Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Leszek Dąbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 marca 2018 r. w G.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko A. P. (P.)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 30 czerwca 2017 r., sygn. akt I C 1261/16

oddala apelację.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1864/17

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
w W. żądała zasądzenia na jej rzecz od pozwanego A. P. kwoty 4 096,05zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie twierdziła, że w drodze cesji nabyła od (...) Wyższej Szkoły Handlowej im. (...) w K. przynależną jej wobec pozwanej wierzytelność o zapłatę nieuregulowanego przez nią czesnego za studia i na dochodzoną należność składa czesne
oraz skapitalizowane odsetki za okres od ich wymagalności do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach sporządził w dniu 30 05 2016r. nakaz zapłaty, w którym polecił pozwanemu zapłacić powódce dochodzone należności oraz koszty procesu.

Pozwany A. P. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty,
w którym wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz
od powódki zwrotu kosztów procesu oraz podniósł zarzut przedawnienia dochodzonych roszczeń.

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach w wyroku z dnia 30 06 2017r. oddalił powództwo.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje

art. 117 § 1 k.c., art. 118 k.c. po czym dokonał oceny poczynionych ustaleń

i w jej konkluzji uznał, iż zarzut przedawnienia jest zasadny.

Orzeczenie zaskarżyła powódka (...) z ograniczoną odpo-wiedzialnością w W. , która wnosił o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zarzucała, że przy ferowaniu wyroku naruszono regulacje: art. 32 ustawy z dnia 11 07 2014r. o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. 2014, poz. 1198) w zw. z art. XXXV pkt 2 ustawy z dnia 23 04 1964r. przepisy wprowadzające Kodeks cywilny poprzez ich błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, iż nowy, 3 letni termin przedawnienia roszczeń o zapłatę opłat związanych z odbywaniem studiów należy liczyć od dnia wymagalności roszczenia przez co przedawniło się ono przed dniem wniesienia pozwu, podczas gdy termin przedawnienia upływa po 10 latach od daty wymagalności roszczenia pod warunkiem jednak, że jego koniec przypada przed dniem wejścia w życie art. 32 ustawy mieniącej lub w okresie 3 lat od tego dnia jeżeli zaś upływ wspominanego 10-letniego terminu przypadłby po upływie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej, do przedawnienia dojdzie z uwzględnieniem tego skróconego obecnie terminu liczonego d dnia wejście w życie ustawy z dnia 11 07 2014r. tj. od dnia 1 10 2014r.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował dochodzone roszczenie
a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę i orzekając skonstruował prawidłową podstawę faktyczną orzeczenia.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia
nie były kwestionowane w apelacji i mają podstawę w informacjach zawartych
w przywołanych w uzasadnieniu wyroku wiarygodnych źródłach dowodowych.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego w jej zasadniczym zarysie jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

Powódka dochodzi w sprawie nieuiszczonych przez pozwanego miesięcznych opłat za studia za okres marca do lipca 2009r. i od października 2009r. do stycznia 2010r. oraz skapitalizowanych odsetek od tych opłat za okresy od daty ich wymagalności do 17 05 2016r.

Dochodzone należności wynikają z umowy zawartej przez pozwanego

z G. Wyższą Szkołą Handlową im. (...) w K. w dniu 25 09 2008r. o świadczenie usług edukacyjnych, uregulowanej

w ustawie z dnia 27 07 2005r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jednolity: Dz.U. z 2016r., poz. 1842 z późniejszymi zmianami) i zarówno w judykaturze jak i w doktrynie prawa występowały wątpliwości, w oparciu o jaką regulację

i co za tym idzie w jakim terminie ulegają one przedawnieniu (czy zastosowanie ma regulacja art. 751 pkt 1 lub 2 k.c. – przewidująca dwuletni termin przedaw-nienia roszczeń, czy też regulacja art. 118 k.c. przewidująca termin trzyletni właściwy dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej

lub roszczeń o świadczenia okresowe, czy też regulacja art. 118 k.c. - przewidująca ogólny dziesięcioletni termin przedawnienia roszczeń).

Jakkolwiek w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Okręgowego w G.-wicach przeważał pogląd, zgodnie z którym przy dochodzeniu tych roszczeń zastosowanie ma przewidziany w art. 118 k.c. ogólny dziesięcioletni termin prze-dawnienia roszczeń, to musi on zostać zrewidowany.

W ostatnim bowiem czasie Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 8 2017r. (III CZP 74/17) ostatecznie opowiedział się za zastosowaniem do omawianych roszczeń obowiązującej od dnia 1 10 2014r. regulacji art. 160a ust. 7 powyższej ustawy przewidującej trzyletniego terminu ich przedawnienia.

Z tej przyczyny – wbrew temu co zarzuca apelacja – w sprawie nie mają zastosowania normy intertemporalne - przewidziane w art. XXXV pkt 2 ustawy

z dnia 23 04 1964r. przepisy wprowadzające Kodeks cywilny – wobec czego dochodzone roszczenia główne przedawniły się z upływem trzyletnich terminów biegnących od daty ich wymagalności.

Upłynęły one jeszcze przed wniesieniem pozwu w sprawie (termin ostatniego z dochodzonych roszczeń upłynął z dniem 5 01 2013r., a pozew został wniesiony do Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach - zgodnie z zamieszczoną na nim prezentatą – w dniu 23 05 2016r.), co podniesiony przez pozwanego zarzut ich przedawnienia czyni skutecznym.

Dotyczy to także dochodzonych w sprawie odsetek za opóźnienie się pozwanego w zapłacie należności głównych, które stosownie do dominującego obecnie poglądu prawnego przedawniają się z chwilą przedawnienia roszczeń głównych (uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 26 01 2005r. w sprawie III CZP 42/04).

Podniesienie przez pozwanego skutecznego zarzutu przedawnienia dochodzonych roszczeń powoduje, że skutecznie uchylił się on od ich zaspo-kojenia (art. 117 § 2 k.c.), przez co powództwo jest nieuzasadnione.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku,
stąd też apelacja jest bezzasadna w rozumieniu art. 385 k.p.c. i jako taka z mocy zawartej w nim regulacji podlegała ona oddaleniu.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację powódki jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.

SSO Leszek Dąbek