Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec

Sędziowie: SO Olga Nocoń (spr.)

SO Anita Ossak

Protokolant: Anna Mańka

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2015 r.

sprawy:

1.  J. C. /C./,

syna H. i E.,

ur. (...) w R.,

oskarżonego o przestępstwo z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

art. 270 § 1 kk,

2.  E. C. /C./,

córki S. i J.,

ur. (...) w T.,

oskarżonej o przestępstwo z art. 271 § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego i oskarżoną

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 15 maja 2014r. sygn. akt II K 687/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w punkcie 1 przyjmuje, iż:

- potwierdzenie dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 23 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.23/ (...) zostało przerobione w zakresie kwoty przelanej na konto pracownika,

- potwierdzenie dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 11 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.11/ (...) zostało przerobione w zakresie daty transakcji i daty księgowania oraz kwoty przelanej na konto pracownika,

- potwierdzenie dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 10 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.10/ (...) zostało przerobione w zakresie kwoty przelanej na konto pracownika,

- w punkcie 4:

- ustala, iż przypisanego czynu oskarżona dopuściła się w dniu 2 listopada 2011 roku,

- z opisu czynu przypisanego oskarżonej E. C. eliminuje, iż dopuściła się go w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,

- z opisu czynu przypisanego oskarżonej eliminuje, iż dotyczył on dokumentu w postaci umowy o pracę z dnia 1 czerwca 2011 roku zawartej na czas nieokreślany z G. R., podstawowej informacji zawartej w art. 29 § 3 Kodeksu pracy u pracodawcy posiadającego regulamin pracy z dnia 1 czerwca 2011 roku, rozwiązania za wypowiedzeniem umowy o pracę z dnia 1 czerwca 2011 roku zawartej na czas nieokreślony pomiędzy Usługi (...) Sp. z o.o. w R. a G. R.,

- z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej eliminuje przepis art. 12 kk;

- w punkcie 8 jako podstawę prawną orzeczenia środka karnego przepadku przedmiotów przyjmuje przepis art. 44 § 1 kk;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza na rzecz Skarbu państwa tytułem opłat za II instancję od oskarżonego J. C. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych i od oskarżonej E. C. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych oraz obciąża ich wydatkami za postępowanie odwoławcze w kwotach po 10 (dziesięć) złotych

Sygn. akt V.2 Ka 465/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 maja 2014 roku, wydanym w sprawie II K 687/13, Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał oskarżonego J. C. za winnego tego, że w okresie od czerwca 2012 roku do 30 października 2012 roku w R., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wykazania prawidłowości i terminowości wypłaty wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń pieniężnych należnych pracownikom przedsiębiorstwa Usługi (...) Spółka z o.o. w R., jako Dyrektor Finansowy tej spółki odpowiedzialny za terminowe regulowanie wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych, w celu użycia za autentyczne przerobił dokumenty potwierdzeń dokonania przelewu środków pieniężnych z rachunku firmy Usługi (...) Sp. z o.o. w R. o nr (...) na rachunki osobiste pracowników zatrudnionych w spółce w postaci:

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 9 marca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 2366,29 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 9 marca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1604,53 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 2366,29 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 1255,91 złotych w ten sposób, że przerobił kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 1669,05 złotych w ten sposób, że przerobił kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 1116,86 złotych w ten sposób, że przerobił kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.11/ (...) na kwotę 1947,15 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.16/ (...) na kwotę 1953,15 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.19/ (...) na kwotę 1604,53 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.23/ (...) na kwotę 1743,57 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.23/ (...) na kwotę 1756,72 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 10 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.10/ (...) na kwotę 1535 złotych w ten sposób, że przerobił datę dokonania przelewu oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 23 kwietnia 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.23/ (...) na kwotę 265,72 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 4 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 625,23 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 4 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 1947,15 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 4 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.07/ (...) na kwotę 1743,57 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 4 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 1394,95 złotych w ten sposób, że przerobił kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 4 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 323,58 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 4 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.05.30/ (...) na kwotę 488,11 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 7 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 1255,91 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 7 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 1953,15 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 1186,38 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 1669,05 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 1478,77 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.03.06/ (...) na kwotę 2156,72 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.19/ (...) na kwotę 1604,53 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 9 maja 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 1535 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1604,53 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.06.12/ (...) na kwotę 323,58 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.06.12/ (...) na kwotę 1004 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 5 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.06.13/ (...) na kwotę 1394,95 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 6 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.06.12/ (...) na kwotę 1953,15 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 6 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.06.12/ (...) na kwotę 1669,05 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1788,03 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1186,38 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 2017,67 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 8 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.04.05/ (...) na kwotę 1535 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 9 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1733,24 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 9 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1236,09 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

- potwierdzenia dokonania przelewu środków pieniężnych z dnia 9 czerwca 2012 roku o numerze referencyjnym 2012.02.08/ (...) na kwotę 1478,77 złotych w ten sposób, że przerobił datę transakcji i księgowania oraz kwotę, jaką przelano na konto pracownika,

a następnie użył tak przerobionych dokumentów jako autentycznych w trakcie kontroli przeprowadzonych w tej spółce przez Państwową Inspekcję Pracy – Inspektorat w R. w okresie od 14 czerwca 2012 roku do 18 czerwca 2012 roku i w okresie od 31 sierpnia 2012 roku do 9 października 2012 roku oraz przez Urząd Skarbowy w R. w październiku 2012 roku, tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk skazał go na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto Sąd uznał oskarżonego J. C. za winnego tego, że w okresie od 1 czerwca 2011 roku do dnia 7 listopada 2011 roku w R., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru stworzenia pozoru zatrudnienia osoby posiadającej odpowiednie ku temu kwalifikacje w przedsiębiorstwie Usługi (...) Spółka z o.o. w R. - podmiocie prowadzącym działalność gospodarczą w postaci usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, w celu użycia za autentyczny najpierw podrobił datowany na dzień 1 czerwca 2011 roku dokument zatytułowany jako „Podstawowa informacja zawarta w art. 29 § 3 Kodeksu pracy u pracodawcy” wystawiony na nazwisko G. R. i polecił zgłosić tą osobę do ubezpieczenia społecznego, a następnie w celu użycia za autentyczny podrobił dokument zatytułowany jako „Świadectwo pracy” datowane na dzień 2 listopada 2011 roku, wystawione na nazwisko G. R. w ten sposób, że podrobił w obydwu wyżej opisanych dokumentach podpis G. R., po czym w dniu 7 listopada 2011 roku polecił wyrejestrowanie tej osoby z ubezpieczenia, tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk skazał go na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności, wymierzone oskarżonemu J. C. i orzekł wobec niego karę łączną 1 roku pozbawienia wolności.

Tym samym wyrokiem Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał oskarżoną E. C. za winną tego, że w okresie od 1 czerwca 2011 roku do 2 listopada 2011 roku w R., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru stworzenia pozoru zatrudnienia w Usługi (...) Spółka z .o.o. w R. – podmiocie prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych – osoby posiadającej odpowiednie ku temu kwalifikacje będąc, jako prezes Zarządu tej spółki, osobą uprawnioną do wystawiania dokumentów związanych z zatrudnieniem spółce pracowników, w dokumentach w postaci: umowy o pracę z dnia 1 czerwca 2011 roku zawartej na czas nieokreślony z G. R., podstawowej informacji zawartej w art. 29 § 3 Kodeksu pracy u pracodawcy posiadającego regulamin pracy z dnia 1 czerwca 2011 roku udzielonej G. R., rozwiązania w dniu 30 września za wypowiedzeniem umowy o pracę z dnia 1 czerwca 2011 roku zawartej na czas nieokreślony pomiędzy Usługi (...) Spółka z o.o. w R. a G. R., świadectwa pracy z dnia 2 listopada 2011 roku wystawionego na nazwisko G. R., poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znacznie prawne, tzn. zatrudnienia w okresie od 1 czerwca 2011 roku do 31 października 2011 roku w Usługi (...) Spółka z o.o. w R. G. R. posiadającego, zgodnie ze Świadectwem Kwalifikacyjnym Ministra Finansów nr (...), uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, która to okoliczność nie miała miejsca w rzeczywistości, tj. za winną popełnienia przestępstwa z art. 271 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 271 § 1 kk skazał ją na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej E. C. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata.

Na mocy art. 71 § 1 kk orzekł wobec oskarżonej E. C. karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Na podstawie art. 41 § 1 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych J. C. i E. C. środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z prowadzeniem spraw kadrowych, akt osobowych pracowników zatrudnionych przez jakichkolwiek pracodawców oraz związanych z obliczaniem wynagrodzenia za pracę i wypłatą tego wynagrodzenia, na okres 2 lat wobec każdego z oskarżonych.

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł środek karny w postaci przepadku dowodów rzeczowych wymienionych w punktach 1-40 wykazu dowodów rzeczowych nr (...) (k.881-882 akt sprawy) oraz w punktach 2 i 4 wykazu dowodów rzeczowych nr (...) (k. 1278 akt sprawy – zalegających na kartach: nr 1 części C akt osobowych G. R. – k.723 akt sprawy oraz na karcie 830 akt sprawy), jako przedmiotów służących do popełnienia przestępstw przypisanych oskarżonemu J. C. w punktach 1 i 2 wyroku.

Wreszcie, na zasadzie art. 627 kpk i art. 617 kpk w zw. z art. 633 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3, a wobec oskarżonej E. C. także w zw. z art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, zasądził od oskarżonego J. C. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1.242,05 złotych obejmujące wydatki w kwocie 1.062,05 złotych i opłatę w kwocie 180 złotych, a od oskarżonej E. C. zasądził na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1.342,04 złotych obejmujące wydatki w kwocie 1.062,04 złotych i opłatę w kwocie 280 złotych.

Od powyższego wyroku apelacje osobiste wnieśli oboje oskarżeni, zaskarżając wyrok w całości.

Oskarżony J. C., powołując się na art. 438 pkt 2, 3, 4 kpk, skarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia, w szczególności poprzez „zarzucenie oskarżonemu i rozpoznanie na rozprawie sfałszowania dokumentów opisanych w wyroku pomimo braku zgody oskarżonego (art.398§1 k.p.k.)”, odmowę przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka P. B., brak bezpośredniego przesłuchania na rozprawie świadka G. R., pominięcie przy ocenie dowodów dokumentów dotyczących zatrudnienia G. R., a uznanie za dowód dokumentów tożsamej treści opatrzonych sfałszowanymi podpisami, które „zostały do akt osobowych włożone przez niewiadomą osobę”, wreszcie – nieuwzględnienie przy wyrokowaniu szeregu okoliczności, które miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, zwłaszcza faktu, iż od sierpnia do października 2012 r. oskarżony przebywał na zwolnieniu lekarskim i w tym czasie dostęp pracowników do dokumentów będących przedmiotem zarzutów oskarżenia był nieograniczony, pominięcie okoliczności, że podczas wszystkich kontroli PIP i US oraz w toku postępowania przygotowawczego oskarżony zawsze przekazywał żądane dokumenty, nieuwzględnienie faktu, że G. R. w formie ustnej zgodził się na zatrudnienie od 1 czerwca 2011 r. w niepełnym wymiarze czasu pracy, z czego później zrezygnował, a także pominięcie, że nie istniała potrzeba tworzenia pozorów zatrudnienia w spółce (...) jako osoby posiadającej odpowiednie kwalifikacje, bowiem spółka współpracowała w tym okresie „również z firmą zewnętrzną”;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, polegający na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się zarzucanych czynów, mimo braku dowodów jednoznacznie świadczących o jego winie;

3.  rażącą niewspółmierność orzeczonej kary, polegającą na wymierzeniu kary łącznej pozbawienia wolności bez zastosowania warunkowego zawieszenia jej wykonania.

W oparciu o powyższe zarzuty oskarżony wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, względnie – z ostrożności procesowej – o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej względem niego kary.

Oskarżona E. C. na podstawie art.438 pkt 2, 3, 4 k.p.k. zarzuciła skarżonemu wyrokowi:

1.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść rozstrzygnięcia, w szczególności poprzez „zarzucenie oskarżonej i rozpoznanie na rozprawie poświadczenia nieprawdy opisanych w wyroku pomimo braku zgody oskarżonej (art.398§1 kpk)”, brak bezpośredniego przesłuchania na rozprawie świadka G. R., nieuzasadnione odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonej, że jako prezes podpisywała jedynie dokumenty przygotowywane przez pracowników spółki i „podpisała je tak jak to robią wszyscy prezesi” oraz że mogła nie mieć sposobności spotkania G. R. podczas pracy w biurze spółki, a wstępne szkolenie BHP nie było wymagane wobec pracownika powtórnie przyjętego na to samo stanowisko po krótkim okresie czasu, wreszcie - nieuwzględnienie przy wyrokowaniu szeregu okoliczności, świadczących na korzyść oskarżonej, które miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, zwłaszcza faktu, iż podpisane przez oskarżoną dokumenty były generowane z programu kadrowego R. 2, więc G. R. musiał być „zarejestrowany oficjalnie w tym programie” jako pracownik spółki;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na przyjęciu, iż oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu, mimo braku dowodów jednoznacznie świadczących o jej winie, a także na nieprawidłowym ustaleniu, ze oskarżona pełniła funkcję prezesa zarządu co najmniej do 9 stycznia 2013 r., że musiała się domyślać, iż G. R. jest zatrudniony jedynie fikcyjnie i że działała umyślnie, gdyż bez G. R. spółka nie mogła świadczyć usług księgowych;

3.  rażącą niewspółmierność orzeczonej kary w stosunku do stopnia winy oskarżonej i społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu, zwłaszcza w sytuacji, gdy „czyn nie wyrządził nikomu szkody”, a nadto niezasadne przyjęcie w związku z wymierzeniem przez Sąd kary grzywny, że oskarżona jest osobą dobrze sytuowaną majątkowo.

Powołując się na powyższe zarzuty, oskarżona wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie jej od popełnienia zarzucanego czynu „z powodu braku dowodów”, względnie – o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje oskarżonych na uwzględnienie nie zasługiwały.

Wbrew stanowisku skarżących, kontrola odwoławcza nie wykazała, aby Sąd I instancji dopuścił się naruszenia przepisów prawa procesowego, skutkujących błędem w ustaleniu stanu faktycznego sprawy. Należy podkreślić, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, może okazać się trafnym tylko wówczas, gdy podnoszący go w apelacji zdoła wykazać sądowi I instancji uchybienie przy ocenie materiału zebranego dowodowego, polegające na nieuwzględnieniu przy jej dokonywaniu tak zasad logiki, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, jak też całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności (tak m.in. wyrok SA w Lublinie z 27 kwietnia 2006 r., II AKa 80/06, Prok. i Pr. – wkł. (...)). W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy poddał analizie wszystkie zebrane i prawidłowo ujawnione dowody, zaś ocena tych dowodów nie przekracza granic zakreślonych regułą z art.7 k.p.k., ani nie uchybia zasadzie obiektywizmu. Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd wskazał, na jakich dowodach oparł swoje rozstrzygnięcie, a którym dowodom odmówił wiary i swoje stanowisko w tym przedmiocie szczegółowo uzasadnił w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Nie można uznać, by Sąd orzekający pozostawił poza sferą rozważań niektóre istotne dowody i wynikające z nich okoliczności, a z innych nie wyciągnął oczywistych wniosków. Tym samym nie sposób mówić o dowolnej, jednostronnej czy niepełnej ocenie materiału dowodowego.

Odmówienie w zasadniczym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonych jest rezultatem analizy dowodów pod kątem ich wiarygodności, co Sąd I instancji był uprawniony i zobowiązany uczynić przy wyrokowaniu. Powody, dla których – w konfrontacji z innymi dowodami - krytycznie oceniono stanowisko oskarżonych w przedmiocie zarzutów, zostały logicznie i przekonywująco przedstawione w pisemnych motywach orzeczenia, a Sąd odwoławczy ocenę tę podziela. Argumenty, przytoczone w apelacji oskarżonego J. C. nie są w stanie podważyć trafności skazania oskarżonego za przerobienie potwierdzeń przelewu i użycie ich jako autentycznych oraz za sfałszowanie podpisów G. R. na dokumentach dotyczących jego zatrudnienia. Niezależnie od tego, czy w granicach czasowych przestępstwa przypisanego w pkt 1 wyroku zawierał się jakiś okres nieobecności oskarżonego w pracy z powodu choroby, niekwestionowanym faktem jest, że w trakcie kontroli Państwowej Inspekcji Pracy Inspektorat w R. oraz Urzędu Skarbowego w R. to oskarżony reprezentował podmiot kontrolowany i on przedłożył sfałszowane dokumenty kontrolującym. Za całkowicie nielogiczne należy uznać twierdzenia oskarżonego, że ktoś z pracowników spółki sfałszował potwierdzenia przelewu wynagrodzeń i umieścił je w dokumentacji firmy (“po prostu zostałem w sposób świadomy przez kogoś wrobiony” – s.6 apelacji) . J. C. był dyrektorem finansowym “ Usługi (...)” sp. z o.o. i jedyną osobą władną dokonywać przelewów z kont spółki za pośrednictwem systemu bankowości elektronicznej. On również drukował potwierdzenia przelewu i wkładał je do odpowiednich segregatorów. Bez względu na to, czy ktokolwiek poza oskarżonym miał dostęp do tych segregatorów, irracjonalnym jest założenie, że któryś z pracowników firmy posiadał interes, by fałszować dokumentację finansową w taki sposób, aby stwierdzała ona wywiązywanie się przez pracodawcę z jego obowiązków. Oskarżony – jak sam oświadczył choćby w czasie kontroli PIP – odpowiadał osobiście za terminowe regulowanie wynagrodzeń i innych świadczeń dla pracowników. W sytuacji, gdy spółka “ Usługi (...)” zalegała z zapłatą należności pracowniczych i okoliczność ta miała być przedmiotem badania przez inspektorów pracy, trudno sobie wyobrazić, że ktokolwiek z podwładnych oskarżonego zadawał sobie trud przerobienia dowodów przelewu wynagrodzeń. W tych okolicznościach bez znaczenia jest również, czy pracownikom spółki znana była treść zawiadomienia o mającej nastąpić kontroli PIP z czerwca 2012 r. Zatrudnionym zależało przecież na otrzymaniu zaległych wynagrodzeń i wyeliminowaniu na przyszłość zwłoki w wypłacie, a nie na fabrykowaniu – na korzyść oskarżonego - dowodów rzekomo prawidłowych rozliczeń ze stosunku pracy. Dowodowe potwierdzenia przelewu opatrzone są, zresztą, odciskami podłużnej pieczęci z oznaczeniem stanowiska oskarżonego oraz podpisem, którego własnoręczności oskarżony nie kwestionował. To, że w toku kontroli zostały ostatecznie okazane także wyciągi z rachunku bankowego spółki, wykazujące faktyczne operacje pieniężne, w niczym nie zmienia faktu, że oskarżony działał umyślnie, używając sfałszowanych dokumentów jako autentycznych i licząc, że za autentyczne poczytają je również kontrolujący, zresztą – przynajmniej w przypadku pierwszej kontroli inspektorów pracy – przedłożenie przerobionych potwierdzeń osiągnęło oczekiwany skutek (“ustalono, że pracownikom wypłacono terminowo wynagrodzenie za miesiąc maj 2012 r. i kwiecień 2012 r. po przedstawieniu dowodów wypłaty wynagrodzenia za pracę w postaci przelewu” – k.63). Chybiony jest argument oskarżonego, iż bezcelowym byłoby przerabianie przez niego części potwierdzeń przelewu w celu uniknięcia kary w związku z kontrolą PIP, skoro wiedział, że i tak zostanie ukarany za nieterminowe wypłacanie wynagrodzeń, niezależnie od ilości pracowników. Oskarżony nie mógł być pewien, jaki okres działalności firmy obejmie kontrola, a kwoty zaległości w wypłacie wynagrodzenia i okresy zwłoki nie były bez znaczenia dla rozmiaru konsekwencji, wynikających z naruszenia przepisów prawa pracy. Zwrócić też należy uwagę, że wyroki nakazowe, które zapadły przeciwko J. C. w wyniku rozpoznania wniosków o ukaranie wniesionych przez Państwową Inspekcję Pracy, dotyczyły niewypłacenia wynagrodzeń pracowniczych za inne okresy, aniżeli wskazane w przerobionych dokumentach (wyrok Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. akt II W 839/12 – za lipiec i sierpień 2012 r.; wyrok Sądu Rejonowego w Raciborzu z 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt II W 61/13 – za październik, listopad, grudzień 2012 r.). Ustalenie przez Sąd I isntancji, że przerobienie potwierdzeń przelewu nastapiło najprawdopodobniej 12 i 13 czerwca 2012 r., nie jest bynajmniej dowolne, ani nie stanowi jedynie przypuszczenia Sądu. Ustalenie to wynika z dat generowania z systemu elektronicznego potwierdzeń, których pozycje zostały następnie przerobione. Zakres sfałszowania został z kolei stwierdzony dzięki porównaniu numerów referencyjnych na dowodowych dokumentach z tymi, które podano w pisemnej informacji (...) Bank S.A. w odniesieniu do faktycznie wykonanych przelewów. Wprawdzie, Sąd Rejonowy przeoczył, że kilka spośród potwierdzeń zostało wygenerowanych także w dniu 14 czerwca 2012 r., czyli w dacie rozpoczęcia kontroli PIP, ale nie zmienia to prawidłowości wniosku, że oskarżony podrobił dokumenty, przygotowując się do kontroli i że czynił to z zamiarem przedłożenia sfalszowanych dokumentów jako autentycznych.

Co się tyczy drugiego z czynów przypisanych oskarżonemu, to przypomnienia wymaga, iż autorstwo podpisów o treści “G. R.” na kwestionowanych dokumentach (Podstawowa informacja zawarta w art.29§3 Kodeksu pracy u pracodawcy posiadającego regulamin pracy z 1 czerwca 2011 r. oraz Świadectwo pracy z 2 listopada 2011 r.) zostało jednoznacznie wskazane w opinii biegłego z zakresu badań pisma, R. S.. Oskarżony nie podważył spójności, zupełności i prawidłowości wykonania opinii, a nawet ostatecznie przyznał, iż istotnie podpisał się nazwiskiem G. R. na dokumentach wskazanych w zarzucie oskarżenia, zapewniając jedynie, iż nie wpinał ich do akt osobowych pracownika. Zapewnienia oskarżonego, że nie chciał używać tych dokumentów jako autentycznych, brzmią zupełnie gołosownie, jeśli zważyć na – podniesione już szerzej przez Sąd I instancji – okoliczności, które świadczyły o celowym pozorowaniu przez J. C. zatrudnienia osoby, legitymującej się kwalifikacjami do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Na polecenie oskarżonego G. R. został zgłoszony do ubezpieczenia społecznego, a następnie wyrejestrowany z ubezpieczenia, był również uwzględniany na liście płac, a rzekomo należne mu po 1 czerwca 2011 r. wynagrodzenie było przelewane na prywatne konto oskarżonego. Wbrew temu, co podnosi skarżący, zeznania świadka G. R. wskazują jednoznacznie, że po dniu 9 kwietnia 2011 r., w związku z rozwiązaniem umowy o pracę na czas określony, nie wykonywał on już zatrudnienia na rzecz “ Usługi (...)” sp. z o.o. w jakimkolwiek charakterze i w jakimkolwiek wymiarze czasu pracy, ani nie zgadzał się nawet w formie ustnej na ponowne zatrudnienie w spółce, z uwagi na planowane podjęcie pracy za granicą. O tym, że oskarżony był tego w pełni świadomy, świadczą także zeznania świadka J. Ż., która pytając oskarżonego o kwestię zatrudnienia G. R., otrzymała znamienną odpowiedź, że ten ostatni “nie do końca” jest pracownikiem spółki. Sfałszowanie podpisów G. R. trafnie zostało w tym stanie rzeczy uznane za działanie podjęte w celu użycia dokumentów za autentyczne, a okoliczność, że w teczce osobowej G. R. znajdowały się również egzemplarze dokumentów bez podpisu pracownika nie ma żadnego znaczenia dla oceny zasadności oskarżenia.

Brak jest również podstaw do kwestionowania, iż oskarżona E. C. miała rozeznanie co do tego, że po dniu 9 kwietnia 2011 r. G. R. nie był pracownikiem kierowanej przez nią spółki. Nie może być skuteczne powoływanie się przez skarżącą na jej zaangażowanie w pracę zarobkową w innej firmie i pory dnia, w jakich miała przychodzić do siedziby spółki “ Usługi (...)”, ani praktyka składania podpisów na dokumentach dotyczących zatrudnienia w pierwszej kolejności, przed złożeniem podpisu przez pracownika. Zatrudnianie osoby posiadającej określone uprawnienia było warunkiem funkcjonowania spółki jako podmiotu mającego świadczyć usługi w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych i E. C. była tego świadoma. Nie była ona w spółce “ Usługi (...)” jedynie figurantem, który nie miał wpływu na działalność przedsiębiorstwa. Oskarżona zajmowała się osobiście choćby sprawami bhp pracowników spółki i klientów biura, tymczasem bez wątpienia nie przeprowadziła szkolenia wstępnego wobec G. R. po rzekomo ponownym jego zatrudnieniu w dniu 1 czerwca 2011 r. Wbrew temu, co próbowała wykazać skarżąca, szkolenie wstępne ogólne ma charakter powszechny i jest adresowane do każdego pracownika przed dopuszczeniem go do pracy. Zgodnie z art.237 ³§2 kodeksu pracy, szkolenie to nie jest wymagane jedynie w przypadku podjęcia przez pracownika pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u danego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę, co w omawianej sprawie nie miało miejsca. Brak poddania G. R. szkoleniu wstępnemu nie wynikał z praktyki jakoby przyjętej w spółce, lecz z prostego faktu, że osoba taka we wspomnianym czasie w ogóle nie była pracownikiem “ Usługi (...)” sp. z o.o. (...) również zgłoszenie G. R. do ubezpieczenia społecznego nie odpowiadało rzeczywistości, bezprzedmiotowe jest odwoływanie się przez E. C. do faktu zarejestrowania pracownika w odpowiednim programie kadrowym. Z kolei kwestia, czy oskarżona zaprzestała sprawowania funkcji prezesa zarządu na początku 2013 r., czy pod koniec 2012 r. jest bez znaczenia w sytuacji, gdy przypisane oskarżonej zdarzenie miało miejsce w roku 2011.

Nie dopatrzono się w sprawie obrazy – przywołanego w obu apelacjach – przepisu art.398§1 k.p.k. Przepis ten dotyczy przypadku, gdy na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy Prokurator zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia. Nie obejmuje on sytuacji, gdy w ramach jednego zdarzenia faktycznego sąd precyzuje opis działania sprawcy i wskazuje czynności wykonawcze, które mieszczą się w alternatywnie ujętych znamionach zarzucanego przestępstwa bądź dookreśla, że wymienione w zarzucie zachowania zostały przedsięwzięte w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Na zmodyfikowanie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, mieszczące się w granicach oskarżenia, nie jest wymagane uzyskanie zgody którejkolwiek ze stron.

Nie może uzasadniać zarzutu naruszenia prawa oskarżonych do obrony fakt, że Sąd I instancji odczytał zeznania świadka G. R., nie przesłuchując go bezpośrednio na rozprawie. Zgodnie z art.391§1 k.p.k. dopuszczalne jest odczytanie protokołów zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym m.in. gdy świadek przebywa za granicą lub nie można mu było doręczyć wezwania. G. R. nie stawił się na żadne z wezwań, a z ustaleń Sądu Rejonowego wynikało, że przebywa on w Niemczech, gdzie pracuje i jego pobyt poza granicami kraju nie ma jedynie charakteru chwilowego.

Podobnie, niezasadne jest zarzucanie Sądowi I instancji, iż bezpodstawnie odmówił dopuszczenia dowodu z zeznań funkcjonariusza Policji prowadzącego dochodzenie - P. B.. Zważywszy na sformułowanie tezy dowodowej wniosku oskarżonego (protokół rozprawy - k.1428), Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (art.170§1 pkt 2 k.p.k).

Za chybione należy, wreszcie, poczytać podnoszone przez oboje skarżących zarzuty rażącej surowości kary. Zarzut rażącej niewspółmierności kary, stanowiący względną przyczynę odwoławczą, aby był skuteczny musi wykazywać, że na podstawie konkretnie wskazanych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary, wymierzoną względem oskarżonego karę należy uznać za rażąco niewspółmierną, tzn. taką, która jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować. Innymi słowy, sama subiektywna surowość wymierzonej kary, jeśli jest ona uzasadniona dyrektywami zawartymi w przepisie art.53 k.k., nie może stanowić skutecznego zarzutu apelacyjnego, jeśli kwestionująca rozstrzygnięcie strona nie wykaże, iż kara ta nie tylko z punktu widzenia sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa powinna być uznana za wyjątkowo niesprawiedliwą, zbyt drastyczną czy też przynoszącą rażącą dolegliwość. W rozpoznawanej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca. W świetle okoliczności naprowadzonych w pisemnym uzasadnieniu wyroku, a mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień winy oskarżonych, wymierzone kary jawią się jako wyważone i w żadnym razie nie stanowią nadmiernej represji. Nieporozumieniem jest argumentowanie przez oskarżoną, że przypisany jej czyn „nie wyrządził nikomu szkody”, skoro spowodowanie uszczerbku w mieniu nie jest znamieniem przestępstw przeciwko wiarygodności dokumentów. Orzeczona wobec E. C. kara pozbawienia wolności sytuuje się przy tym w okolicach dolej granicy ustawowego zagrożenia za występek z art.271§1 k.k., a ilość stawek dziennych kumulatywnej grzywny i wysokość pojedynczej stawki oscyluje w pobliżu wartości minimalnych, przewidzianych w kodeksie karnym. Nie można uznać, by wymierzona grzywna pozostawała nieadekwatna do sytuacji materialnej oskarżonej, która uzyskuje dochody z tytułu zatrudnienia w wysokości znacznie przewyższającej minimalne wynagrodzenie za pracę. W przypadku oskarżonego J. C. orzeczone kary jednostkowe są zbliżone do dolnego progu zagrożenia ustawowego za występek z art.270§1 k.k., a karę łączną wymierzono oskarżonemu na zasadzie asperacji, w taki sposób, że jedynie nieznacznie przenosi ona wysokość najwyższej z kar podlegających łączeniu. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego jednoznacznie sprzeciwiał się skorzystaniu przezeń z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej. J. C. od 2001 r. był karany aż dziewięciokrotnie, w tym również za przestępstwa podobne do obecnie przypisanych (k.1421-1422) i jeśli dotychczasowe skazania nie wdrożyły go do przestrzegania porządku prawnego, to nie sposób podważać trafności stanowiska Sądu Rejonowego, iż kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie będzie wystarczająca do osiągnięcia względem oskarżonego celów kary.

Na marginesie należy nadmienić, że zarzut błędnego zsumowania wysokości kosztów sądowych, zawarty w apelacji oskarżonej E. C., odwoływał się do omyłkowego wpisania kwoty opłaty w treści uzasadnienia wyroku (180 zł). Prawidłowa wysokość opłaty, naliczonej w przypadku oskarżonej od kary pozbawienia wolności i od kumulatywnej kary grzywny, wraz z podstawami jej zasądzenia, wynika z pkt 9 zaskarżonego wyroku (280 zł).

Jakkolwiek żaden z zarzutów apelacyjnych nie zasługiwał ostatecznie na uwzględnienie, w toku kontroli instancyjnej Sąd odwoławczy dostrzegł z urzędu okoliczności, które skutkowały potrzebą zmiany zaskarżonego wyroku.

Zdaniem Sądu Okręgowego, wśród dokumentów objętych poświadczeniem nieprawdy w opisie czynu z pkt 4 wyroku nieprawidłowo wymieniono umowę o pracę, oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem oraz podstawową informację zawartą w art.29§3 kodeksu pracy u pracodawcy posiadającego regulamin pracy. Pojęcie dokumentu z art.271§1 k.k. ma węższy zakres niż definicja legalna z art.115§14 k.k. Dokumentem z rozumieniu art.271§1 k.k. może być jedynie taki dokument, który rodzi skutki prawne nie tylko między stronami czynności prawnej, ale wykracza powodowanymi przez jego wystawienie skutkami prawnymi „na zewnątrz” (por. m.in. postanowienie SN z 30 listopada 2007 r., V KK 98/07). Z kolei uprawnienie „innej osoby” z art.271§1 k.k. powinno stanowić uzupełnienie kompetencji funkcjonariusza publicznego i nie może być utożsamiane z ogólną kompetencją do udziału w obrocie prawnym. Dokument wystawiony przez taką osobę ma zawierać w swej treści poświadczenie, któremu przysługuje cecha zaufania publicznego, a w związku z tym domniemanie prawdziwości (tak m.in.: wyrok SN z 13 listopada 2008 r., IV KK 373/08). Umowa o pracę między Usługi (...) sp. z o.o. a G. R., jak również rozwiązanie umowy o pracę stanowią oświadczenia woli, sporządzane (a nie wystawiane) przez stronę stosunku pracy i nie zawierają w sobie poświadczenia w znaczeniu wymaganym przez przepis art.271 k.k. Dokument o nazwie „Podstawowa informacja zawarta w art.29§3 Kodeksu pracy u pracodawcy posiadającego regulamin pracy” zawiera jedynie zawiadomienie (rzekomego) pracownika o obowiązującej normie czasu pracy, częstotliwości wypłat wynagrodzenia czy wymiarze przysługującego urlopu wypoczynkowego, nie stwierdza zaś żadnej okoliczności ze skutkami prawnymi „na zewnątrz”. Zamiast formułowania informacji z art.29§3 k.p., poinformowanie pracownika o warunkach jego zatrudnienia może polegać także na pisemnym wskazaniu odpowiednich przepisów prawa pracy (art.29§3 ¹ k.p.). Biorąc pod uwagę, że strona stosunku cywilnoprawnego nie może być sprawcą przestępstwa poświadczenia nieprawdy w zakresie sporządzonych przez nią dokumentów odnoszących się do zawarcia, zmiany lub ustania tego stosunku (por. wyrok SN z 5 października 2005 r., II KK 126/05), żaden z wymienionych tu dokumentów nie mieścił się w pojęciu dokumentu z art.271§1 k.k. Inaczej rzecz ma się natomiast ze świadectwem pracy z dnia 2 listopada 2011 r., wystawionym na nazwisko G. R.. Kompetencja pracodawcy do wystawienia świadectwa pracy ma swoje źródło w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. Zgodnie z art.97§1 k.p., pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Ustawodawca przewidział instytucję prostowania świadectwa pracy (art.97§2 ¹ k.p.), a szczegółowa treść świadectwa pracy jest unormowana w przepisach wykonawczych (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania). Tym samym oskarżona, wystawiając świadectwo pracy, działała jako inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, stwierdzone w świadectwie okoliczności (choćby okres zatrudnienia) miały znaczenie prawne, a wystawionemu dokumentowi przysługiwało domniemanie prawdziwości. Mając na uwadze powyższe, Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w pkt 4, eliminując z opisu czynu wskazanie, iż oskarżona poświadczyła nieprawdę w umowie o pracę na czas nieokreślony z G. R. z dnia 1 czerwca 2011 r., w Podstawowej informacji zawartej w art.29§3 k.p.k. i w rozwiązaniu za wypowiedzeniem umowy pracę z dnia 1 czerwca 2011 r.. Konsekwencją ustalenia, że poświadczenie nieprawdy polegało na wystawieniu tylko świadectwa pracy na nazwisko G. R., była również konieczność skorygowania wyroku poprzez wskazanie, iż oskarżona dopuściła się przypisanego jej czynu w dniu 2 listopada 2011 r., a nadto wyeliminowanie z opisu czynu, że oskarżona działała w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej przestępstwa przepisu art.12 k.k.

W toku kontroli instancyjnej zmodyfikowano także nieznacznie opis czynu z pkt 1 zaskarżonego wyroku, gdyż wskazywał on nieprawidłowo zakres przerobienia trzech potwierdzeń przelewu środków pieniężnych. Porównanie informacji (...) Bank S.A. z treścią przerobionych dokumentów wskazuje, iż w przypadku potwierdzenia z dnia 23 kwietnia 2012 r. o numerze referencyjnym 2012.04.23/ (...) sfałszowany został zapis dotyczący kwoty przelanej na konto pracownika (a nie, jak przyjęto w wyroku, daty transakcji i księgowania), w przypadku potwierdzenia z dnia 11 kwietnia 2012 r. o numerze referencyjnym 2012.04.11/ (...) – zapisy dotyczące dat transakcji i księgowania oraz kwoty przelanej na konto pracownika (a nie jedynie daty przelewu), natomiast w przypadku potwierdzenia z 10 kwietnia 2012 r. o numerze referencyjnym 2012.04.10/ (...) – zapis dotyczący kwoty przelanej na konto pracownika (a nie zarówno daty przelewu i kwoty). W dwóch przypadkach Sąd I instancji sam dostrzegł, zresztą, swój błąd, lojalnie przyznając się niego w pisemnych motywach rozstrzygnięcia (s.23).

Zmiany wymagało, wreszcie, orzeczenie o środku karnym zawarte w pkt 8 zaskarżonego wyroku. Przedmioty czynności wykonawczej przestępstwa, polegającego na sfałszowaniu dokumentów, winny być prawidłowo objęte przepadkiem na podstawie §1 art.44 k.k., nie zaś na podstawie art.44§2 k.k., który dotyczy przedmiotów przeznaczonych lub służących do popełnienia przestępstwa. Z uwagi na powyższe, zmieniono zaskarżone rozstrzygnięcie poprzez wskazanie prawidłowej podstawy prawnej orzeczenia przepadku.

W pozostałym zakresie Sąd odwoławczy utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji pochodzących wyłącznie od oskarżonych i jednoczesny brak przesłanek z art.624§1 k.p.k., zasądzono na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłat: od oskarżonego J. C. kwotę 180 zł i od oskarżonej E. C. – kwotę 280 zł oraz obciążono ich wydatkami postępowania odwoławczego w kwotach po 10 zł.