Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI Ka 133/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-05-22

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2015-05-22
Data orzeczenia:
22 maja 2015
Data publikacji:
12 sierpnia 2015
Data uprawomocnienia:
22 maja 2015
Sygnatura:
VI Ka 133/15
Sąd:
Sąd Okręgowy w Gliwicach
Wydział:
VI Wydział Karny Odwoławczy
Przewodniczący:
Marcin Schoenborn
Sędziowie:
Kazimierz Cieślikowski
Protokolant:
Aleksandra Studniarz
Hasła tematyczne:
Przestępstwa Przeciwko Rodzinie I Opiece ,  Swobodna Ocena Dowodów
Podstawa prawna:
art. 7 kpk, art. 207 § 1 kk
Teza:
I. Ocena, czy określone zachowania składają się na przestępstwo znęcania dokonywana być musi przy uwzględnieniu indywidualnego kontekstu zdarzeń w którym do zachowań osoby oskarżonej dochodzi, a który to kontekst objęty pozostaje przynajmniej zamiarem ewentualnym oskarżonego. W realiach niniejszej sprawy zachowania oskarżonego być może nie pozostawały szczególnie drastyczne, lecz bez wątpienia w warunkach w których oskarżony tych zachowań się dopuszczał swoją dotkliwością przekraczały one próg dolegliwości stanowiący minimum właściwe dla przestępstwa znęcania. II. Z istoty przestępstwa wieloczynowego, rozciągniętego w czasie wynika, iż zachowania składające się na to przestępstwo nie są podejmowane nieprzerwanie, lecz pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami, które ostatecznie tworzą obraz zachowań kwalifikowanych jako wyczerpujące znamiona z art. 207 § 1 kk mogą występować okresy przerw. Istotne jednak dla ustalenia, że doszło do wyczerpania znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 kk pozostaje ustalenie, iż pomimo tychże przerw zachowania oskarżonego podejmowane pozostają w wykonaniu tego samego zamiaru, a ponadto wytwarzają one dla pokrzywdzonego dolegliwość, która swoim stopniem odpowiada dolegliwości charakterystycznej dla przestępstwa z art. 207 § 1 kk, a nie przestępstw, których znamiona wyczerpują poszczególne z zachowań składających się na czyn z art. 207 § 1 kk. W realiach niniejszej sprawy nie może budzić wątpliwości stwierdzenie, że zachowania oskarżonego, powtarzalne i dotkliwe dla pokrzywdzonej także z uwagi na znaną oskarżonemu sytuację w której się ona znajdowała, pomimo występujących między nimi przerw nie będących jednak szczególnie długimi, stwarzały dla pokrzywdzonej dolegliwość charakterystyczną dla przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 207 § 1 kk. III. Nie sposób braku wiarygodności poszczególnych świadków w tej, ani w jakiejkolwiek innej sprawie wywodzić wyłącznie z faktu bliższego lub dalszego związku świadka z którąkolwiek ze stron postępowania. Same tylko więzy pomiędzy świadkiem i pokrzywdzonym lub oskarżonym nie mogą stanowić jedynego kryterium oceny dowodów.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marzena Mocek
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Marcin Schoenborn,  Kazimierz Cieślikowski
Data wytworzenia informacji: