rodzinie powodów chciane i oczekiwane. Powodowie chcieli od zawsze założyć dużą, kochającą rodzinę .Wizyty lekarskie w czasie ciąży dawały powodom olbrzymią radość. W szpitalu po śmierci syna gdy powódka zapytała o syna lekarz odparł jedynie „nie ma go” i wyszedł z pokoju. Powódka nie była w stanie uczestniczyć w pogrzebie syna. Powódka bezpośrednio po śmierci syna była codziennie na cmentarzu, nawet po trzy razy dziennie; później nie rzadziej niż co trzeci dzień, obecnie chodzi dwa razy w tygodniu na cmentarz. Pogorszeniu i rozpadowi uległy relacje małżeńskie powodów, mieszkają osobno, tłem konfliktu było to, że rodzina męża mówiła powódce ,ze ma się pozbierać po śmierci syna. Krzywda powodów jest niewymierna. Tragicznie zmarły syn miał być ich pierwszym dzieckiem. Pogorszeniu uległy kontakty powódki ze znajomymi i rodziną, pracodawca wypowiedział jej pracę. Przez pewien czas powódka po śmierci syna nadużywała alkoholu, co ujawniła dopiero w sądzie. Alkohol odstawiła zaraz jak się dowiedziała ,że jest w kolejnej ciąży. Nie łączyła leków z alkoholem. Pani psycholog u której była na terapii nie wzbudziła u powódki zaufania. Do psychiatry powódka przestała chodzić z przyczyn finansowych oraz braku zaufania do lekarzy.

Powód również dotkliwie odczuwa konsekwencje tragicznej śmierci syna. Wydarzenie to w sposób istotny zmieniło jego osobowość , nie potrafi już być tak kochającym, czułym i przyjacielskim człowiekiem jak dawniej. Stracił pewność siebie oraz wiarę w swoją przyszłość. Przed żoną udawał ,że jest spokojny aby ja podnieść na duchu, ale żona miała o to pretensje. Powód korzystał z pomocy psychiatry ale zaprzestał brania leków z uwagi na ich skutki uboczne w tym silny spadek libido. Terapia indywidualna psychologiczna była zbyt droga. Powodowie są w związku małżeńskim od 2016 roku. Obecnie nie mieszkają razem od stycznia 2016 roku .Powódka ma obecnie 5 letniego syna T., syn mieszka z matką , co drugi weekend odwiedza ojca-powoda. Powódka nie ma obecnie nowego partnera

. Powodowie do dziś odczuwają brak zaufania do lekarzy, powódka odczuwa nasilony lęk o syna boi się, ze go utraci. Po narodzinach T. powódka myślała że ich sytuacja rodzinna się poprawi , jednak powód był nadal zamknięty w sobie i opuścił rodzinę.

Po wyprowadzeniu się męża powódka odczuła ponownie istotne pogorszenie się stanu psychicznego związanego z kolejną utratą osoby jej bliskiej.

Powódka nie może się pozbyć ciągłych myśli i wspomnień o straconym dziecku, ich pojawienie się wywołuje natychmiastowy płacz, uczucie żalu i smutku. Emocje są praktycznie tak samo żywe i intensywne jak świeżo po zdarzeniu. Powódka zawsze kupuje dwa prezenty z okazji świat , jeden kładąc na grobie swojego zmarłego dziecka a drugi wręczając T.. U powoda do dziś pojawiają się w myślach obrazy z okresu porodu pierwszego syna, słowa wypowiedziane wtedy przez lekarzy, obraz zmarłego syna.

Powód po zdarzeniu próbował udawać przed żoną ,że dobrze sobie radzi z tą sytuacją, przyjął strategię unikania, nie dopuszczał do siebie emocji, angażował się w pracę, jednak mimo tego nachodziły go natrętne myśli dotyczące śmierci dziecka. Obecnie jego kontakty z gronem znajomych zostały przerwane, woli przebywać sam, izoluje się.

Powódka M. M. (2) w wyniku śmierci syna doznała długotrwałego pogorszenia stanu psychicznego. Występujące nadal objawy natury psychicznej, ich natężenie oraz obraz kliniczny kwalifikuje do rozpoznania utrzymujących się zaburzeń lękowo-depresyjnych. Powyższe wpływa negatywnie na jej codzienne funkcjonowanie emocjonalne, obraz siebie i poczucie własnej wartości oraz funkcjonowanie w różnych sferach życia np. zawodowej, społecznej- pogorszeniu uległy relacje rodzinne, społeczne, relacja z mężem. Stan psychiczny powódki rokuje na poprawę pod warunkiem podjęcia przez nią leczenia psychiatrycznego oraz uzyskania regularnego wsparcia psychologicznego skoncentrowanego na przepracowaniu doznanej straty.

Powód M. M. (1) w wyniku śmierci syna doznał długotrwałego pogorszenia stanu psychicznego. Występujące nadal objawy natury psychicznej, ich natężenie oraz obraz kliniczny kwalifikuje do rozpoznania utrzymujących się zaburzeń depresyjnych. Powyższe wpływa negatywnie na jego codzienne funkcjonowanie emocjonalne, obraz siebie i poczucie własnej wartości oraz funkcjonowanie w różnych sferach życia np. zawodowej, społecznej- pogorszeniu uległy relacje rodzinne, społeczne, relacja z żoną .Stan psychiczny powoda rokuje na poprawę pod warunkiem podjęcia przez niego leczenia psychiatrycznego oraz uzyskania regularnego wsparcia psychologicznego skoncentrowanego na przepracowaniu doznanej straty (opinia biegłego psychologa k . 638-644).

Sprawa karna jest w toku, oskarżona jest jedna osoba z lekarzy: A. L. (k. 686).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

- dokumentacja medyczna powódki i jej porodu k.26-64, k. 246

- protokół sekcji noworodka k. 65, 286

-opinia sądowo –lekarska z 5.09.2016 r. dla Prokuratury k. 66

-protokoły przesłuchania świadków w postępowaniu karnym k.71,k75

-protokół z prosektorium k. 82

-opinie z postepowania karnego dotyczą aparatu KTG k. 84-103

- wyjaśnienia podmiotu leczniczego k. 104-112

- wydruk z KRS k. 152,204

-umowy z lekarzami k. 211 i n.

- karta informacyjna z 23.11.2017 r. ze szpitala w C. k. 295

- opinia sporządzona w postepowaniu karnym z 25.10.2017 r. k. 304

-zeznania świadka E. Ł. k.313

- zeznania świadka S. L. k. 314 v.

- zeznania powódki k. 339, 686

- zeznania powoda k. 341, 687

-zeznania świadka A. S.-L. k. 355

-zeznania świadka G. W. k. 356 v.

-zeznania świadka G. R. k.360

-zeznania świadka A. S. k. 361 v.

- opinia (...) k. 489

- opinia biegłej psycholog k. 638

Oceniając zeznania świadków lekarzy pozwanego szpitala uwzględniono, że jako lekarze prowadzący powódkę byli oni subiektywnie zainteresowani pomniejszaniem swojej odpowiedzialności. Podobnie ostrożnie należy ocenić pozostałego personelu do przebiegu leczenia. W tej sytuacji należało oprzeć się na przebiegu udokumentowanego leczenia. Sporne było, czy wiarygodne może być zdjęcie wyniku KTG zrobione telefonem komórkowym, ale w świetle opinii technicznych odnośnie aparatury KTG oraz zeznań świadka E Ł. w toku tego procesu (k. 314)uznano że zdjęcie z telefonu pokrywa się z zapisem z aparatu; jak wynika z opinii (...) zapis z aparatu KTG jest w części nie diagnostyczny(pkt 4 k.516)- zarejestrowano dwa zapisy-oba nieprawidłowe –odpowiednio za wysokie i za niskie dla płodu. Nie można wykluczyć ,że górna rejestracja dotyczy serca matki. Niesprawność aparatu nie zwalnia jednak z odpowiedzialności pozwanego a wręcz go obciąża.

Opinia (...) przedstawiła j logiczną i przekonywująca wersję sekwencji zdarzeń. W sprawie karnej sporządzano dwie opinie, wszystkie te opinie są zbieżne. Sąd oparł się na opinii sporządzonej w niniejszej sprawie gdyż (...) logicznie i przejrzyście swój wywód uzasadnił, wskazując błędy popełnione w pozwanym szpitalu Opinia ta jest wewnętrznie spójna . (...) w swojej opinii krok po kroku wykazał błędy popełnione w pozwanym szpitalu.

Każda opinia z założenia jest subiektywna; na wyrażaniu subiektywnych-podmiotowych poglądów, po przeanalizowaniu zebranego materiału, polega praca biegłego. Rolą Sądu jest porównanie ze sobą opinii biegłych, tak aby uzyskać ocenę wszelkich następstw zdarzenia.

(...) wyczerpująco w opinii wyjaśnił wszystkie wątpliwości pozwanego.

Nie było potrzeby uzupełniania opinii psychologicznej( wniosek pozwanego k. 681).skoro powódka nadużywała alkoholu wskutek śmierci dziecka to ewentualne tego następstwa są również następstwami śmieci syna. Powódka nie zaniżała okresu spożywania alkoholu. Zajście w ciążę nie może być argumentem przeciwko cierpieniu powódki a rozpad małżeństwa stron został wiarygodnie opisany w uzupełniających zeznaniach. Oczywistym jest ,że fakt urodzenia drugiego dziecka nie może zastąpić utraty pierwszego. W toku zeznań powodowie wyjaśnili przyczyny zaniechania korzystania z pomocy psychiatry i psychologa a brak zaufania do lekarzy jest w niniejszej sytuacji zrozumiały. Wreszcie Sąd orzekający podziela pogląd wyrażony w orzecznictwie ,że cierpienie- w tym przypadku po śmierci dziecka- nie wymaga dowodu z opinii biegłego a zatem opinia uzupełniająca jest zbędna; skutkowałaby jedynie przedłużeniem ponad pięcioletniego procesu. Zdaniem Sądu istotne aspekty z dziedziny psychologii zostały wystarczająco naświetlone.

Opinia biegłego nie musi przekonać stron, wystarczy, że jest przekonywująca dla sądu, Wobec opinii złożonych do akt nie zgłoszono żadnych zarzutów w przedmiocie błędu logicznego ani braku w rozumowaniu.

Opinie - sporządzona w niniejszej sprawie oraz powołana w piśmie procesowym powodów z 29.10.2020 r. opinia z 25.10.2017 r.- oraz opinia psychologa mogą stanowić podstawę orzekania i nie budzą wątpliwości Sądu ani co do ostatecznej oceny ani co sposobu wnioskowania.

Sąd zważył co następuje:

Zasada odpowiedzialności pozwanego była kwestionowana, dlatego dopuszczono dowód z opinii (...) a opinie złożone do akt wykazały adekwatny związek przyczynowy pomiędzy działaniem i zaniechaniem pozwanego a śmiercią dziecka powodów. Doszło w placówce medycznej podmiotu pozwanego do błędów diagnostycznych będących zarówno nietrafnej analizy danych faktycznych jak i nie wykorzystania w porę dostępnych metod diagnostycznych; z drugiej strony popełniono również błędy w leczeniu opisane powyżej. Zachodzą zatem przesłanki z art.415 kc a pozwany odpowiada na zasadzie art.430 kc, gdyż powierzył wykonywanie czynności medycznych swemu personelowi; nie ma zatem znaczenia przypisywanie winy na dane czynności poszczególnym osobom fizycznym, co wyjaśniono w toku postępowania zażaleniowego. Powodowie domagają się zadośćuczynienia na zasadzie art. 446 par.4 kc

Należy podkreślić należy że żądanie powodów zakresie zadośćuczynienia w świetle powołanego niżej orzecznictwa było wygórowane i wobec rozmiaru cierpień powodów opisanych w opinii powołanej powyżej, kwota przyznana w wyroku nie jest zawyżona ani wygórowana.

Sąd nie neguje cierpienia psychicznego powodów. Cierpienia opisywane w pozwie i zeznaniach powodów oraz świadka -siostry powódki w pełni zasługują na wiarę. Opinia biegłej psycholog jest także w pełni wiarogodna i daje podstawy do zasądzania kwoty podanej w pozwie, która jest adekwatna do ustalonego stanu faktycznego.

Zgodnie z art.445 par. 1kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; analogiczne sformułowanie znajduje się w podanym wyżej przepisie art. 446 par.4 kc. Orzekając Sąd miał na uwadze wielokrotnie w orzecznictwie podkreślany fakt, iż pojęcie „ sumy odpowiedniej” użyte w art.445 kc w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria , którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu , że powinna być- przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego- utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa(wyrok SN z 28.09.2001r.,III CKN 427/00 LEX nr 52766);zaznaczyć jednak należy, że najnowsze orzecznictwo akcentuje indywidualne podejście do konkretnej sprawy.

Ponadto zadośćuczynienie, choć niewątpliwie zawiera w sobie funkcję represyjną, nie jest karą lecz sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie psychiczne. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno mieć ono charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia psychiczne. Przy ocenie „odpowiedniej sumy” w niniejszej sprawie wzięto pod uwagę wszystkie okoliczności wypadku mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy(wyrok SN z 3.02.2000 r.,I CKN 969/98 LEX 50824). Jak ustalono wyżej życie powodów po śmierci syna zmieniło się i może ulegać dalszej zmianie .

Reasumując na krzywdę normowaną w art.446par.4 kc należy patrzyć całościowo a nie dokonując sumarycznych obliczeń. Oczywistym jest iż nie można cierpienia ludzkiego przeliczać na procenty; w realiach niniejszej sprawy, ustalone w wyroku świadczenie w jest odpowiednie. Nie uszło uwadze Sądu iż powodowie wciąż przeżywać będzie fakt śmierci syna, te skutki są więc trwałe i zadośćuczynienie objęło także tę krzywdę nowo -ujawnianą.

Powodowie w pozwie wskazali na konkretny przykład kwoty zasadzonej w podobnym przypadku. Pozwana jedynie wskazała jedynie na ogólnikowe wywody o kryteriach zasądzanych kwot. Jednocześnie w orzecznictwie Sądu Najwyższego w ostatnim okresie podkreślane jest przede wszystkim i traktowane jako zasada to , że wysokość odpowiedniej sumy , której przyznanie przewiduje art. 445 kc zależy przede wszystkim od rozmiaru doznanej przez poszkodowanego krzywdy, ustalonej przez Sąd przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy. Zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia ma bowiem charakter uzupełniający w stosunku do kwestii zasadniczej jaką jest wymiar szkody niemajątkowej. Różna waga każdego z tych elementów nie może zatem prowadzić do sytuacji, ze zasądzone na rzecz powoda zadośćuczynienie w nieodpowiedniej wysokości nie rekompensowałoby należycie doznanej przez powoda krzywdy(por. wyroki Sądu Najwyższego z 30.01.2004r., I CK 131/03 OSNC 2005 , nr 2, poz.40 i z dnia 10.03.2006 r. IV CSK 80/05 OSNC 2005 , nr 10, poz. 173). W orzecznictwie pojawiły się także poglądy że oceniając wysokość zadośćuczynień można porównywać kwoty zasądzane w różnych sprawach aby unikać rażących dysproporcji, pamiętając o indywidualnym rozpatrywaniu każdego przypadku. Sąd orzekający uwzględnił najnowszy znany mu pogląd SA w Katowicach: V ACa 252/19 gdzie wyrokiem z 7.03.2022 r. przyznano kwotę zadośćuczynienia 100.000 złotych z odsetkami od dnia wyroku w przypadku śmierci 6-letniego dziecka w następstwie błędu medycznego. Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w wyroku.

O odsetkach orzeczono w oparciu o art.481 kc. Odsetki od kwoty zadośćuczynienia należą się zasadniczo od dnia wyroku, gdyż dopiero w dacie ostatniej rozprawy(art.316 kpc) można ocenić rozmiar cierpień( taką datę przyjęto w powołanym wyroku SA w Katowicach z 7.03.2022 r.; V ACa 252/19; pierwsza instancja I C 91/18). Podkreślić należy że kwota zasądzana w wyroku jest aktualna na kwotę orzekania; to ,że powodowie żądali takiej a nie innej kwoty w pozwie złożonym 5 lat temu nie ma znaczenia; gdyby proces zakończył się wcześnie kwota mogłaby być niższa; w toku procesu doszło bowiem do faktycznego rozpadu rodziny powodów. Sądowi znane jest-niejednolite- orzecznictwo skłaniające się do zasądzenia odsetek od zadośćuczynień od daty wezwania do zapłaty, co istotnie w typowych przypadkach i przy stabilnym pieniądzu, może przeciwdziałać przewlekaniu procesu przez pozwanych. W sytuacji jednak gdy wartość pieniądza się zmienia(fakt oczywisty), oznaczenie wysokości zadośćuczynienia na dany dzień ma znaczenie także dla biegu odsetek. Gdyby proces zakończył się wcześniej ,zakres cierpień byłby inny, a co zatem idzie zasądzone świadczenie mogłoby być niższe. Wierzyciel nie może być premiowany odsetkami, dlatego ,że wskazywał kwotę , która istotnie po paru latach okazała się aktualna. Uwzględnione w wyroku roszczenie były objęte wezwaniem do zapłaty w postaci odpisu pozwu, ale dopiero opinia (...) pozwoliła na rozwianie wątpliwości co odpowiedzialności pozwanego, jako datę początkową biegu odsetek przyjęto –w realiach sprawy- dzień następny po doręczeniu opinii pozwanemu (k. 527). Dalej idące żądanie o odsetki było zatem nieuzasadnione (art.6 kc).

O kosztach orzeczono na zasadzie art.100 kpc zdanie drugie, zgodnie z wnioskiem powodów(k. 688) biorąc pod uwagę charakter sprawy.

O nieuiszczonych kosztach sądowych orzeczono na zasadzie art.113 ust. 1 i 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych mając na uwadze powyższe ustalenia. Pozwany częściowo przegrał sprawę a powodowie byli zwolnieni od kosztów sądowych w całości. Z uwagi na wynik sprawy, w której konieczne był zasięgnięcie wiadomości specjalnych, Sąd obciążył pozwanego równowartością opłat od pozwu obliczoną od zasądzonych świadczeń oraz jedną trzecią kosztu opinii (...); przy uwzględnieniu zaliczki (k.365) . Dalsze obciążenie podmiotu leczniczego kosztami stanowiłoby ostatecznie dalszy uszczerbek dla pacjentów pozwanego ; zasądzone w wyroku kwoty w tym koszty procesu już i tak ostatecznie obniżą płynność finansową pozwanego, którego głównym celem jest udzielanie pomocy medycznej. Od powodów nie ściągano nieuiszczonych kosztów , gdyż byłoby to w istocie dalszym zmniejszeniem kwoty wynikającej z powołanego orzecznictwa, co subiektywnie wzmagałoby u powodów poczucie subiektywnego pokrzywdzenia, mogącego się pojawić przy różnicy kwot dochodzonych i zasądzonych.

.