Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Kalinka
Protokolant:	Korneliusz Jakimowicz

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2016 r. w Gliwicach

sprawy A. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania A. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 4 grudnia 2015r. Nr (...)

z dnia 4 grudnia 2015r. Nr (...)-2003

z dnia 18 grudnia 2015r. Nr (...)-2003

z dnia 31 grudnia 2015r. Nr (...)-2003

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, ze przyznaje A. L. prawo do emerytury od dnia 27 listopada 2015 r.;

2.  oddala odwołanie w części dotyczącej ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. VIII U 64/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 grudnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu A. L. prawa do emerytury w obniżonym wieku, ponieważ ubezpieczony nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył okresu zatrudnienia od 29 kwietnia 1977 roku w do 28 lutego 1991 roku z powodu rozbieżności w zajmowanych stanowiskach pracy . Według zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 31 marca 2003 roku ubezpieczony był zatrudniony w okresie od 1 września 1970 roku do 31 maja 2003 roku na stanowisku specjalisty, a według zaświadczenia z dnia 11 grudnia 2002 roku na stanowiskach montera, montera spawacza, montera brygadzisty oraz mistrza.

Ubezpieczony w odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. Wniósł o przesłuchanie świadków na okoliczność charakteru wykonywanej pracy od 29 kwietnia 1977 roku do 31 grudnia 1997 roku, kiedy to był zatrudniony na stanowisku mistrza, z przerwami , gdy był delegowany na budowy eksportowe. Wskazał, że różnice w stanowiskach wynikają z tego, że w jednym z zaświadczeń wskazano stanowisko na którym był zatrudniony w kraju, a w zaświadczeniu z 11 grudnia 2002 roku podane są okresy pracy za granicą.

Decyzją z dnia 18 grudnia 2015 roku odmówiono ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego, ponieważ w związku z wejściem w życie od dnia 1 października 2013 roku przeliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego z zastosowaniem proporcji można zastosować w przypadku gdy w roku kalendarzowym występują pełne miesiące kalendarzowe bez wynagrodzenia. Ubezpieczony przebywał na urlopach dewizowych od 2 stycznia 1989 roku do 14 lutego 1989 roku i od 25 czerwca 1992 roku do 26 lipca 1992 roku. W żadnym wypadku nie wykazał pełnego miesiąca kalendarzowego bez wynagrodzenia, wobec czego brak podstaw do przeliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego.

Kolejną decyzją z dnia 31 grudnia 2015 roku ponownie odmówiono ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego, ponieważ przedłożone dowody nie powodowały zmiany wartości kapitału początkowego. Wynagrodzenie z lat 1980, 1981 nie zostało uwzględnione w podstawie wymiaru kapitału początkowego, ponieważ przyjęto najkorzystniejsze dziesięciolecie z lat 1989- 1998.

Ubezpieczony w odwołaniu domagał się zmiany decyzji, ponieważ organ rentowy ustalając wartość kapitału początkowego zarobki z roku 1989 podzielił przez 12 miesięcy, a powinno być przez 9 i pół miesiąca. Domagał się nadto doliczenia do okresów składkowych okresu zatrudnienia w drugim miejscu pracy, to jest 18miesięcy okresów składkowych, kiedy świadczył pracę na rzecz (...) Oddział w G..

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o oddalenie odwołań zarówno w zakresie przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku jak i przeliczenia kapitału początkowego Podtrzymał stanowisko zawarte w decyzji z dnia 4 grudnia 2015 roku podnosząc , że nie uznano zatrudnienia ubezpieczonego jako pracy się w warunkach szczególnych w okresie od 29 Kwietnia 1977 roku do 28 lutego 1991 roku w charakterze mistrza w Przedsiębiorstwie (...) w G. z uwagi na rozbieżności pomiędzy zaświadczeniem z dnia 11 grudnia 2002 roku a świadectwem wykonywania prac szczególnych warunkach z dnia 31 maja 2003 roku wystawionych przez pracodawcę. Nie zaliczono również do pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia od 1 marca 1991 roku do 31 grudnia 1998 roku w charakterze mistrza, kierownika wydziału oraz specjalisty ds. eksportu Przedsiębiorstwie Produkcyjna - (...) SA w G. z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach dotyczącego powyższego okresu .

Organ rentowy podniósł, że do okresów składkowych nie zaliczono okresów urlopów dewizowych od 2 kwietnia 1982 roku do 4 maja 1982 roku, od 6 kwietnia 1983 roku do 18 kwietnia 1983 roku, od 2 lipca 1987 roku do 5 sierpnia 1987 roku, od 2 stycznia 1989 roku do 14 lutego 1989 roku, od 25 lipca 1992 roku do 26 lipca 1992 roku, bowiem za te okresy nie odprowadzano składek na ubezpieczenia społeczne. W zaświadczeniach o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionych przez pracodawcę okresy te zostały wyłączone przy podawaniu wysokości zarobków odwołującego.

Organ rentowy wniósł również o oddalenie odwołania w części dotyczącej ustalenia wartości kapitału początkowego podnosząc, że okresy urlopów dewizowych nie są okresami składkowymi a ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego jest najkorzystniejszy. Ubezpieczony nie posiadał również żadnego pełnego miesiąca bez wynagrodzenia .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. L. urodził się (...). W listopadzie 2015 roku złożył wniosek o prawo do emerytury. Ubezpieczony od 1 września 1970 roku do 31 maja 2003 roku był pracownikiem M.-u w G.. Do dnia 1 stycznia 1999 roku ubezpieczony udowodnił 27 lat 11 miesięcy i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Do okresów składkowych i nieskładkowych nie wliczono okresów urlopów dewizowych z których ubezpieczony korzystał w latach 1982 , 1983, 1987, 1989, 1992.

Po skończeniu szkoły zawodowej , z dniem 1 września 1973 roku A. L. został zatrudniony na stanowisku ślusarza, a od 1 lipca 1977 roku na stanowisku majstra w wydziale przygotowania produkcji. Mistrzem został w roku 1980, po czym ponownie powierzano mu na przemian stanowisko majstra bądź mistrza. W listopadzie 1998 roku został kierownikiem wydziału, przy w roku 2000 specjalistą ds. eksportu. Do października 1998 roku ubezpieczony pracując w kraju był zatrudniony w wydziale produkcyjnym na tzw. hali konstrukcji lekkich. W hali tej produkowano urządzenia dla przemysłu chemicznego o wadze do 3,5 tony. Była to praca w szczególnych warunkach z uwagi na panujący na hali hałas, zapylenie i promieniowanie. Za pomocą aparatu rentgenowskiego wykonywano prześwietlania produkowanych elementów. Prace wykonywano na wysokości, panowało duże zapylenie oraz występowały opary związane ze spawaniem elementów i wypalaniem detali z blach. Pracownicy tej hali, w tym powód, otrzymywali posiłki regeneracyjne z tytułu pracy w szczególnych warunkach . Od 1977 roku do 1986 roku ubezpieczonemu podlegali wyłącznie wypalacze i obsługa plazmy, a poczynając od 1989 roku również spawacze i monterzy.

Ubezpieczony otrzymał świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach w okresie od 29 kwietnia 1977 roku do 28 lutego 1991 roku. Pracodawca wskazał, że ubezpieczony wykonywał pracę wykonywaną w wykazie a dział XIV pozycja 24 zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

Od 1 marca 1991 roku ubezpieczony nadal świadczył pracy na tym samym stanowisku w tej samej hali, zmianie uległa jedynie nazwę zakładu pracy . Pracę taką pracę wykonywał do października 1998 roku, z przerwami w kiedy przebywał na budowach eksportowych .W świadectwie pracy z dnia 31 maja 2003 roku Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Usługowe (...) SA wskazało, ł że ubezpieczony w okresie od 1 marca 1991 roku do 31 maja 2003 roku na stanowiskach mistrza kierownika wydziału i specjalisty ds. eksportu wykonywał pracę w szczególnym warunkach lub szczególnym charakterze.

W okresie zatrudnienia w M. przebywał na budowach eksportowych:

- od 26 września 1981 roku do 31 marca 1982 roku w NRD. Z umowy o pracę wynika, że ubezpieczony został skierowany do pracy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 roku w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem, uchwały nr 8 / 72 Rady Ministrów w sprawie zatrudnienia i wynagrodzenia pracowników budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem oraz k.p.. W okresie od 2 kwietnia 1982 roku do 4 maja 1982 roku korzystał z urlopu dewizowego

- od 5 maja 1982 roku do 5 kwietnia 1983 roku pracował w R. , a od od 6 kwietnia 1983 roku do 18 kwietnia 1983 roku udzielono mu urlopu dewizowego

- od 15 października 1986 roku do 1 lipca 1987 roku pracował ponownie W. w NRD, a od 2 lipca 87 do treści 5 sierpnia 1987 udzielono urlopu dewizowego.

- od 6 sierpnia 1987 roku do 1 stycznia 1989 roku w ubezpieczony przebywał na budowie eksportowej w NRD, a od 2 stycznia 1989 do 14 luty 1989 korzystał z urlopu dewzowego;

- odd 29 czerwca 1992 roku to 24 lipca 1992 roku ubezpieczony ponownie przebywał na budowie eksportowej , a urlop dewizowy wykorzystał w dniach dnia 25 i 26 lipca 1992

Na kolejnych budowach eksportowych ubezpieczony przebywał w RFN, i W..

Były to okresy od 10 stycznia 2000 do 24 maja 2000, od 16 czerwca 2000 do 25 października 2001, od 30 listopada 2001 do 15 lipca 2002. Z urlopów bezpłatnych korzystał 25 maja 2000 do 15 czerwca 2000, od 20 listopada 2001 do 29 listopada 2001, a z urlopów dewizowych od 26 październik 2001 do 19 listopada 2001 i od 16 lipca 2002 do 31 lipca 2002.

Na budowach eksportowych również wykonywał pracę w szczególnych warunkach : w latach 1980, 1982 i 1986 pracował przy montażu koparek w kopalniach węgla brunatnego, 1982 roku w R. pracował przy budowie zbiorników do uzdatniania wody. Była to praca na wysokości. Również w roku 1992 wykonywał prace na wysokości przy montażu zbiornika na wapno na terenie elektrowni. W latach 1987 i 1988 pracował w NRD w brykietowni, (w której produkowano brykiety z zwęgla brunatnego ) przy budowie nowej linii produkcyjnej. Była to praca w szczególnych warunkach z uwagi na panujące zapylenie,. Na sąsiedniej linii produkcyjnej trwała produkcja brykietów.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie akt osobowych ubezpieczonego, z których wynika w jakich okresach ubezpieczony przebywał na budowach eksportowych i w jakich okresach udzielano mu urlopów dewizowych i urlopów bezpłatnych. W aktach osobowych znajdują się także dokumenty potwierdzające charakter pracy w wydziale produkcyjnym w M. na terenie Polski. Z podań o pracę na budowach eksportowych wynika jakie prace ubezpieczony wykonywał, a wystawiane opinie i karty oceny pracownika po powrocie z budowy eksportowej potwierdzają zeznania ubezpieczonego. Sąd dał również wiarę w zeznaniom przesłuchanych świadków a, to T. O. J. B. i A. F..

Ustalając wysokość kapitału początkowego decyzją z dnia 20 marca 2006 roku organ rentowy przyjął podstawę wymiaru składek od stycznia 1989 do grudnia 1998. wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł na 155,57 %. Organ rentowy przyjął że do 1 stycznia 1999 roku A. L. udowodnił 27 lat, 10 miesięcy 14 dni okresów składkowych w oraz 1 miesiąc 8 dni okresów nieskładkowych. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił okresów urlopów dewizowych. Decyzja uprawomocniła się.

W kwietniu 2006 roku ubezpieczony zwrócił się o doliczenie do okresów składkowych dodatkowej pracy w wymiarze pół etatu w okresie od 2 stycznia 1980 roku do 3 lipca 1981 roku. Decyzją z dnia 14 czerwca 2006 roku wniosek załatwiono odmownie podnosząc, że sporny okres został zaliczony do okresów składkowych ,a kolejny wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego ubezpieczony złożył w listopadzie 2015 roku po raz kolejny domagając się doliczenia pracy w wymiarze pół etatu. Decyzją z dnia 4 grudnia 2015 roku wniosek załatwiono odmownie. W kolejnym piśmie z grudnia 2015 roku ubezpieczony domagał się doliczenia okresów urlopów dewizowych, a nadto podniósł, że wynagrodzenie za rok 1989 obejmuje okres od 15 lutego. Zwrócił również uwagę, że w roku 1992 nie uwzględniono zarobków za okres od 29 czerwca 1992 roku do 26 lipca 1992 roku. Organ rentowy decyzją z dnia 31 grudnia 2015 roku wniosek załatwił odmownie. Z zaświadczenia pracy z dnia 31 grudnia 1988 roku wynika , że ubezpieczony rozpoczął pracę na budowie w NRD 11 sierpnia 1987 roku, pracę te zakończył 31 grudnia 1988, a zjazd do kraju miał nastąpić z dniem 1 stycznia 1989 roku. Do wykorzystania pozostało 37 dni urlopu dewizowego, który ubezpieczony wykorzystał od 2 stycznia 1989 roku do 14 lutego 1989 roku.

Do wniosku o ustalenie kapitału początkowego ubezpieczony przedłożył zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, a za okresy pobytu na budowach zagranicznych pracodawca przedstawił zarobki porównawcze pracownika zatrudnionego w kraju na równorzędnym stanowisku. W zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu brak jest zarobków porównawczych za okres od 29 czerwca 1992 roku do 24 lipca 1992 roku. Nie wiadomo, czy druk Rp-7 z roku 1992 obejmuje zarobki z dwunastu, czy z jedenastu miesięcy. Z karty zarobkowej pracownika wynika że w roku 1992 ubezpieczony od 1 stycznia 1992 rok otrzymywał stawkę zasadniczą w wysokości 2 150 000 plus 280 000 zł , a od 1 października 1 roku 2 800 000 + 300 000 zł. Zdaniem Sądu, obecnie brak jest podstaw do przyjęcia że wykazany zarobek w wysokości 48 962 471 zł obejmuje jedynie wynagrodzenie za 11 a nie 12 miesięcy. Ustalona wysokość wynagrodzenia w oparciu o angaże jest znacznie niższa od wykazanej w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. W związku z tym Sąd przyjął że jest to wynagrodzenie za cały rok 1992.

Faktem jest, że za rok 1989 wykazano wynagrodzenie od 15 lutego. Skoro jednak ubezpieczony od dnia 2 stycznia 1989 roku do dnia 14 lutego 1989 roku przebywał na urlopie dewizowym, to brak jest podstaw do przyjęcia za ten okres wynagrodzenia pracownika porównawczego mając na uwadze treść uchwały Sądu Najwyższego 7 Sędziów z dnia 22 maja 2013 roku sygn. akt III UZP 1/ 13, zgodnie z którą, okres urlopu bezpłatnego udzielonego pracownikowi macierzystym zakładzie pracy w wymiarze równym liczbie nieudzielonych w czasie zatrudnienia za granicą dni wolnych od pracy, przewidziany w § 9 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 roku w w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy zagranicę w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem nie stanowi okresu składkowego przewidzianego w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. a w ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku w o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego w zakresie prawa do emerytury wcześniejszej zasługuje na uwzględnienie. A. L. w dniu (...) ukończył 60 lat a więc może domagać się prawa do emerytury na podstawie artykuł 184 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i § 3,4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Bezsporne w sprawie jest że ubezpieczony do dnia 1 stycznia 1999 roku u udowodnił co najmniej 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, z dniem 27 listopada 2015 roku ukończył 60 dla, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Z przesłanek niezbędnych do nabycia prawa do emerytury wcześniejszej sporne jedynie pozostawało, czy ubezpieczony legitymuje się wymaganym okresem pracy w szczególnych warunkach do dnia 1 stycznia 1999 roku, to jest co najmniej 15 lat. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do zakwestionowania świadectwa pracy wydanego przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno- Usługowe (...) z dnia 31 maja 2003 roku . Z dokumentu tego wynika, że ubezpieczony od 29 kwietnia 1977 roku do 28 lutego 1991 roku w wykonywał prace w szczególnych warunkach jako mistrz wydziału produkcyjnego na wydziale w którym wykonywane były wyłącznie prace w szczególnych warunkach. Po dniu 28 lutego 1991 roku do października 1998 roku charakter pracy ubezpieczonego nie uległ zmianie. Charakter pracy na stanowisku mistrza opisali przesłuchani w sprawie świadkowie i zeznali, że podlegli ubezpieczonemu pracownicy wykonywali pracę w szczególnych warunkach z uwagi na hałas przy produkcji urządzeń dla przemysłu chemicznego powstały przy wycinaniu detali z metalu, przebijaniem metalu, spawaniem metalowych części . Do dnia 1 stycznia 1999 roku ustalony okres składkowy i nieskładkowy wynosił 27 lat 11 miesięcy i 22 dni .

Od 29 kwietnia 1977 roku, to jest od daty potwierdzenia pracy w szczególnych warunkach w świadectwach pracy przez pracodawców ubezpieczonego do 1 stycznia 1999 ubezpieczony przebywał na budowach eksportowych przez okres ponad 3 lat i 8 miesięcy. Również w tym okresie wykonywał prace w szczególnych warunkach - była to praca na wysokości. Wydane ubezpieczonemu świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach zasadnie obejmują również te okresy. W związku z tym zaskarżoną decyzję zmieniono przyznając prawo do emerytury od daty ukończenia 60 roku życia.

Zasady ustalania wartości kapitału początkowego reguluje art. 174 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z unduszu ubezpieczeń społecznych

1. Kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art.53 z uwzględnieniem ust. 2-12.

2. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art.6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa wart. 7 pkt 5

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

2a. Przy ustalaniu kapitału początkowego do okresów, o których mowa w art. 7 pkt 5 stosuje się art. 53 ust. 1 pkt 2.

3. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

3a. Przepis art. 17 ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru kapitału początkowego w myśl art. 15 ust. 1 dla ubezpieczonego urodzonego przed dniem 31 grudnia 1968 r. z powodu nauki w szkole wyższej, o której mowa w art. 7 pkt 9.

3b. Jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu.

4. Do obliczenia kapitału początkowego dla osoby mającej ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przyjmuje się, na jej wniosek, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty przyjęty w decyzji ustalającej prawo do renty po raz pierwszy lub ponownie ustalającej jej wysokość. W przypadku gdy renta została przyznana przed dniem 15 listopada 1991 r., do ustalenia kapitału początkowego przyjmuje się wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ustalony w wyniku rewaloryzacji, chyba że po tej dacie ponownie była ustalana jego wysokość.

5. Jeżeli z powodu niemożności ustalenia podstawy wymiaru renty jej wysokość została ustalona w kwocie najniższej renty, do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjmuje się najniższe wynagrodzenie pracowników obowiązujące w okresie przyjętym do obliczenia podstawy wymiaru renty.

6. Przepisy ust. 5 stosuje się odpowiednio do ustalenia kapitału początkowego osób uznanych za repatriantów.

7. Do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r.

Zdaniem Sądu wartość kapitału początkowego została ustalona w sposób prawidłowy. Biorąc pod uwagę przytoczoną uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2013 roku w sprawie III UZP 1/ 13 (podobnie wyrok Sądu Najwyższego I UK 269/ 14) brak jest podstaw do zaliczenia okresów urlopów dewizowych do okresów składkowych bądź nieskładkowych przy ustalaniu kapitału początkowego . W tutejszym Sądzie zapadły wyroki zaliczające okres urlopu dewizowego do okresów składkowych, jednak orzeczenia te zostały wydane przed podjęciem uchwały przez Sąd Najwyższy .

Nie zasługuje również na uwzględnienie twierdzenie ubezpieczonego, że dodatkowy okres pracy w wymiarze pół etatu w (...) należy doliczyć do okresów składkowych. Zatrudnienie od 2 stycznia 1980 roku do 3 lipca 1981 roku jest uwzględnione jako okres składkowy. Inną kwestią jest doliczenie wysokości osiąganego wynagrodzenia z tego tytułu, ale ubezpieczony takiego wniosku nie złożył ,a wartość kapitału początkowego została ustalona z uwzględnieniem podstawy wymiaru składek za od 1989 do 1998 roku jako najkorzystniejsza. Jak zaznaczono powyższej nie wiadomo, czy zaświadczenie o wynagrodzeniu w roku 1992 obejmuje wynagrodzenie ubezpieczonego wraz zarobkiem porównawczym za 1 miesiąc, czy jedynie wynagrodzenie osiągnięte przez ubezpieczonego w w okresie 11 miesięcy pracy ( z uwagi na pracę na budowie eksportowej przez okres 1 miesiąca). Zgromadzony materiał dowodowy oraz likwidacja zakładu pracy uniemożliwiają szczegółowe ustalenie podstaw wydania druków zaświadczeń o wynagrodzeniu z tego okresu. Skoro okres urlopu dewizowego, z którego ubezpieczony korzystał m.in. od 2 stycznia 1989 roku do 14 lutego 1989 roku nie jest okresem składkowym ani nieskładkowym nie można przyjąć do podstawy wymiaru składek wynagrodzenia pracownika porównawczego. Ubezpieczony w tym okresie nie przebywał już na budowie eksportowej, w związku z czym brak było podstaw do wskazania zarobku pracownika porównawczego, a równowartość wypłaconego urlopu dewizowego nie podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek. W związku z powyższym Sąd uznał że zaskarżone decyzje o ustaleniu wartości kapitału początkowego są prawidłowe i w tym zakresie odwołanie oddalono.

Wyrok wydano na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.pc. w części oddalającej odwołanie oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.pc. w części dotyczącej przyznania prawa do emerytury.

(-) SSO Teresa Kalinka