Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VIII U 2258/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach z 2016-02-10

Sygn. akt VIII U 2258/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Joanna Smycz

Protokolant:

Justyna Jarzombek

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r. w Gliwicach

sprawy W. B. (B.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wypłatę świadczenia wstecz

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 30 września 2015 r. nr (...)- (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję przyznając ubezpieczonemu prawo do wypłaty świadczenia za okres wsteczny od 1 grudnia 2014r. do 31 sierpnia 2015r.

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz odwołującego kwotę 180zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Joanna Smycz

Sygn. akt VIII U 2258/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 września 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. powołując się na treść art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748) odmówił ubezpieczonemu W. B. prawa do wypłaty świadczenia za okres wsteczny od dnia 1 grudnia 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r., tj. od miesiąca, w którym wstrzymano świadczenie na jego wniosek.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz rozstrzygnięcia co do istoty sprawy przez wypłatę świadczenia za okres wyżej wymieniony, a względnie uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia od organu na rzecz ubezpieczonego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Skarżący podniósł, iż nie został przez organ pouczony, że na skutek złożenia wniosku o wstrzymanie wypłaty emerytury nie będzie mu przysługiwało prawo do uzyskania świadczenia za wstrzymany okres, co powinno było mieć miejsce. Powołał się również na nadmierną lakoniczność uzasadnienia decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko oraz wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

W. B., urodzony (...), pobierał emeryturę przyznaną mu na podstawie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. z dnia 28 lutego 2005 r.

W dniu 12 listopada 2014 r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego o zawieszenie wypłaty emerytury od dnia 25 listopada 2014 r. na czas nieokreślony bez podania przyczyny.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. dnia 17 listopada 2014 r. po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego wydał decyzję wstrzymującą wypłatę przysługującej mu emerytury od dnia 1 grudnia 2014 r., tj. od następnego miesiąca po wydaniu decyzji wstrzymującej. Organ rentowy nie podał w decyzji konkretnej podstawy prawnej wstrzymania wypłaty świadczenia, powołując się ogólnie na ustawę emerytalno rentową z dn.17.12.1998r

Kolejno, dnia 13 września 2015 r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego
z wnioskiem o podjęcie wypłaty emerytury oraz wypłatę świadczeń za cały okres wstrzymania wypłaty od dnia 25 grudnia 2014 r.

Decyzją z dnia 29 września 2015 r. organ rentowy wznowił wypłatę emerytury od dnia 1 września 2015 r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku, zgodnie z art. 135 ust. 1 ustawy o emerytalnej.

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 września 2015 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu wypłaty emerytury za okres wsteczny wskazany powyżej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt organu rentowego.

Sąd uznał zebrany materiał dowodowy za wystarczający do rozpoznania sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tekst jednolity z dnia 7 maja 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) w art. 134 ust. 1 stanowi:

1. Wypłatę świadczeń wstrzymuje się, jeżeli:

1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa;

2) osoba pobierająca świadczenia mimo pouczenia lub żądania organu rentowego nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń;

3) osoba uprawniona do świadczeń nie poddała się badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu, bez uzasadnionych przyczyn, mimo wezwania organu rentowego;

4) okaże się, że prawo do świadczeń nie istniało;

5) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu rentowego.

Zgodnie z art. 135 tej ustawy:

1. W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca,
w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu, z uwzględnieniem ust. 2.

2. W przypadkach określonych w art. 134 ust. 1 pkt 5 wypłatę świadczenia wznawia się od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty.

3. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu rentowego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym je wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek
o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu o jej wznowieniu.

W swoim wniosku o wstrzymanie wypłacania świadczeń emerytalnych ubezpieczony nie podał przyczyny wstrzymania wypłat. Organ rentowy odnosząc się do wniosku ubezpieczonego o wstrzymanie wypłaty świadczeń emerytalnych wydał w tym względzie decyzję pozytywną, nie przeprowadzając jednak żadnego postępowania mającego na celu ustalenie przyczyny wstrzymania. W swojej decyzji organ ograniczył się – oprócz rozstrzygnięcia merytorycznego – jedynie do wskazania ogólnie podstawy prawnej, pomijając przy tym wyjaśnienie przyczyn wstrzymania wypłaty świadczenia oraz pouczenie ubezpieczonego o fakcie, iż na skutek wstrzymania wypłaty świadczenia nie będzie mu przysługiwało prawo do uzyskania świadczenia za okres wstrzymania. Powyższe fakty są w niniejszej sprawie bezsporne.

Jak wskazuje się w doktrynie „(…) wstrzymanie wypłaty świadczeń – jeżeli ma spowodować skutki prawne – musi nastąpić w formie decyzji organu rentowego doręczonej osobie zainteresowanej z podaniem przyczyny wstrzymania i z pouczeniem o terminie i sposobie odwołania” (tak wyrok SN z 15 kwietnia 1981 r., II UR 11/81, OSNCP 1981, Nr 9, poz 180). Tym samym Sąd uznał powyższą decyzję za zbyt lakoniczną, jako że organ rentowy nie podał przyczyn wydanej przez siebie decyzji, a ograniczył się jedynie do krótkiego opisu podjętego rozstrzygnięcia.

Co więcej, rację ma ubezpieczony wskazując, iż organ wydając decyzję o wstrzymaniu wypłaty świadczeń emerytalnych obowiązany był pouczyć go o wynikającym z tego braku uprawnienia do uzyskania świadczenia za okres wstrzymania wypłaty. Niezależnie od tego, w niniejszej sprawie miała miejsce sytuacja, w której organ rentowy faktycznie nie wypłacał w okresie od dnia 1 grudnia 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r. świadczeń emerytalnych ubezpieczonemu. Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone okoliczności, należy przyznać słuszność argumentowi odwołującego i zaistniałą sytuację zakwalifikować z art. 134 ust. 1 pkt 5, a więc uznać, iż w spornym okresie niewypłacanie świadczeń emerytalnych ubezpieczonemu wynikało z przyczyn niezależnych od organu rentowego.

Odnosząc się zatem do treści art. 135 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy należy uznać, że skoro odwołujący złożył wniosek o wypłatę świadczeń za okres wsteczny w dniu
23 września 2015 r. to zasadnym jest wypłata świadczeń za okres od 1 grudnia 2014 r. do 31 sierpnia 2015 r., jako że okres ten mieści się w 3-letnim okresie poprzedzającym bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty emerytury.

Wobec powyższego, na mocy art. 477 14 § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w pkt. 1 sentencji wyroku. O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. w związku z § 12 ust 2 i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013r. poz. 461 ze zm.).

(-) SSO Joanna Smycz

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Mirosława Wandachowicz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Gliwicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Joanna Smycz
Data wytworzenia informacji: