Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2025 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Andrzej Kieć
Protokolant:	protokolant sądowy Marta Lonska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2025 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej Gminy G. na rzecz powódki (...) z siedzibą w W. kwotę 97.278,11 (dziewięćdziesiąt siedem tysięcy dwieście siedemdziesiąt osiem złotych 11/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie a to:

- od kwoty 13.461,73 (trzynaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt jeden złotych 73/100) złotych od dnia 22 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 13.691,71 (trzynaście tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt jeden złotych 71/100) złotych od dnia 22 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 8.889,26 (osiem tysięcy osiemset osiemdziesiąt dziewięć złotych 26/100) złotych od dnia 23 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 12.455,77 (dwanaście tysięcy czterysta pięćdziesiąt pięć złotych 77/100) złotych od dnia 23 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 14.579,74 (czternaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt dziewięć złotych 74/100) złotych od dnia 23 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 12.732,28 (dwanaście tysięcy siedemset trzydzieści dwa złote 28/100) złotych od dnia 28 maja 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 9.339,61 (dziewięć tysięcy trzysta trzydzieści dziewięć złotych 61/100) złotych od dnia 28 maja 2021 r. do dnia zapłaty;

- od kwoty 12.128,01 (dwanaście tysięcy sto dwadzieścia osiem złotych 01/100) złotych od dnia 28 maja 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 9.752,85 (dziewięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt dwa złote 85/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

4.  nakazuje pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 1.087,13 (jedne tysiąc osiemdziesiąt siedem złotych 13/100) tytułem kosztów sądowych;

5.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 4.425,69 (cztery tysiące czterysta dwadzieścia pięć złotych 69/100) tytułem kosztów sądowych.

SSO Andrzej Kieć

Sygn.. akt I C 1649/21

UZASADNIENIE

Powódka - (...) w W. – wnosiła o zasądzenie od pozwanej Gminy G. kwoty 121.159,28 złotych wraz z wyszczególnionymi w pozwie odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, iż pozwana Gmina G. nie wykonała obowiązku przyznania lokali socjalnych lokatorom zajmujących mieszkania znajdujących się w zasobie powódki a położonych w G. przy ulicach (...), (...) (...), (...) (...), (...) (...) Powódka nie miała możliwości zaoferowania tych lokali innym najemcom (utracone korzyści), nadto ponosiła koszty eksploatacyjne lokali, co spowodowało wystąpienie szkody. Żądaniem objęty został okres od maja 2019 do grudnia 2020r. Przed wniesieniem pozwu powódka bezskutecznie wzywała pozwaną do dostarczenia lokatorom lokali socjalnych oraz wzywała pozwaną do zapłaty dochodzonych kwot.

Pozwana Gmina G. wnosiła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu zakwestionowała roszczenie dotyczące utraconych korzyści co do zasady, jak i co do wysokości. Zakwestionowała też wysokość szkody rzeczywistej. Kwestionowała również fakt zajmowania spornych lokali przez lokatorów w okresie objętym żądaniem pozwu.

Stan faktyczny:

Powódka jest właścicielem lokali mieszkalnych znajdujących w G. przy ulicach (...), (...), (...), (...) (...), (...) (...) (wydruki z ksiąg wieczystych k. 412 - 622). Wskutek dochodzonych przez powódkę roszczeń o wydanie lokali mieszkalnych będących jej własnością doszło do orzeczenia eksmisji względem osób je zajmujących. Wyroki eksmisyjne, wraz z prawem do lokalu socjalnego uzyskali:

- W. S. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 14 maja 2012 roku, sygn. akt I C 48/12),

- Z. S. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 15 kwietnia 2015 roku; sygn. akt I C 68/15),

- M. M. (1) (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 15 maja 2012 roku; sygn.. akt 10/12),

- A. J., P. M. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 6 maja 2013 roku; sygn. akt I C 1782/12),

- Z. O. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 21 stycznia 2005 roku; sygn. akt I C 1178/04 ),

- G. P. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 12 marca 2013 roku; sygn.. akt I C 1783/12),

- J., K., T. O. (lokal przy ul. (...). (...); wyrok SR Gliwice z 21 lipca 2006; sygn. akt I C 646/06),

- A. S. (lokal przy ul. (...). (...); wyrok SR Gliwice z 18 czerwca 2014; sygn. akt I C 809/14),

- B. K., K. K. (2) I. K. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 5 września 2005 roku, sygn. akt I C 278/05),

- J. O. (lokal przy ul. (...); wyrok SR Gliwice z 8 listopada 2013 roku, sygn. akt I C 684/13)

Powódka wzywała pozwaną zarówno do przyznania lokali socjalnych dla wyżej wymienionych osób, jak i do zapłaty określonych kwot za bezumowne korzystanie z lokali. Pozwana udzielała odpowiedzi, ale nie zapłaciła jakichkolwiek świadczeń. Pozwana nie zaoferowała najemcom uprawnionych do otrzymania lokalu socjalnego takich lokali.

Dowód: wyroki eksmisyjne k. 18, 67, 107, 129, 157, 167, 188, 212, 228, 239; korespondencja przedprocesowa k. 19 - 23, 68 – 73, 108 – 112, 131 – 135, 158 – 162, 169 – 173, 190 – 194, 213 – 216, 230 – 233, 241 – 245.

W okresie objętym pozwem tj. od 1 maja 2019 roku do 30 grudnia 2020 roku:

- W. S. (ul. (...)); zamieszkiwał ten lokal (dowody doręczenia korespondencji k. 121 - 126) i zalegał na rzecz powódki kwotę 1738,18 złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci, (k.104 akt); powódka nie uzyskała korzyści z tytułu braku możliwości najmu lokalu kwotę 7151,08 złotych – k. 105 akt, opinia biegłej),

- Z. S. (ul. (...)); zamieszkiwał ten lokal (dowody k. 145 - 153) i zalegał na rzecz powódki kwotę 3132,41 złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci (k.127 akt); powódka nie uzyskała kwoty 9323,36 zł z tytułu braku możliwości najmu lokalu (wyliczenie k. 128 akt, opinia biegłej),

- A. J., P. M. (lokal przy ul. (...)); zamieszkiwali ten lokal (dowody k. 182 - 185) i zalegali na rzecz powódki 6.779,74 złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci, (k. 165 akt); powódka nie uzyskała z tytułu braku możliwości najmu lokalu 7.800 złotych (wg opinii biegłej); powódka wyliczyła straty z tytułu braku możliwości najmu korzyści na kwotę 8089,01 złotych k. 166 akt,

- Z. O., (lokal przy ul. (...)); zamieszkiwał ten lokal (k. 202 - 210) i zalegał na rzecz powódki 5.477,92 złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci (k. 186 akt); powódka nie uzyskała z tytułu braku możliwości najmu lokalu kwoty 7254,36 złotych (wyliczenie k. 187 akt, opinia biegłej),

- G. P. (lokal przy ul. (...)); zamieszkiwała ten lokal (k. 220 - 225) i zalegała na rzecz powódki 1.639,61 zł złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci (wyliczenie k. 217 akt); powódka nie uzyskała z tytułu braku możliwości najmu korzyści na kwotę 7700 złotych (wg opinii biegłej); powódka wyliczyła straty z tytułu braku możliwości najmu na kwotę 8619,43 złotych k. 218 akt,

- J., K., T. O. (lokal przy ul. (...). (...)); zajmowali mieszkanie w okresie objętym pozwem (k.234,235) i zalegali na rzecz powódki 4.328,01 złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci (k.226 akt); powódka nie uzyskała z tytułu braku możliwości najmu korzyści na kwotę 7800 złotych (wg opinii biegłej); powódka wyliczyła straty z tytułu braku możliwości najmu na kwotę 8619,43 złotych – k. 227 akt,

- I. K. i K. K. (2) (ul. (...)); zamieszkiwali ten lokal – k. 52 – 59 (K. K. do czasu śmierci w lipcu 2020 – k. 51) i zalegali na rzecz powódki 5.056,74 złotych z tytułu opłat za media, podatki i śmieci (k. 15 akt); powódka nie uzyskała z tytułu braku możliwości najmu lokalu przy ulicy (...) kwoty 8404,99 złotych (k. 16 akt, opinia biegłej),

- J. O. (lokal przy ul. (...)); zamieszkiwał ten lokal (k. 101 - 103) i zalegał na rzecz powódki 2.355,76 zł z tytułu opłat za media podatki i śmierci (k.60,62); powódka nie uzyskała z tytułu braku możliwości najmu ww. lokalu kwoty 11335,95 zł( k.61, opinia biegłej).

Dowód: dokumentacja powódki dotycząca I. K. k. 15 - 59, J. O. k. 60 – 103, W. S. k. 104 – 126; Z. S. k. 127 - 153; M. M. (1) k. 154 – 164; A. J. i P. M. – k. 165 – 185; Z. O. k. 186 – 211; G. P. i D. P. k. 212 – 225; J., K. i T. O. k. 226 – 236; A. S. k. 237 – 245; opinia biegłej z zakresu szacowania nieruchomości E. M. k. 681 – 753.

Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono na podstawie dokumentów wyraźnie wymienionych, które podlegały zaliczeniu w poczet materiału dowodowego na zasadzie art. 243 ² Kodeksu postępowania cywilnego. Żaden z dokumentów nie został skutecznie zakwestionowany pod względem swojej prawdziwości oraz autentyczności. Bezsporne były fakty istnienia w obrocie prawnym wyroków orzekających eksmisje z lokali objętych pozwem oraz ich niezrealizowania z uwagi na niezapewnienie osobom eksmitowanym lokalu socjalnego. W zakresie faktu zamieszkiwania w okresie objętym żądaniem pozwu przez lokatorów w spornych lokalach, sąd uznał ten fakt – w zakresie wyżej wskazanych lokali – za udowodniony dokumentami w postaci kierowanych do lokatorów dowodów doręczenia korespondencji; skoro korespondencja we wskazanym okresie była odbierana przez lokatorów bądź jeżeli odmawiali oni odbioru korespondencji, to fakty te w ocenie sądu jednoznacznie wskazują na fakt zajmowania lokali. Dowody te nie zostały przez stronę pozwaną skutecznie podważone; strona pozwana nie wykazała faktów przeciwnych.

Odnośnie lokalu położonego przy ul. (...) (lokator M. M. (1)) brak było dowodów na faktyczne zamieszkiwanie przez lokatora w okresie objętym pozwem; ze złożonych przez powódkę wynikała fakt zajmowanie tego lokalu w innym okresie tj. we wrześniu 2014 r oraz styczniu 2017r (k.163,164). Brak było dowodów na faktyczne zamieszkiwanie przez lokatora w okresie objętym pozwem dotyczy również lokalu przy ul. (...). (...) (A. S.); w tym przypadku brak dowodów na zamieszkiwanie w jakimkolwiek okresie.

W zakresie ustalenia wysokości strat powódki z tytułu niemożności wynajmowania lokali innym osobom, sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłej z zakresu szacowania nieruchomości E. M.. Biegła przedstawiła rynkową wartość prawa najmu spornych lokali tj. wysokość czynszu, który powódka mogłaby uzyskać gdyby mogła swobodnie dysponować lokalami. Opinia ta została sporządzona przez osobę dysponującą specjalistyczną wiedzą, z wykorzystaniem tej wiedzy. Nie została zakwestionowana przez żadną ze stron. W ocenie Sądu w sposób wyczerpująca odpowiadała ona na zadawane przez Sąd pytania, ich treść była spójna, logiczna, płynące z niej wnioski wzajemnie się potwierdzały oraz uzupełniały. Wnioski z niej płynące mogły stanowić podstawę rozstrzygnięcia.

Sąd zważył:

Powództwo sąd uznał za częściowo zasadne.

Zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm. - dalej: OchrLokU), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku sądowego, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 k.c. Redakcja art. 18 ust. 5 OchrLokU nakazuje traktować naruszenie obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego na podstawie orzeczenia sądowego, tak jak każde niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej. Odesłanie do art. 417 k.c. wskazuje, iż odpowiedzialność Gminy jest niezależna od winy.

Odpowiedzialność odszkodowawcza gminy wynikająca z art. 417 k.c. w zw. z art. 18 ust. 5 OchrLokU za niedostarczenie osobom uprawnionym do lokalu socjalnego z mocy wyroku związana jest z zaniechaniem podjęcia przez gminę czynności umożliwiających wierzycielowi przeprowadzenie skutecznej egzekucji. Przy określaniu zakresu roszczeń odszkodowawczych należnych właścicielowi nieruchomości w związku z odpowiedzialnością gminy na podstawie art. 417 k.c. w zw. z art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów (z 21 czerwca 2001 r.) wskazać należy, że orzecznictwo sądów powszechnych a także Sądu Najwyższego w zasadzie jednolicie przyjmuje konieczność objęcia roszczeniem odszkodowawczym szkody w pełnej wysokości. Zgodnie zatem z art. 471 k.c. w zw. z art. 361 k.c. uprawnionym do odszkodowania jest ten, kto wykaże szkodę pozostającą w adekwatnym związku przyczynowym z niedostarczeniem lokalu socjalnego, a więc uszczerbek w wysokości różnicy między majątkiem jaki by miał, gdyby lokalem swoim dysponował swobodnie, a majątkiem jaki ma, nie mogąc tym lokalem dysponować z powodu niemożności wykonania wyroku eksmisyjnego na skutek niedostarczenia lokalu socjalnego przez Gminę osobom uprawnionym. Uszczerbek ten może obejmować korzyści w postaci pożytków, które z wystarczającą dozą prawdopodobieństwa zostałyby pobrane, gdyby lokal został opróżniony, jak i stratę w postaci poniesionych kosztów eksploatacji i utrzymania lokalu, a także opłaty związane z korzystaniem z lokalu, które nie są kompensowane w ramach możliwego do uzyskania czynszu (por. post. SN z 10 sierpnia 2018 r., III CZP 27/18; uchw. SN z 16 maja 2012 r., III CZP 12/12; w. SN z 19 czerwca 2008 r., V CSK 31/08 i z 13 stycznia 2010 r., II CSK 323/09; uchw. SN z 15 maja 2013 r., III CZP 23/13 i z 3 grudnia 2014 r., III CZP 92/14; post. SN z 25 czerwca 2008 r., III CZP 46/08).

Bezsporne w sprawie było, że wobec wskazanych w uzasadnieniu pozwu osób zostały orzeczone wyrokami sądowymi eksmisje z lokali stanowiących własność powódki, jak również i to, że przyznane im było prawo do lokalu socjalnego, bezsporne było również, że pozwana została wezwana przez powódkę do złożenia lokatorom oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego i takiej oferty nie złożyła.

Sporna była wysokość dochodzonego odszkodowania oraz fakt korzystania w spornym okresie z tych lokali przez osoby nieuprawnione. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, że nie wszyscy lokatorzy zajmowali lokale w okresach, za które odszkodowania domaga się powódka. Powódka na tą okoliczność w niektórych przypadkach (lokalu przy ul. (...) oraz przy ul. (...)) nie przedłożyła żadnego przekonującego dowodu.

Powódka wskazała na:

a)  straty związane z opłatami, których wysokość wykazała,

b)  utracone korzyści, które wyliczyła.

Nie budziło wątpliwości Sądu, iż w normalnym związku przyczynowym z zaniechaniem gminy pozostaje strata powódki jako właściciela lokalu mieszkalnego spowodowana nieuiszczaniem przez byłego najemcę (lokatora) wszelkich wymaganych opłat wiążących się z używaniem zajmowanego lokalu, w tym także opłat za media oraz innych opłat, które są nierozerwalnie związane z szeroko rozumianym obowiązkiem utrzymania lokalu. Brak w tym zakresie podstaw do innego traktowania poszczególnych elementów tej szkody, które jawią się jako strata w postaci konieczności ponoszenia przez właściciela wszelkich opłat, i bazując na doświadczeniu życiowym można przyjąć za wysoce prawdopodobne, że szkoda tego rodzaju nie byłaby poniesiona, gdyby właściciel mógł lokalem swobodnie dysponować.

Podzielając zatem stanowisko judykatury co do możliwości objęcia roszczeniem odszkodowawczym także opłat ponoszonych przez właściciela na rzecz innych podmiotów, a które łączą się z utrzymaniem i korzystaniem z lokalu - zdaniem sądu orzekającego można przyjąć, że gdyby powódka swobodnie dysponowała lokalami określonymi w pozwie w obecnych realiach gospodarczych uzyskałaby czynsz, który wyrównywałby jej wszystkie te opłaty, którymi jako właściciel jest obciążona.

Czynsz wolnorynkowy zwyczajowo obejmuje opłaty związane z mediami oraz kosztami utrzymania lokalu (nieruchomości), albowiem zgodnie z zasadą prawidłowej gospodarki, jak i podstawowymi kalkulacjami ekonomicznymi – czynsz za wynajem lokalu powinien co najmniej pokrywać niezbędne koszty utrzymania lokalu.

Powódka przedstawiła szczegółowe i wiarygodne co do wysokości wyliczenia różnic czynszowych, opłat za media, jak i opłat związanych z zarządem nieruchomością, które poparła licznymi dowodami z dokumentów. W zakresie kosztów związanych z utrzymaniem wspólnoty mieszkaniowej należy przypomnieć, iż uprawnienie do żądania odszkodowania obejmuje pełną wartość rzeczonego odszkodowania. Wspólnota mieszkaniowa działa w interesie wszystkich lokatorów poszczególnych nieruchomości, a więc koszty związane utrzymaniem oraz umożliwieniem funkcjonowania rzeczonych wspólnot są kosztami koniecznymi, które wobec powyższych rozważań ekonomicznych są zwyczajowo wliczane w wysokość wolnorynkowego czynszu.

Dalej powódka wyliczyła straty z tytułu braku możliwości najmu lokali na wolnym rynku. Sąd możliwość wynajęcia lokali na wolnym rynku uznał za możliwą w wysokim stopniu prawdopodobieństwa, biorąc pod uwagę naliczony niewygórowany czynsz, położenie lokali oraz pozytywną sytuację rynkową. W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, że z uwagi na negację wyliczeń powódki w tym zakresie został dopuszczony dowód z opinii biegłej wykazanej w stanie faktycznym. Opinia ta zdaniem sądu jest logiczna i bezbłędna. Dodać też należy, że nie była przez strony kwestionowana. Z opinii tej wynika, co zostało przedstawione w stanie faktycznym, że strata powódki z tytułu utraconych korzyści (możliwego do uzyskania czynszu) w okresie objętym pozwem, została przez powódkę odnośnie większości lokali prawidłowo wyliczona (a nawet zaniżona względem wyceny biegłej), za wyjątkiem trzech lokali, położonych przy ulicy:

a)  M. (...): możliwy do uzyskania czynsz rynkowy wyliczony przez biegłą wynosi 7.800 zł (powódka naliczyła 8.089,01 zł);

b)  (...): możliwy do uzyskania czynsz rynkowy wyliczony przez biegłą wynosi 7.700 zł (powódka naliczyła 8.619,43 zł);

c)  (...): możliwy do uzyskania czynsz rynkowy wyliczony przez biegłą wynosi 7.800 zł (powódka naliczyła 8.619,43 zł).

Uwzględniając szkodę rzeczywistą powódki oraz utratę korzyści z tytułu niemożności dysponowania na wynajem na wolnym rynku lokali, za udowodnione sąd uznał łączną szkody powódki:

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 13.461,73 zł (5.056,74 + 8.404,99)

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 13.691,71 zł (2.355,76 + 11.335,95)

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 8.889,26 zł (1.738,18 + 7.151,08)

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 12.455,77 zł (3.132,41 + 9.323,36)

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 12.732,28 zł (5.477,92 + 7.254,36)

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 14.579,74 zł (6.779,74 + 7.800),

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 9.339,61 zł ( (...),61 + 7.700)

- odnośnie lokalu przy ul. (...): 12.128,01 zł (4.328,01 + 7.800).

Łączna szkoda powódki wynosi zatem 97.278,11 zł. i taką kwotę sąd zasądził w punkcie 1 wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo jako wygórowane, niewykazane a przez to niezasadne podlegało oddaleniu. Oddalono również żądanie zasądzenia odszkodowania dotyczące lokali położonych pod adresem ul. (...) albowiem powódka nie wykazała, by w okresie objętym pozwem lokale te były zajęte przez któregokolwiek z lokatorów wobec których wydano prawomocny wyrok orzekający jego eksmisję z danego lokalu. Tym samym nie wykazano faktu zajmowania lokalu bez tytułu prawnego a co za tym idzie, iż powódka w tym zakresie poniosła szkodę.

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu na zasadzie art. 481 k.c. albowiem od wskazywanych dat pozwana pozostawała w zwłoce, co wynika z wezwań do zapłaty. Data wymagalności poszczególnych roszczeń nie była przy tym kwestionowana.

Koszty postępowania podlegały stosunkowemu rozdzieleniu na zasadzie art. 100 kpc. Powódka wygrała proces w 80,28%. Biorąc pod uwagę wysokość łącznie poniesionych przez obie strony kosztów procesu 18.875 zł (powódka 13475 zł, w tym opłata od pozwu 6058 zł; koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa 5417 zł; wykorzystana w całości zaliczka na opinię biegłej 2000 zł; pozwana koszty zastępstwa 5400 zł) oraz wynik procesu, należało na zasadzie art. 100 kpc zasądzić od pozwanej na rzecz powódki tytułem zwrotu kosztów procesu 9752,85 zł. Kwotę tą zasądzono z urzędu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty na zasadzie art. 98 par. 1 ¹ kpc.

Nieuiszczone koszty sądowe obejmowały wydatki na wynagrodzenie za opinię biegłej E. O. - M. przyznane postanowieniem z 7 maja 2024 roku (7512,82 zł) i pokryte zaliczką do wysokości 2000 zł. Nie pokryte wydatki w wysokosci 5512,82 zł. podlegały na zasadzie art. 113 ust. 1 uoksc w zw. z art. 100 kpc stosunkowemu rozdzieleniu stosownie do procentu, w jakim strony utrzymały się z żądaniami tj. należało pobrać od pozwanej 4425,69 zł zaś od powódki 1087,13 zł.

SSO Andrzej Kieć