Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2024 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Łucja Oleksy-Miszczyk
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Elżbieta Leszczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2024 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko K. D.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego K. D. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę 187.021,02 (sto osiemdziesiąt siedem tysięcy dwadzieścia jeden 02/100) złotych z odsetkami od kwoty 109.530,67 (sto dziewięć tysięcy pięćset trzydzieści 67/100) złotych
w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie począwszy od dnia 13 października 2023 roku;

2.  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami procesu.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

Sygnatura akt I C 194/23

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedziba w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego K. D. kwoty 187.021,02 zł, na którą składają się: należność główna w kwocie: 109.530,67 zł, odsetki liczone do dnia 12 października 2023 roku w kwocie 77.490,35 zł wraz z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 109.530,67 zł od dnia 13 października 2023 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nienależycie wykonywał zobowiązanie – nie spłacał terminowo rat umowy nr (...) z dnia 30 marca 2015 roku – co spowodowało postawienie zadłużenia w stan wymagalności i skutkowało wytoczeniem powództwa.

W dniu 1 grudnia 2023 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach, I Wydział Cywilny, wydał w sprawie I Nc 239/23 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty k.51).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany K. D. skutecznie wniósł sprzeciw, domagając się oddalenia powództwa w całości (sprzeciw k.58). Pozwany zarzucił bankowi, iż celowo uniemożliwia mu załatwienie sprawy w sposób ugodowy i bezpodstawnie odrzuca wnioski o restrukturyzację zadłużenia.

W piśmie procesowym z dnia 28 lutego 2024 roku (k.70—71) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Odnosząc się od zarzutów pozwanego wskazał, ze pozwany nie zakwestionował istnienia zobowiązania zarówno co do zasady jak i wysokości , nadto nie wykazał by powód, jako silniejsza strona stosunku zobowiązaniowego, wykorzystywała swoją pozycję na rynku względem klienta. Powód podkreślił, że pozwany już raz skorzystał z umożliwionej mu przez bank restrukturyzacji zadłużenia i nie wywiązał się z warunków zawartej ugody.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 30 marca 2015 roku strony zawarły umowę nr (...) kredytu A. (umowa k.6 i nast.), na mocy której powód udzielił pozwanemu kredytu gotówkowego w kwocie 138.540,17 zł, przeznaczonego na konsolidację zadłużenia. Kredytobiorca zobowiązał się dokonywać spłaty 96 rat w terminach, kwotach i na rachunek wskazany w umowie (§ 8 umowy).

Całkowita kwota do zapłaty przez pozwanego na dzień zawarcia umowy wynosiła 192.878,03 zł. Na całkowitą kwotę do zapłaty składa się suma całkowitej kwoty pożyczki (132.998,56 zł), o której mowa w § 1 ust.. 2 oraz całkowitego kosztu kredytu (59.879,47 zł), o którym mowa w §1 ust. 3 umowy.

Zgodnie z § 5 kwota kredytu była oprocentowana według obowiązującej w (...) SA zmiennej stopy procentowej, w stosunku rocznym, której wysokość była ustalana jako suma stawki referencyjnej i marży (...) SA. (...) SA jest stała w okresie kredytowania i wynosi 7,00 punktów procentowych.

Odsetki liczone były od aktualnego stanu zadłużenia, za faktyczny okres wykorzystania kredytu (§7 umowy).

W § 17 umowy wskazano, że w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków określonych w umowie, utraty zdolności kredytowej czy zagrożenia upadłością, bank może wypowiedzieć umowę (§ 17 ust. 1). Termin wypowiedzenia umowy wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy 7 dni (§ 17 ust. 2). Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy (...) SA przesyłał kredytobiorcy na piśmie przesyłką poleconą za zwrotnym poświadczeniem odbioru w sposób, o którym mowa w § 20 umowy (§ 17 ust.3).

W następnym dniu po upływie ostatniego dnia terminu wypowiedzenia całe zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu wraz z odsetkami i opłatami stawało się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym (§ 18 ust. 1). Od całego zadłużenia przeterminowanego wymagalnego z tytułu udzielonego kredytu, z wyłączeniem kwoty należnych odsetek oraz opłat i prowizji, (...) naliczał i pobierał odsetki według stopu procentowej, o której mowa w § 12 (§ 18 ust.2).

Kredyt został uruchomiony 30 marca 2015 roku, w kwocie 132.998,56 zł (potwierdzenie uruchomienia kredytu k.9).

W dniu 23 marca 2017 roku strony zawarły umowę ugody, której przedmiotem było określenie nowych warunków spłaty zadłużenia z tytułu umowy nr (...) (ugoda k.19 i nast.). Zabezpieczeniem spłaty zadłużenia objętego ugodą było oświadczenie o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 ust. 5 kpc w formie aktu notarialnego (§ 6 ugody).

Wobec zaprzestania przez pozwanego terminowego regulowania zobowiązań wynikających z umowy, powód poinformował pozwanego o powstałym zadłużeniu oraz o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia, a także przypominając o konieczności spłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy (monit z dnia 12 sierpnia 2019 roku k.25).

Pismem z dnia 9 września 2019 roku powód wypowiedział umowę ugody (pismo k.26). Przesyłka odebrana 16 września 2019 roku (k.26v).

Następnie pismem z dnia 18 września 2023 roku wezwał pozwanego, w związku z wypowiedzeniem umowy, do zapłaty kwoty 185.376,55 zł, w terminie 7 dni (pismo k.29).

Wobec braku spłaty powód pismem z dnia 18 maja 2020 roku złożył do Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu z dnia 20 kwietnia 2017 roku, sporządzonemu przez notariusza S. K. w t.z nr Rep. (...) (k.31 i nast.). Wniosek postanowieniem z dnia 25 lipca 2022 roku został oddalony (k.34 i nast.).

Ustaleń w zakresie stanu faktycznego przyjętego za podstawę do przeprowadzenia rozważań Sąd dokonał w oparciu o powołane wyżej dokumenty, co w pełni wyczerpało inicjatywę dowodową stron.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 Prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty. Niedotrzymanie warunków umowy umożliwiało bankowi wypowiedzenie umowy - po wcześniejszym wezwaniu do zapłaty, co zostało przez stronę powodową dopełnione.

Wypowiedzenie umowy (ugody) nastąpiło we wrześniu 2019r., niemniej na skutek złożenia przez powodowy bank w dniu 18 maja 2020 roku wniosku o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu (którym pozwany poddał się egzekucji) doszło do przerwania biegu przedawnienia roszczenia. Przedawnienie rozpoczęło bieg na nowo od chwili zakończenia postępowania sądowego w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności tj. od 25 lipca 2022r. (art. 123 i 124 k.c.).

W ocenie Sądu powodowy bank wykazał istnienie oraz zasadność dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Podstawą roszczenia banku była umowa kredytu i zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c., powód wykazał istnienie tej wierzytelności - przedstawiając umowę kredytu, której zawarcia pozwany nie zanegował. Dodatkowo powód przedstawił wykaz operacji na rachunku kredytowym pozwanego. Z kolei pozwany nie przedstawił dowodów przemawiających za oddaleniem powództwa w jakimkolwiek zakresie. Argumenty przytoczone w sprzeciwie od nakazu zapłaty, mające przemawiać za oddaleniem wobec niego powództwa były nietrafne lub pozbawione uzasadnienia i jako takie nie mogły zostać uwzględnione.

Nietrafne są zarzuty pozwanego co do celowego uniemożliwiania pozwanemu przez powodowy bank ugodowego załatwienia sprawy. Należy podkreślić, iż strony już w 2017 roku zawarły umowę ugody, w której pozwany uznał zobowiązanie w pełnej wysokości oraz zobowiązał się do jego spłaty na rachunkach restrukturyzacyjnych (w 169 ratach miesięcznych wg harmonogramu). Pozwany nie dopełnił jednak obowiązku i dopuścił do powstania zaległości w spłacie i mimo wezwania przez powoda do zapłaty, nie uregulował zadłużenia w terminie. Samo złożenie wniosku o restrukturyzację zadłużenia nie zobowiązuje do zawarcia ugody. W tej sytuacji nie można oczekiwać od banku, aby godził się na proponowane przez pozwanego warunki restrukturyzacji zadłużenia w postaci zmniejszenia dochodzonej kwoty o 50 % czy też odstąpienia od dochodzenia odsetek, tym bardziej, jak zeznał pozwany na rozprawie w dniu 9 maja 2024 roku (k.81-82) z uwagi na jego obecną sytuację finansową nie jest w stanie uregulować zadłużenia. Pozwany nie ma majątku, który pozwoliłby na zaciągniecie realnego do wykonania zobowiązania w ramach restrukturyzacji, pracuje zarobkowo, ale jego dochody zajęte są w toku toczących się egzekucji komorniczych, a otrzymywane wynagrodzenie nie przewyższa płacy minimalnej. W tych warunkach deklaracje co do zawarcia ugody lub spłaty zadłużenia w ratach nie są możliwe do zrealizowania.

Wobec powyższego sąd uwzględnił powództwo w całości, a o należnych odsetkach orzeczono na mocy art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzając je zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 13 października 2023 roku do dnia zapłaty.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 102 kpc i uznając, że zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony – z uwagi na sytuację materialną pozwanego odstąpił od obciążania pozwanego kosztami procesu.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

.