Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Grażyna Łazowska
Protokolant:	Kamila Niemczyk

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 r. w Gliwicach

sprawy A. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek odwołania A. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 9 stycznia 2017 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 352/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 stycznia 2017r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu A. W. ( W. ) prawa do emerytury na podstawie art.50e ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż ubezpieczony nie udowodnił wymaganego 25 – letniego okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, a jedynie na dzień 30 listopada 2016r. -14 lat, 4 miesiące i 26 dni.

Organ rentowy dodał, iż przy ustalaniu uprawnień do emerytury bez względu na wiek nie uwzględnił ubezpieczonemu okresu zatrudnienia na stanowisku sygnalisty szybowego pod ziemią od dnia 1 grudnia 1998r. do dnia 30 kwietnia 2003r., z uwagi na brak miesięcznego wykazu zjazdów pod ziemię.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji sprecyzowanym na rozprawie w dniu
26 kwietnia 2017r. stwierdził, iż nie domaga się świadczenia emerytalnego tylko ustalenia,
że w latach 1998 – 2003 na stanowisku sygnalisty szybowego wykonywał pracę pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, bowiem bez takiego ustalenia nie będzie mógł skorzystać z urlopu górniczego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Jednocześnie organ rentowy dodał, iż w przypadku hipotetycznego uwzględnienia do stażu pracy spornego okresu zatrudnienia, ubezpieczony nadal nie udokumentuje 25 – letniego okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony A. W. urodzony w dniu (...) przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.

W dniu 20 grudnia 2016r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa
do emerytury górniczej.

Ubezpieczony od dnia 1 czerwca 1990r. do nadal jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Spółce Akcyjnej Kopalni (...) na stanowiskach ( wg. zaświadczenia pracy z dnia 13 grudnia 2016r., akta ZUS ):

- od dnia 1 czerwca 1990r. do dnia 31 maja 1993r. - ślusarza na powierzchni,

- od dnia 1 czerwca 1993r. do dnia 31 lipca 1995r. – ślusarza remontowego na powierzchni,

- od dnia 1 sierpnia 1995r. do dnia 7 kwietnia 1997r. – ślusarza na powierzchni,

- od dnia 8 kwietnia 1997r. do dnia 30 listopada 1998r. – ślusarza pod ziemią,

- od dnia 1 grudnia 1998r. do dnia 30 kwietnia 2003r. – sygnalisty szybowego pod ziemią,

- od dnia 1 maja 2003r. do dnia 21 lipca 2013r. – cieśli szybowego pod ziemią,

- od dnia 22 lipca 2013r. do dnia 30 września 2015r. – dozorcy pod ziemią,

- od dnia 1 października 2015r. do nadal – sztygara zmianowego pod ziemią.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego jako okoliczności jednoznacznie wynikające z tych dowodów i nie kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego A. W. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 50e ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 887 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat, z uwzględnieniem ust. 2.

Do okresów pracy górniczej, o której mowa w ust. 1, zalicza się także okresy:

1)niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne,

2)czasowego oddelegowania pracowników, o których mowa w art. 50c ust. 1 pkt 6, do zawodowego pogotowia ratowniczego w (...) S.A. w B., w (...) S.A. Oddział (...) w L. lub w okręgowych stacjach ratownictwa górniczego

- bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy.

Prawo do emerytury, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że pracownik nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ubezpieczony po sprecyzowaniu swojego odwołania na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017r. oświadczył, iż nie domaga się przyznania prawa do emerytury górniczej, lecz tylko ustalenia, że w latach 1998 – 2003 na stanowisku sygnalisty szybowego pod ziemią wykonywał pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, co jest niezbędne dla skorzystania przez niego z urlopu górniczego.

Tymczasem podkreślić należy, że w świetle ukształtowanego już stanowiska judykatury w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 20 stycznia 2010 r., II UZ 49/09, z dnia 13 maja 1999r., II UZ 52/99, z dnia 16 lutego 2017r. II UZ 76/12 ).

Zaskarżona decyzja organu rentowego z dnia 9 stycznia 2017r. dotyczyła prawa ubezpieczonego do emerytury górniczej bez względu na wiek z art.50e ustawy i tylko w takim zakresie – spełnienia przez ubezpieczonego warunków prawa do tego świadczenia, Sąd był uprawniony do rozpoznawania sprawy.

Z materiału dowodowego wynika jednoznacznie, iż ubezpieczony warunków prawa
do tej emerytury nie spełnił, gdyż nie udowodnił wymaganego 25 – letniego okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, a jedynie 14 lat, 4 miesiące i 26 dni.

Zaznaczyć należy, iż Sąd nie prowadził postępowania dowodowego na okoliczność rzeczywiście wykonywanej przez ubezpieczonego pracy w latach 1998 – 2003, gdyż i tak ewentualne uwzględnienie tego okresu do pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią uznanej przez organ rentowy pozostawałoby bez znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy, bowiem ubezpieczony nadal nie legitymowałby się koniecznym 25 – letnim okresem takiej pracy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż nie jest też możliwe, aby stwierdzając brak uprawnienia do danego świadczenia, jednocześnie sąd ustalał w drodze wyroku,
że ubezpieczony w danym okresie wykonywał pracę górniczą ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2010r., I UK 262/09, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
z dnia 5 września 2013r. III AUa 200/13 ). Istota decyzji organu rentowego polega
na rozstrzygnięciu o prawie do konkretnego świadczenia jako całości, a nie o poszczególnych elementach składających się na to prawo. Sąd stwierdzający spełnienie przez ubezpieczonego jednego lub więcej warunków powstania prawa do świadczenia nie orzeka o tym w sentencji wyroku, tylko odnosi się do prawidłowości przyznania lub odmowy przyznania określonego w decyzji organu rentowego świadczenia. Wyrok Sądu, podobnie jak decyzja organu rentowego ma rozstrzygać o prawie do konkretnego świadczenia jako całości ( tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 marca 2013r. III AUa 2535/12 ). Zakres możliwych rozstrzygnięć w przypadku rozstrzygania spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych jest wskazany w przepisie 477 ¹⁴ k.p.c., a przepis ten przewiduje tylko, w razie uwzględnienia odwołania - zmianę decyzji organu rentowego i w razie braku podstaw do jego uwzględnienia – oddalenie odwołania.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne.

(-) SSO Grażyna Łazowska