Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2017 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca:	SSO Beata Majewska-Czajkowska
Protokolant:	sekr. sądowy Julia Piątek

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2017 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa J. Z.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G.

o uchylenie uchwały

1.  oddala powództwa;

2.  zasądza od powódki J. Z. na rzecz pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. kwotę 377 (trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Beata Majewska-Czajkowska

Sygn. akt I C 51/17

UZASADNIENIE

Powódka J. Z. wniosła o uchylenie uchwały pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w G. nr (...) z dnia 12 stycznia 2007 roku ewentualnie uznanie jej za nieważną.

W uzasadnieniu wskazała, iż w jej ocenie uchwała narusza art. 38 par. 1 pkt 4 Prawa spółdzielczego, zgodnie z którym do wyłącznej właściwości Walnego Zgromadzenia należy podejmowanie uchwał w sprawie podziału nadwyżki bilansowej lub sposobu pokrycia strat. Zdaniem powódki regulacja narzuca Walnemu Zgromadzeniu na czas zmiany i rejestracji statutu sposób zagospodarowania 10% wypracowanej nadwyżki tymczasem zmienna sytuacja finansowa spółdzielni może spowodować konieczność przyjęcia innego sposobu rozdysponowania nadwyżki. Zawężona jest swoboda walnego zgromadzenia, co do podziału nadwyżki, co jest sprzeczne z interesem gospodarczym spółdzielni.

Pozwana w odpowiedzi wniosła o oddalenie powództwa oraz obciążenie powódki kosztami procesu. W uzasadnieniu podniosła, iż jej zdaniem zaskarżona uchwałą jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa spółdzielczego, a w szczególności art. 38 par. 1 pkt 4 ustawy Prawo Spółdzielcze.

Sąd ustalił i zważył:

Powódka jest członkiem pozwanej spółdzielni oraz właścicielką lokalu położonego w jej zasobach. W dniu 12 stycznia 2017 roku Walne Zgromadzenie członków pozwanej podjęło uchwałę nr (...) w sprawie uchwalenia nowej treści statutu. W głosowaniu nad uchwałą wzięło udział 20 osób, za jej przyjęciem oddało głos 14, przeciwko 5, wstrzymała się od głosu 1 osoba. W myśl par. 33 statutu do wyłącznej właściwości Walnego Zgromadzenia należy podejmowanie uchwał w sprawie podziału nadwyżki bilansowej lub sposobu pokrycia strat (par. 33 pkt 5). W par. 95 zdefiniowano pojęcie nadwyżki z własnej działalności gospodarczej oraz postanowiono, że na zwiększenie funduszu zasobowego przeznacza się co najmniej 10% nadwyżki. Część nadwyżki bilansowej pozostałej po dokonaniu odpisu 10% przeznacza się natomiast na cele określone w uchwale Walnego Zgromadzenia. Według oświadczenia powódki w poprzednim statucie tego rodzaju zapis nie występował. Walne Zgromadzenie członków każdorazowo podejmowało w tym przedmiocie osobną uchwałę. Wprowadzenie sztywnego zapisu do statutu podyktowane było koniecznością zabezpieczenia prawidłowego finansowania spółdzielni, albowiem fundusz zasobowy u pozwanej funkcjonuje na minimalnym poziomie przez co jest ona niewiarygodna w obrocie gospodarczym. Fundusz nie osiągnął wysokości wniesionych udziałów obowiązkowych przez co zachodzą przesłanki z art. 76 prawa spółdzielczego.

W ocenie Sądu żadne ze zgłoszonych roszczeń nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 42 § 3 prawa spółdzielczego uchwała sprzeczna z postanowieniami statutu bądź dobrymi obyczajami lub godząca w interesy spółdzielni albo mająca na celu pokrzywdzenie jej członka może być zaskarżona do sądu. Powódka ostatecznie wskazała, iż domaga się uchylenia uchwały z uwagi na ostatnią wskazaną ww. przepisie przesłankę tj. że ma ona na celu jej pokrzywdzenie jako członka spółdzielni, a Sąd jest tym oświadczeniem jako podstawą faktyczną powództwa związany. Fakt pokrzywdzenia nie został przez powódkę wykazany. Strona powodowa na rozprawie wskazała, iż chodziło jej o pokrzywdzenie hipotetyczne w związku z rozdysponowaniem środków finansowych zgodnie z kwestionowanym przepisem statutu przez pozwaną spółdzielnię. Takie ujęcie sprawy w ocenie Sądu oznacza, iż strona powodowa nie wykazała, by zaskarżona uchwała została podjęta w celu pokrzywdzenia powódki. Z kolei pozwana oświadczyła, czemu powódka nie zaprzeczyła, że zachodzą przesłanki stosowania art. 76 prawa spółdzielczego. Z uwagi na niewykazanie zachodzenia pokrzywdzenia powódki żądanie uchylenia uchwały podlegało oddaleniu.

Sąd nadto nie dopatrzył się przesłanek stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały. Zgodnie z art. 76 prawa Spółdzielczego nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia. Co najmniej 5% nadwyżki przeznacza się na zwiększenie funduszu zasobowego, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów obowiązkowych. W myśl zmienionego ustawą statutu w pozwanej spółdzielni przeznacza się co najmniej 10% tej nadwyżki. Wskazana w statucie wartość mieści się w określonym ustawą minimum, a zatem statut w tym zakresie nie jest niezgodny z art. 76 prawa spółdzielczego.

Nadto wskazać należy, iż treść art. 76 nie oznacza, że podział nadwyżki bilansowej oraz zwiększanie funduszu zasobowego winno się odbywać na mocy uchwały innej niż statut. Wprost przeciwnie: walne zgromadzenie może ustalić stałe zasady zwiększania funduszu zasobowego w statucie, który również jest przyjmowany w formie uchwały. Takie działania nie są zabronione przepisami prawa spółdzielczego. Podkreślić należy, iż do zmiany statutu jako aktu prawnego szczególnego rodzaju potrzebna jest kwalifikowana większość 2/3 głosów (art. 12a par. 1 prawa spółdzielczego) w przeciwieństwie do uchwał zwykłych, gdzie wystarczy zwykła większość. Zmiana statutu jest bardziej skomplikowana i trudniejsza tym nie mniej nie jest ona niemożliwa. Powódka jako członek spółdzielni dysponujący pełnią praw z tego tytułu może podejmować działania w celu pozyskania poparcia innych członków i zgromadzenia niezbędnej dla tego celu większości. Nie jest zatem zasadne twierdzenie, że zakwestionowany przez nią przepis statutu ogranicza jej działanie oraz – jak to najwyraźniej należy rozumieć – powódka doznaje z tego powodu pokrzywdzenia.

Powyższe okoliczności uzasadniały oddalenie powództw. O kosztach orzeczono na zasadzie art. 99 kpc w zw. z art. 98 kpc wobec przegranej powódki.

SSO Beata Majewska-Czajkowska