Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia Leokadia Krośniak-Cebulska

Protokolantka: Aleksandra Strumiłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2024 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w G.

przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi Miasta G.

o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego

1.  ustala, że aktualizacja opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), obejmującej działki nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Gliwicach prowadzi KW nr (...) jest uzasadniona do kwoty 211.650 zł i powinna wynosić :

- od 1 stycznia 2019 roku 26.209,02 zł,

- od 1 stycznia 2020 roku 111.865,56 zł,

- od 1 stycznia 2021 roku 197.522,09 zł,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powodowej spółki na rzecz pozwanego Skarbu Państwa zastępowanego przez Prokuratorię Generalną RP kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku do dnia zapłaty,

4.  nakazuje pobrać od powodowej spółki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 2.533,71 (dwa tysiące pięćset trzydzieści trzy 71/100) zł tytułem zwrotu części kosztów opinii biegłego tymczasowo wyłożonych z sum budżetowych.

Sędzia Leokadia Krośniak-Cebulska

Sygn. akt I C 131/20

UZASADNIENIE

(...) w G. wniosła sprzeciw od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 1 marca 2019 roku, którym oddalony został wniosek użytkownika wieczystego o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. W uzasadnieniu powódka wskazała, że operat szacunkowy na podstawie którego dokonywana jest aktualizacja opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania, a który był podstawą wypowiedzenia wysokości dotychczasowej opłaty nie spełnia wymaganych prawem kryteriów.

Pozwana Gmina G. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa, ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste zgodnie z oświadczeniem woli Prezydenta Miasta G. z dnia 3 września 2018 roku i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości zabudowanej położonej w G., przy ul. (...), działek nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Gliwicach prowadzi KW (...). Właścicielem tejże nieruchomości jest Skarb Państwa. Opłata roczna za użytkowanie wieczyste nieruchomości wynosiła 13.104,51 zł.

/dowód: okoliczność bezsporna/

Pismem z dnia 3 września 2018 roku Prezydent Miasta G. wypowiedział powódce wysokość dotychczasowej opłaty rocznej za grunt oddany w użytkowanie wieczyste proponując przyjęcie nowej wysokości opłaty w kwocie 197.522,09 zł: od dnia 1 stycznia 2019 roku. w kwocie 26.209,02 zł , od dnia 1 stycznia 2020 roku w kwocie 111.865,56 zł oraz od dnia 1 stycznia 2021 roku w kwocie 197.522,09.

/dowód: okoliczność bezsporna, wypowiedzenie w aktach administracyjnych oraz k. 157/

Powódka pismem z dnia 5 października 2018 roku wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona, alternatywnie, że jest uzasadniona w innej wysokości. Orzeczeniem z dnia 1 marca 2019 roku Kolegium oddaliło wniosek uznając, iż zaktualizowana opłata roczna jest zgodna z obowiązującymi przepisami. Od orzeczenia powódka wniosła w ustawowym terminie sprzeciw, następnie przesłany do tutejszego Sądu.

/dowód: pismo i orzeczenie w aktach administracyjnych, sprzeciw k. 4-6/.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2021 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego na okoliczność wyceny spornej nieruchomości. Biegły na podstawie akt sprawy oraz wszechstronnej i rzeczowej analizy rynku nieruchomości ustalił, iż wartość rynkowa nieruchomości na wrzesień 2018 roku wynosiła 7.055.000 zł.

/dowód: ostateczna uzupełniająca opinia biegłego k: 303/

  Opinia została sporządzona w oparciu o przepisy ustawy Kodeks Cywilny, ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego. Biegły ustalił stan techniczno-użytkowy gruntu na podstawie oględzin. Korzystał ze źródeł danych opisanych w pkt. 3.4 opinii k. 186. Uwzględniono następujące atrybuty rynkowe: atrakcyjność położenia, położenie blisko ciągów komunikacyjnych, możliwości inwestycyjne, uzbrojenie, dojazd oraz warunki terenowe nieruchomości. W związku z powyższym opinię biegłego sądowego uznać należało za pełną, rzetelną, szczegółową.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o zgromadzone i przeprowadzone
w sprawie dowodowy w postaci dokumentów, których autentyczność nie była kwestionowana. Strony ostatecznie nie kwestionowały opinii wydanej w sprawie.

  Sąd zważył, co następuje

  W myśl art. 77 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2010.102.651, dalej u.g.n.) wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie.

  Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego (art. 77 ust. 3 u.g.n.).

  Właściwy organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej powinien wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty, do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego, przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia jej nowej wysokości (art. 78 ust. 1 u.g.n.). Użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości.

  Zgodnie z art. 80 ust. 1 u.g.n. od orzeczenia kolegium właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą wnieść sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości.

  W razie wniesienia sprzeciwu w terminie, orzeczenie traci moc, nawet gdy sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia (art. 80 ust. 3 u.g.n.).

Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości położonej w G. przy ul. (...). Wieczystym użytkownikiem tejże nieruchomości jest powódka. Powódka dochowując wymogów formalnych skutecznie wszczęła postępowanie sądowe o ustalenie opłaty z tytułu wieczystego użytkowania. Powołany w sprawie biegły ostatecznie ustalił wartość rynkową nieruchomości na kwotę 7.055.000 zł. Strony zaakceptowały powyższe wyliczenie.

  Spór sądowy o ustalenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego został ukształtowany jako spór o ustalenie wywołany powództwem z art. 189 k.p.c. Zależnie od sformułowania przez użytkownika wieczystego jego żądania uwzględnienie powództwa może wyrażać się orzeczeniem ustalającym, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona, względnie, że aktualizacja jest uzasadniona w innej wysokości, którą sąd powinien określić. W razie gdy użytkownik wieczysty nie wykaże swoich racji, sąd oddala powództwo w całości (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11.9.2003 r., III CKN 239/01). Wniesienie sprzeciwu od orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego obliguje Sąd do ustalenia wysokości opłaty rocznej w razie wzrostu wartości gruntu.

  Mając na uwadze powyższe Sąd ustalił, że wysokość opłaty rocznej jest uzasadniona do kwoty 211.650 zł stanowiącej 3% wartości rynkowej nieruchomości wyznaczając w ten sposób jej górną granicę. Natomiast kwota 197.522,09 zł jako niższa mieści się w tej granicy więc jest jak najbardziej uzasadniona.

  Wobec faktu, że zaktualizowana opłata roczna przewyższa wielokrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, a dotychczasowa opłata wynosiła 13.104,51 zł powódka powinna za 2019 rok uiścić opłatę w kwocie 26.209,02 zł, za 2020 rok w wysokości 111.865,56 zł i za 2021 rok w wysokości 197.522,09 zł według art. 77 ust 2a u.g.n. Tak więc wysokość opłaty zaproponowana w wypowiedzeniu z 3 września 2028 roku została ustalona prawidłowo.

  Żądanie w zakresie ustalenia, iż aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona należało oddalić.

  O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., obciążając nimi powódkę. Na koszty strony pozwanej złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 5.400 zł zgodnie § 2 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie w zw. z art. 99 k.p.c. oraz zaliczka w kwocie 4.000 zł. Wartość przedmiotu sporu wyniosła kwotę 184.417,58 zł stanowiącą różnicę pomiędzy nowo ustaloną przez stronę pozwaną, a poprzednio uiszczaną przez powódkę opłatą roczną (197.522,09 - 13.104,51). Przez omyłkę orzekając w pkt. 3 wyroku o zwrocie kosztów postępowania Sąd pominął (nie doliczył) zaliczkę w kwocie 4.000 zł na koszt opinii biegłego.

  Sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.533,71 zł tytułem zwrotu części kosztów opinii biegłego tymczasowo wyłożonych z sum budżetowych stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.7.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż koszty opinii przewyższyły kwotę zaliczki (vide: polecenie wypłaty. k. 328 i 351).

  Sędzia Leokadia Krośniak – Cebulska

.