VIII U 66/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2017-02-21
Sygn. akt VIII U 66/17
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 lutego 2017 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Grzegorz Tyrka |
Protokolant: |
Igor Ekert |
po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 r. w Gliwicach
na rozprawie
sprawy E. T.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
o prawo do niezrealizowanego świadczenia
na skutek odwołania E. T.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
z dnia 24 marca 2016 r. nr (...)
zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje E. T. prawo do niezrealizowanego świadczenia po zmarłym małżonku W. T. w postaci prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) za okres od dnia 1 marca 2016 roku do dnia 30 października 2016 roku.
(-) SSO Grzegorz Tyrka
VIII U 66/17
UZASADNIENIE
Dnia 16 marca 2016 roku ubezpieczony W. T. wniósł o przeliczenie wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 roku, Nr 887.) – zwanej dalej ustawą emerytalną.
Decyzją z dnia 24 marca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu przeliczenia emerytury, albowiem nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (tzw. wwpw) emerytury nie przekroczył 250%.
Ubezpieczony wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie wniosku złożonego dnia 16 marca 2016 roku oraz zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o oddalenie odwołania.
Na uzasadnienie podano, że organ rentowy obliczył wwpw świadczenia na podstawie przedłożonego przez ubezpieczonego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1978-1990. Z uwagi na fakt, że do obliczenia wwpw świadczenia należało przyjąć zarobek z 20 dowolnie wybranych lat, to organ rentowy za pozostały okres przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę – art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. Organ rentowy obliczył, że wwpw świadczenia za 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wyniósł 229,66%.
Ubezpieczony zmarł dnia 30 października 2016 roku.
E. T. wstąpiła do sprawy, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do niezrealizowanego świadczenia po zmarłym małżonku W. T. w postaci prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy emerytalnej za okres od dnia 1 marca 2016 roku do dnia 30 listopada 2016 roku.
E. T. oświadczyła, że wspólnie ze zmarłym małżonkiem prowadziła gospodarstwo domowe.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ubezpieczony był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w kopalni węgla kamiennego w okresie od dnia 18 listopada 1963 roku do dnia 30 czerwca 1990 roku.
Decyzją z dnia 21 sierpnia 1989 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej, której wysokość zmniejszył w związku z kontynuowaniem zatrudnienia pracowniczego.
Zakład pracy ubezpieczonego posiada dokumentację płacową ubezpieczonego tylko za lata 1978-1990, i na tej podstawie wystawił zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk Rp-7). Za wcześniejszy okres zatrudnienia ubezpieczonego dokumentacja uległa zniszczeniu.
Organ rentowy do obliczenia wwpw świadczenia przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę za brakujące lata, a następnie wykaz zarobków przedstawionych przez pracodawcę na druku Rp-7 za lata 1978-1990.
W toku postępowania ubezpieczony przedstawił legitymację ubezpieczeniową, w której podano zarobki za lata 1965-1967. Na tej podstawie obliczono wwpw świadczenia w następujący sposób:
1965
61 698,30 zł : 22 404 zł (średnia krajowa) = 275,39%
1966
60 429,80 zł : 23 208 zł (średnia krajowa) = 260,38%
1967
65 724,10 zł : 24 192 zł (średnia krajowa) = 271,68
1 |
1978 |
252,97% |
|
2 |
1979 |
268,77% |
|
3 |
1980 |
342,02% |
|
4 |
1981 |
295,30% |
|
5 |
1982 |
393,29% |
|
6 |
1983 |
391,99% |
|
7 |
1984 |
395,13% |
|
8 |
1985 |
392,00% |
|
9 |
1986 |
460,79% |
|
10 |
1987 |
352,86% |
|
11 |
1988 |
367,70% |
|
12 |
1989 |
312,77% |
|
13 |
1990 |
127,88% |
|
14 |
1965 |
275,39% |
|
15 |
1966 |
260,38% |
|
16 |
1967 |
271,68% |
|
17 |
0,00% |
||
18 |
0,00% |
||
19 |
0,00% |
||
20 |
0,00% |
||
5160,92% |
:20 |
||
258,05% |
/dowód z: akt ZUS, akt osobowych i legitymacji ubezpieczeniowej ubezpieczonego/.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie E. T. zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 [podstawa wymiaru składek], z uwzględnieniem art. 110 ust. 3 [wyższy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru], jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.
Ubezpieczony W. T. spełniał przesłanki zawarte w art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej.
Należy zwrócić uwagę, że organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję na podstawie przedłożonego przez ubezpieczonego dowodu, tj. druku Rp-7 za lata 1978-1990. Z uwagi na brak zarobków za wcześniejsze lata, organ rentowy przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę – zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. W przypadku ubezpieczonego należało obliczyć wwpw z okresu dowolnie wybranych 20 lat zatrudnienia pracowniczego poprzedzających rok, w którym zgłoszono wniosek o przeliczenie świadczenia w trybie art. 110a ustawy emerytalnej, z tym że część okresu musiała przypadać po nabyciu prawa do emerytury.
Ubezpieczony mógł w postępowaniu przed organem rentowym wykazać wysokość swoich zarobków za okres przed 1978 rokiem, czego nie uczynił. Dopiero w postępowaniu sądowym został przeprowadzony dowód z akt osobowych i legitymacji ubezpieczeniowej ubezpieczonego na okoliczność uzyskiwanego zarobku. Postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić wysokość wynagrodzenia za lata: 1965-1967 oraz ponownie ustalić wwpw świadczenia, którego wartość przekracza 250%.
Skoro zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej, to na podstawie tego przepisu i art. 136 ust. 1 ustawy emerytalnej oraz art. 477 14 § 2 k.p.c. należało uwzględnić odwołanie i przyznać prawo do niezrealizowanego świadczenia w postaci ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110 a ustawy emerytalnej za okres od dnia 1 marca 2016 roku do dnia 30 października 2016 roku.
(-) SSO Grzegorz Tyrka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację: Grzegorz Tyrka
Data wytworzenia informacji: