Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2017 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca:	SSO Beata Majewska-Czajkowska
Protokolant:	sekr. sądowy Julia Piątek

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2017 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej A. S. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę 116.775,14 (sto szesnaście tysięcy siedemset siedemdziesiąt pięć 14/100) złotych, w tym:

- kwotę 110.814,48 (sto dziesięć tysięcy osiemset czternaście 48/100) złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 16 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP, jednak nie więcej niż maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- kwotę 4.777,23 (cztery tysiące siedemset siedemdziesiąt siedem 23/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- kwotę 1062,43 (tysiąc sześćdziesiąt dwa 43/100) złote z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- kwotę 121 (sto dwadzieścia jeden) złotych;

2.  zasądza od pozwanej A. S. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę 279,52 (dwieście siedemdziesiąt dziewięć 52/100) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach adwokat M. C. kwotę 4.428,00 (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem) złotych w tym podatek VAT 828,00 (osiemset dwadzieścia osiem) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej pozwanej z urzędu.

SSO Beata Majewska-Czajkowska

sygn.akt IC 219/16

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. wystąpił z powództwem przeciwko A. S. o zasądzenie kwoty 116 775, 14 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 16.12.2015r. od kwoty 110 814, 48 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 4777, 23 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 1 062, 43 zł oraz bez odsetek od kwoty 121 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że strona powodowa zawarła ze stroną pozwaną umowę kredytu nr (...) z dnia 31.10.2014r.Pozwana nie wywiązywała się z terminowego dokonywania spłat. W związku z tym strona powodowa wypowiedziała umowę kredytu stawiając całą należność w stan wymagalności. Do dnia sporządzenia pozwu pozwana nie uiściła należności. Na kwotę roszczenia składa się kwota niespłaconego kapitału 110814,48zł, kwota 4777, 23 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10% od dnia 09.06.2015r. do dnia 27.11.2015r., kwota 1 062, 43 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10 % od dnia 09.06.2015r.do dnia 15.12.2015r. oraz kwota 121 zł. tytułem opłat i prowizji.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28.12.2015r. wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazano pozwanej zapłatę wskazanych kwot wraz z odsetkami oraz uiszczenia na rzez powoda kosztów postępowania.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu i sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego w Gliwicach.

Uzupełniając sprzeciw od nakazu pozwana potwierdziła, że zaciągnęła kredyt u strony powodowej. Kredyt pobrała dla swojego syna, który początkowo spłacał raty kredytu, ale potem wyjechał za granicę, a ona sama nie mogła go spłacać, ponieważ miała też inne kredyty, jest osobą schorowaną i wydaje dużo pieniędzy na leki, nadto kredyt był ubezpieczony. Pomimo jej próśb, bank nie udzielił jej informacji w sprawie rozłożenia spłaty kredytu na raty.

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa nie wyraziła zgody na rozłożenie należności na raty nadto wskazał, że fakt ubezpieczenia kredytu nie może mieć wpływu na roszczenia powoda wobec pozwanej, bowiem pozwana powinna wystąpić ze stosownym roszczeniem do ubezpieczyciela.

Ustanowiony w sprawie pełnomocnik z urzędu, działając w imieniu pozwanej wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, że pozwana nie dała podstaw do wypowiedzenia umowy i skierowania sprawy na drogę sądową, nie wykazała zasadności i wysokości roszczenia. Pozwana wystąpiła z prośbą o rozłożenia należności na raty, tym samym zadeklarował chęć dalszej spłaty, zatem wypowiedzenie umowy bez wcześniejszego wezwania do zapłaty było nieuzasadnione. Wyraziła chęć skierowania sprawy do mediacji i podtrzymała wniosek o rozłożenia należności na raty.

Strona powodowa nie wyraziła zgody na skierowania sprawy do mediacji i podtrzymała swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

Okolicznością bezsporną pomiędzy stronami był fakt udzielenie pozwanej przez powoda w dniu 31.10.2014r. kredytu gotówkowego- konsolidacyjnego nr (...). Rata przyznanego kredytu miała być płatna do 9- go każdego miesiąca w kwocie 1552, 92 zł. Bezsporny jest również fakt, że pozwana zaczęła zalegać ze spłatami poszczególnych rat. W okresie od grudnia 2016r. do maja 2015r. pozwana spłacała regularnie raty kredytu. Kolejną i już ostatnia, niepełną ratę w kwocie 800zł, uiściła 23.09.2015r. Wobec braku wpłat, pismem z dnia 19.08.2015r. strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty. Pismo nadano 24.08.2015r. Pozwana w swoich zeznaniach nie zaprzeczyła, że otrzymała wezwanie do zapłaty, stwierdziła jedynie, że tego nie pamięta. Po bezskutecznym upływie terminu do zapłaty Bank w dniu 17.09.2015r. wypowiedział umowę kredytu. Wypowiedzenie pozwana otrzymała w dniu 25.09.2015r. Zgodnie z §9 umowy kredytowej bank jest uprawniony do wypowiedzenia umowy w razie zwłoki kredytobiorcy z zapłatą pełnych rat, wynikających z harmonogramu spłat, za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu kredytobiorcy do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania.

Pozwana w związku z zawartą umową kredytu została objętą ubezpieczeniem grupowym na wypadek śmierci lub poważnego zachorowania na okres pierwszych 12 miesięcy, na wypadek utraty stałych źródeł dochodu lub inwalidztwa lub niezdolności do wykonywania czynności życia codziennego na okres 36 miesięcy oraz objęta ubezpieczeniem na życie i zdrowie na okres 36 miesięcy. Pozwana wystąpiła z wnioskiem do ubezpieczyciele o wypłatę odszkodowania, na dzień zamknięcia rozprawy nie otrzymała żadnej decyzji.

Strona powodowa przedstawiła rozliczenie umowy kredytu wobec zarzutu dotyczącego wysokości roszczenia. Pozwana wyliczeń tych nie zakwestionowała.

Pozwana zarabia 2900zł, spłaca kredyt w wysokości 200zł miesięcznie, płaty za media i mieszkanie to kwota około 450-500zł, na wyżywienie wydaje około 700-800zł. Deklaruje, że mogłaby spłacać tytułem zadłużenia wobec strony powodowej kwotę około 300-400zł miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o umowę kredytu k22-25, wyciąg z ksiąg banku k- 21, oświadczenia o wypowiedzeniu k 26, z potwierdzeniem odbioru k 27, deklaracje zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową k 47-50, pismo zawierające rozliczenie kredytu k 93, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania k 94-95, przesłuchania pozwanej k 110.

Dowody z dokumentów nie były kwestinowane przez strony, a zatem stały się podstawą dokonanych ustaleń faktycznych. Materiał dowodowy został uzupełniony zeznaniami pozwanej, które Sąd w całości uznał za wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą prawną żądania powoda zawierała się w przepisach art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. 2015, poz. 128) .Jak wynika z tych uregulowań przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zawarta między stronami 29 kwietnia 2008 roku umowa wykreowała stosunek zobowiązaniowy między stronami sporu odpowiadający wyżej wskazanym przepisom.

Co do zasady zatem pozwana ponosi odpowiedzialność względem powódki. Między stronami sporne pozostawało natomiast, czy dochodzona wierzytelność jest wymagalna. Pozwana kwestionowały zasadność i skuteczność dokonanego przez powódkę wypowiedzenia umowy kredytu. Wobec tego godzi się wskazać, że zgodnie z art. 75 ust. 1 prawa bankowego (w brzmieniu na dzień zawarcia umowy) w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu (…) bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni (…) - art. 75 ust. 2 prawa bankowego. Takiej treści zapis znajduje się również w § 9 umowy kredytu zawartej pomiędzy stronami.

Wobec tego należało stwierdzić, że powódka miała możliwość wypowiedzieć umowę kredytu pozwanej. Co więcej, w okolicznościach sprawy wypowiedzenie to pozostawało skuteczne. Jak wynikało z przeprowadzonego postępowania dowodowego jednym z warunków udzielenia kredytu było dokonywanie przez pozwane comiesięcznych spłat rat. Warto w tym miejscu wskazać w ślad za Sądem Najwyższym (wyrok z 23.5.2013r., sygn. akt IV CSK 679/12), że przesłanka naruszenia "warunków udzielenia kredytu", o której mowa w art. 75 ust. 1 prawa bankowego powinna być rozumiana szeroko jako obejmująca wszelkie wypadki naruszenia umowy kredytu, w tym również naruszenie przez kredytobiorcę obowiązku terminowej spłaty należnych rat. Ostatnia z rat, która wpłynęła, została zaksięgowana 23.09. 2015 roku. Jednakże wcześniejsza rata, za okres dwóch miesięcy tj. kwiecień i maj 2015r. wpłynęła 21.04.2015r. Zatem przez okres kolejnych 4 miesięcy, aż do wypowiedzenia umowy kredytu pozwana żadnej raty nie uiściła. Dlatego też powód, zgodnie z w § 9 umowy kredytu zawartej pomiędzy stronami, najpierw wezwał pozwaną do uiszczenia zaległości, a po bezskutecznym upływie wskazanego w wezwaniu terminu wypowiedział umowę kredytu. Zasadne było zatem uznanie, że pozwana naruszyły warunki umowy, uprawniające powódkę do wypowiedzenia umowy kredytu.

Jednocześnie nie sposób przyjąć, że pozwana nie otrzymała wezwania do uiszczenia należności przed wypowiedzeniem umowy. Powód złożył do akt pismo adresowane do pozwanej wzywające ja do zapłaty wraz w wyciągiem z książki nadawczej. Pozwana ostatecznie nie zaprzeczyła, że wezwanie takie otrzymała, zasłaniając się nie pamięcią. W ocenie Sadu nie można z takiego oświadczenia pozwanej wyciągać negatywnych konsekwencji dla strony powodowej.

Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy sporządzone w formie pisemnej zostało skutecznie doręczone pozwanej 25.09.2015r. i z tą datą zaczął biec miesięczny okres wypowiedzenia (§ 9 umowy kredytu zawartej pomiędzy stronami).

Skutkiem wypowiedzenia umowy kredytu cała wierzytelność stała się wymagalna stosownie do § 9 pkt 2 umowy kredytu. Zasadne zatem pozostawało roszczenie powódki w zakresie zwrotu niespłaconego kapitału w kwocie 110 814,48 złotych. Powódka wykazała również istnienie dochodzonego żądania w zakresie odsetek umownych i karnych, których wyliczenie przedstawiono w tabeli na k.93 akt. Prawo do pobierania tych odsetek przez powódkę zostało zastrzeżone w § 2 i 7 umowy. Wysokość odsetek nie przekroczyła pułapu odsetek maksymalnych w poprzednio obowiązującym brzmieniu art. 359 § 2 ¹ k.c. jednocześnie należy podkreślić, że pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika nie zakwestionowała tabeli rozliczeń przedstawionych przez stronę pozwaną. Nie była również kwestionowana kwota zasądzona tytułem opłat i prowizji, które wynikają z § 6 umowy kredytowej.

O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., orzekając o ich zakresie czasowym i wysokości stosownie do żądania powódki. W dniu 26.10. 2015 roku dochodzone roszczenie było już wymagalne, a to z uwagi na skuteczne rozwiązanie umowy kredytowej pozwaną z uwzględnieniem miesięcznego terminu wypowiedzenia liczonego od dnia 26.09. 2015 roku (dzień doręczenia wypowiedzenia pozwanym). Wysokość zasądzonych odsetek wynika z § 2 zawartej przez strony umowy. Wysokość zasądzonych odsetek została tak określona, by nie przekraczały one odsetek maksymalnych.

Jednocześnie zgodzić się należy ze stanowiskiem strony pozwanej, że fakt objęcia kredytobiorcy umowa ubezpieczenia nie może mieć wpływu na zasadność roszczenia powoda względem pozwanej, która może wystąpić ze stosownym wnioskiem do ubezpieczyciela.

Nie zaszły również w ocenie Sądu nadzwyczajne okoliczności, które wskazane są w art. 357§ k.c. Należy zwrócić uwagę, że sytuacja finansowa pozwanej, w zakresie jej zarobków nie zmieniała się od 2007r., jest dalej osobą pracującą, a jej dochody po uwzględnieniu kosztów utrzymania wystarczałyby na pokrycie znacznej części raty kredytu, czego jednak pozwana od września 2015r. nie czyniła. Nie może nadto stanowić usprawiedliwienia dla rozłożenia na raty należności fakt, że syn pozwanej, dla którego był pobrany kredyt zaprzestał przekazywania środków niezbędnych do jego pokrycia, taka sytuacja byłaby niczym nieuzasadnionym przeniesieniem ryzyka poczynań syna pozwanej na stronę powodową.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na zasądzoną kwotę 279,52 złotych składają się:

- opłata od pozwu w kwocie 250zł ( wysokość opłaty uiszczonej przez powoda)

- koszty notarialnie uwierzytelnionych dokumentów przedłożonych do sprawy w kwocie 29,52 zł.

Pozwana reprezentowana była przez pełnomocnika ustawionego z urzędu w osobie adw. M. J.-C.. Wobec faktu, że koszty jej zastępstwa procesowego nie zostały pokryte chociażby w części, należało na podstawie art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze nakazać wypłacić jej od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 4428 złotych. Wysokość wynagrodzenia wynika z przepisów § 2 ust. 1 i 3, § 6 pkt 6 oraz § 19 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. 2013, poz. 461).

SSO Beata Majewska-Czajkowska