Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Monika Muszko-Adamczak
Protokolant:	Marta Charchuła

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2018 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko J. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 156 021, 53 zł (sto pięćdziesiąt sześć tysięcy dwadzieścia jeden złotych 53/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 maja 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1592,97 zł (jeden tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote 97/100);

3.  umarza postępowanie co do kwoty 2 200 zł (dwa tysiące dwieście złotych),

4.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 7749 zł (siedem tysięcy siedemset czterdzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSO Monika Muszko - Adamczak

Sygn. akt I C 174/18

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej J. M. tytułem niespłaconego kredytu kwoty łącznie 156 192,93 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu (tj. 8 stycznia 2018 roku) do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 5 marca 2018 roku (k.8) stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gliwicach.

Postanowieniem z 11 maja 2018 roku (k.22) Sąd Okręgowy w Gliwicach, wobec ograniczenia żądania pozwu, umorzył postępowanie w sprawie co do kwoty 1 900 zł i zarządził zwrot części opłaty od pozwu w kwocie 24 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 11 maja 2018 roku (k.23) Sąd Okręgowy w Gliwicach nakazał pozwanej J. M., aby zapłaciła na rzecz powódki kwotę 154 292,93 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 5.546 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniosła w tymże terminie do tutejszego Sądu sprzeciw.

Pozwana w dniu 4 czerwca 2018 roku złożyła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty (k.30). Domagała się oddalenia powództwa ponad kwotę prowizji - 22.317,99zł. oraz kwotę 14.404,95zł. (7 spłaconych rat po 2057,85zł. każda) tj. łącznie 36.722,94zł oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm prawem przypisanych. Ewentualnie domagała się uznania umowy pożyczki zawartej pomiędzy stronami - za nieważną od chwili jej zawarcia i zobowiązanie stron do zwrotu świadczeń dotychczas wykonanych.

Zgłosiła następujące zarzuty: stosunek prawny w sposób ukształtowany w umowie jest sprzeczny z prawem i roszczenie powódki nie zasługuje na ochronę; naruszenie w art. 4 w zw. z art. 5 i 6 ust. 2 pkt 1 i 6 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, przez co można przyjąć, że powódka dopuściła się stosowania nieuczciwych praktyk rynkowych; brak podstaw faktycznych i prawnych do żądania zawrotu kwoty dochodzonej pozwem, podczas gdy pozwana dokonała wpłaty 7 rat po 2057zł, każda nadto pobrana prowizja w kwocie 22.317,99 zł nie może wchodzić w skład kredytu, bowiem w całości została przez powoda pobrana - kwoty prowizji pozwanej w całości od razu otrzymał powód.

Powódka ustosunkowując się do zarzutów pozwanej cofnęła w części pozew wraz z zrzeczeniem się roszczenia, z uwagi na wpłaty dokonane na rachunek dedykowany do spłaty przedmiotowego roszczenia, po dniu wytoczenia powództwa, w łącznej kwocie 2.200 zł. Jednocześnie, powódka podtrzymała powództwo w pozostałym zakresie, w ten sposób że:

1.  wnosiła o zasądzenie na rzecz powódki od pozwanej kwoty 156.021,53 zł wraz z odsetkami za opóźnienie, o których mowa w art. 482 k.c., liczonymi od dnia 9 maja 2018 roku do dnia zapłaty, oraz kwoty 1 592,97 zł z tytułu niepokrytych odsetek za opóźnienie za okres od dnia 8.02.2018 r. do dnia 8.05.2018r.;

2.  wnosiła o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych oraz kwoty 34 zł tytułem opłat skarbowych od udzielonych pełnomocnictw;

3.  i zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podnosiła, że stawiane przez powódkę zarzuty są bezpodstawne. Podkreślił, że szczegółowo wykazał wysokość przedmiotowego roszczenia. Na udowodnienie przedstawił wyciąg z ksiąg banku nr (...) z dnia 8.01.2018 r., który to dokument odzwierciedla rzeczywisty stan ksiąg rachunkowych powódki. Powyższe pozwalało stronie pozwanej zapoznać się z wysokością zobowiązania, z uwzględnieniem wysokości wymagalnego kapitału, odsetek umownych, odsetek od zobowiązania przeterminowanego oraz opłat.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23.08.2016 r. (...) zawarł z J. M. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...) (zwana dalej Umową). Umowa została zawarta na okres od 23.08.2016 r. do 17.08.2026 r. Na mocy wskazanej umowy i na warunkach w niej określonych powód udzielił pozwanej J. M. kredytu w wysokości 159.414,24 zł. Pozwana zobowiązała się spłacić otrzymany kredyt wraz z odsetkami i prowizją zgodnie z treścią Umowy w 20 równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych po 2057,85 zł płatnych do 15 dnia każdego miesiąca. Termin płatności pierwszej raty przypadał na dzień 05.09.2014 r.

Z powodu braku dokonywania wpłat przez pozwaną oraz braku uregulowania zaległości, a tym samym niewywiązywaniem się z warunków Umowy, wyżej wymieniona Umowa została skutecznie wypowiedziana. W skierowanym do Pozwanej oświadczeniu o wypowiedzeniu Umowy, pozwana została wezwana do spłaty zadłużenia. Z uwagi na brak spłaty należności w terminie określonym w wypowiedzeniu umowy, zobowiązanie pozwanej z dniem 13.12.2017 r. zostało postawione w stan wymagalności. Oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy zostało skierowane do pozwanej pismem z dnia 16.10.2017 r. i skutecznie doręczone, co poświadczył podpisem na zwrotnym potwierdzeniu odbioru w dniu 23.10.2017 r. dorosły domownik - matka pozwanej.

Przed złożeniem przez powódkę pozwu w niniejszej sprawie, pozwana została ponownie poinformowana o istniejącym zadłużeniu i wezwana do jego zapłaty. W przedsądowym wezwaniu do zapłaty z dnia 14.12.2017 r. pozwana została wezwana do uregulowania zadłużenia w terminie 7 dni. Wezwanie zostało skutecznie doręczone.

Po dniu wniesienia pozwu pozwana dokonała 4 wpłat, łącznie na kwotę 2 200 zł (7.02.2018r. 1 100 zł, 6.03.2018r. 500 zł, 9.04.2018r. 300 zł, 8.05.2018r. 300 zł). Mając na uwadze wpłaty dokonane przez pozwaną, powódka ograniczyła swe powództwo. Równocześnie powódka wskazała sposób zarachowania wpłat dokonanych przez pozwaną po dniu wytoczenia powództwa (wpłata z dnia 7.02.2018 r. w kwocie 1 100 zł została zaliczona na poczet odsetek za opóźnienie, z art. 482 k.c., naliczonych od kwoty 156.192,93 zł za okres od 8.01.2018 r. do dnia wpłaty w części 928,60 zł zaś w części 171,40 zł na poczet należności głównej, z kolei wpłaty: z dnia 6.03.2018 r., z dnia 9.04.2018r. i 8.05.2018 r. zostały w całości zaliczone na poczet odsetek (j.w.) naliczonych od kwoty 156.021,53 zł za okres od 8.02.2018r. do dnia ostatniej wpłaty (8.05.2018 r.) wynoszących 2.692,97 zł.

Dowód: /umowa o kredyt konsolidacyjny nr (...) z dnia 23.08.2016 roku z załącznikami k. 55-84, wypowiedzenie z dnia 16.10.2017 roku Umowy o kredyt konsolidacyjny nr (...) z dnia 23.08.2016 roku, wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k.85-86, przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 14 .12.2017 roku wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k.87-88, wydruk szczegółowy historii rachunku kredytowego nr (...) dedykowanego do spłaty podmiotowego roszczenia k.89-99, historia uznań na rachunku kredytowym dedykowanym do spłaty przedmiotowego roszczenia k.100-101, wyciąg z ksiąg banku nr (...) z dnia 8.01.2018r. k.102, przesłuchanie pozwanej – zapis rozprawy z 7 listopada 2018 roku k.108-109/

Przedłożone przez stronę powodową dokumenty nie budziły wątpliwości Sądu i zostały uznane za wiarygodne i wystarczające do merytorycznego rozpoznania sprawy. Pozwana potwierdziła zawarcie umowy kredytowej i brak wpłat tytułem należnych rat.

Sąd zważył, co następuje:

Pozwaną łączyła z powódką umowa kredytu konsolidacyjnego. Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. W myśl art. 75 ustawy w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu bank może umowę wypowiedzieć.

Możliwość wypowiedzenia umowy w przypadku uchybienia przez kredytobiorcę jej postanowieniom dotyczącym zasad i terminów spłat kredytu przewidywał również § 9 zawartej umowy. Zawarta między stronami umowa kredytu wykreowała stosunek zobowiązaniowy między stronami odpowiadający wyżej wskazanym przepisom.

Jak wskazano wyżej, strona pozwana nie podważyła w jakikolwiek sposób wartości dowodowej przedłożonych przez powódkę dokumentów. Nie podważyła także skuteczności wypowiedzenia. Sposób i warunki wypowiedzenia przez strony umowy kredytowej wynikają z postanowień umowy, a pozwana w sprzeciwie nie podniosła żadnych argumentów merytorycznych. Podstawą wypowiedzenia było niespłacanie rat kredytu. Wobec niedotrzymywania przez pozwaną warunków umowy, powódka miała możliwość wypowiedzenia, co skutecznie uczyniła. Skutkiem wypowiedzenia umowy kredytu cała wierzytelność stała się wymagalna. Powódka wykazała zatem – zgodnie z art. 6 k.c. - roszczenie zarówno co do zasady, jak i wysokości. Z przedłożonych dokumentów wynika zawarcie umowy, jej treść i zasady wypowiedzenia, natomiast z wyciągu z ksiąg banku wynika wysokość zadłużenia w czasie złożenia pozwu. Strona pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów podważających znaczenie przedłożonych przez powódkę dokumentów.

W ocenie Sądu, zawarta umowa w żaden sposób nie jest również nieważna, strona pozwana nie wykazała takich przesłanek.

W tych okolicznościach w oparciu o przepisy art. 69 ust. 1 i 75 ust. 1 ustawy Prawo bankowe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę objętą żądaniem pozwu.

Jednocześnie na mocy art. 98 kpc zasądzono od pozwanej na rzecz powódki zwrot poniesionych przez stronę powodową kosztów postepowania.