Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Klekocki

Sędziowie: SSO Anita Ossak (spr.)

SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Protokolant: Monika Szymik

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2014 r.

sprawy:

A. W. (W.)

syna A. i J.

ur. (...) w R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 5 marca 2014 r. sygn. akt II K 944/13

I.zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w punkcie 1 podwyższa orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności do 1 (jednego) roku;

- w punkcie 2 ustala okres warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na 4 (cztery) lata;

- w punkcie 4 podwyższa oskarżonemu orzeczony zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 3 (trzech) lat;

II.w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20,00 (dwadzieścia) złotych i obciąża go opłatą za obie instancje
w kwocie 270,00 (dwieście siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt V Ka 272/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 marca 2014r sygn. akt II K 944/13 Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim uznał oskarżonego A. W. za winnego tego, że w dniu 27 listopada 2013 roku w R. kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym w postaci samochodu osobowego marki F. (...) nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości ( 0,45 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ) tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy tego przepisu wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata.

Na mocy art. 71 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 15 złotych.

Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku.

Nadto Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania, obejmujące opłatę w wysokości 150 złotych oraz wydatki w kwocie 90 złotych.

Od wyroku tego, w części dotyczącej orzeczenia o karze, apelację wniósł prokurator, w której zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary, środka karnego i środków probacyjnych, poprzez wymierzenie kary 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby i związaną z warunkowym zawieszeniem wykonania kary grzywną w wymiarze 60 stawek dziennych po 15 złotych oraz środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, w następstwie czego orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna do wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz wysokiego stopnia winy oskarżonego, a także nie jest w stanie spełnić wobec oskarżonego ustawowych celów zapobiegawczych i wychowawczych.

Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wraz z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby wynoszący 5 lat, dozoru kuratora, obowiązku probacyjnego w postaci powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat oraz kary grzywny w wysokości 60 stawek dziennych po 15 złotych każda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja prokuratora jako w części uzasadniona zasługiwała na uwzględnienie, konsekwencją czego zaskarżony wyrok został zmieniony.

Rację ma skarżący podnosząc, że ustalenia faktyczne poczynione przez sąd orzekający co do przebiegu zdarzenia są prawidłowe, nie budzą także zastrzeżeń sądu odwoławczego.

Natomiast wymierzona oskarżonemu kara jawi się jako rażąco łagodna i niewspółmierna do stopnia społecznej szkodliwości oraz winy oskarżonego. Choć dysponował Sąd odpisem wyroku w sprawie II K 893/13 z dnia 29 stycznia 2014r, dotyczącym oskarżonego, z którego wynikało, że kilka tygodni wcześniej został on prawomocnie skazany za taki sam występek, to z faktu tego nie wysnuł prawidłowych wniosków. Co prawda, jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, przy wymiarze kary miał Sąd na względzie to poprzednie skazanie ale uznał, że skoro przypisanego czynu oskarżony dopuścił się jeszcze przed wydaniem poprzedniego wyroku, to okoliczność ta nie powinna w sposób jednoznaczny rzutować na wymiar kary. W tym zakresie rację należy jednak przyznać skarżącemu, że kara wymierzona za taki sam występek, którego dopuścił się oskarżony po upływie zaledwie trzech tygodni od poprzedniego, nie powinna być niższa od wcześniejszego skazania. Taka bowiem kara nie osiągnie względem oskarżonego żadnych skutków wychowawczych, a w odczuciu społecznym odbierana jest jako rażąco łagodna.

Dlatego też podzielając w znacznej części zarzuty zawarte w apelacji prokuratora co do wysokości wymierzonej oskarżonemu kary, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i podwyższył oskarżonemu orzeczoną karę pozbawienia wolności do 1 roku, a okres próby, na który zawieszone zostało jej wykonanie ustalił na 4 lata. Nadto Sąd uznał, że środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, orzeczony na okres 3 lat będzie – podobnie jak podwyższona kara pozbawienia wolności – adekwatny do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu występku. Przecież Sąd Rejonowy także ustalił, a uczynił to prawidłowo, ze stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny, jednak z faktu tego nie wysnuł prawidłowych wniosków, które odzwierciedlałyby wysokość wymierzonej względem niego kary.

Natomiast nie podzielił sąd odwoławczy wniosków skarżącego, nota bene nie uzasadnionych w sposób wystarczający, o oddanie oskarżonego w okresie trwania próby pod dozór kuratora sądowego i zobowiązanie go do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu. Za uzasadnienie takich wniosków nie można przecież przyjąć tylko okoliczności, że oskarżony leczył się kiedyś odwykowo.

Z powyższych powodów Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.