Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

POSTANOWIENIE

Dnia 17 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: sędzia Patrycja Bogacińska-Piątek

Sędziowie: Grażyna Łazowska

T. K.

po rozpoznaniu sprawy w dniu 17 stycznia 2020r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie M. B.

przeciwko I. P.

o wynagrodzenie

na skutek zażalenia pozwanego I. P.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 18 kwietnia 2019r. sygn. akt VI P 587/18

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Powód M. B. domagał się zasądzenia od pozwanego I. P. kwoty 4290,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 1 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za miesiące październik i listopad 2017 r., a także sprostowania świadectwa pracy.

Pozwany I. P. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z 18 kwietnia 2018 r. (sygn.. VI P 587/18) Sąd Rejonowy w Gliwicach w pkt 1 oddalił powództwo, a w pkt 2 odstąpił od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu orzeczenia o kosztach sądowych, Sąd I instancji podał, że w przedmiotowej sprawie obciążanie powoda kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej byłoby nieuzasadnione i godziłoby w zasadę słuszności ujętą w art. 102 k.p.c., albowiem z akt sprawy wynika, że powód jest jedynym żywicielem rodziny i całe uzyskiwane wynagrodzenie za pracę przeznacza na utrzymanie żony i dziecka, a zmiana zatrudnienia wynikała z chęci uzyskiwania wyższych dochodów w celu poprawy bytu rodziny.

Pozwany wniósł zażalenie, w którym zaskarżył postanowienie zawarte 2 pkt wyroku, domagając się jego zmiany i zasądzenia od powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany podniósł, że Sąd I instancji w sposób nieuzasadniony dał wiarę gołosłownym twierdzeniom powoda i jego żony o sytuacji materialnej strony powodowej. Wskazywał też, że sama sytuacja majątkowa powoda nie może stanowić podstawy odstąpienia od obciążania go kosztami w sytuacji wniesienia oczywiście bezzasadnego powództwa. Ponadto pozwany zwracał uwagę, że w postępowaniu przed Sądem I instancji pozwany korzystał z pomocy profesjonalnego pełnomocnika i musiał ponieść koszty jego zatrudnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego zaskarżone postanowienie jest trafne albowiem odpowiada prawu. W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie odstąpienia od obciążania powoda kosztami procesu na zasadzie art. 102 k.p.c.

Sąd Okręgowy zgadza się z twierdzeniem pozwanego, że regułą w postępowaniu cywilnym jest zasada odpowiedzialności za wynik procesu określona w art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Zgodnie natomiast z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Powyższy przepis stanowi wyjątek od reguły ponoszenia kosztów procesu przez stronę przegrywającą.

Sąd nie jest zobligowany do zastosowania art. 102 k.p.c., ale posiada taką możliwość, po rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy. Sądy posiadają bowiem swobodę kształtowania orzeczeń o kosztach procesu, a więc i kosztach zastępstwa procesowego, samodzielnie decydują czy na gruncie konkretnej sprawy zachodzą owe "szczególne okoliczności" o jakich mowa w powoływanym wyżej przepisie, pozwalające na odstąpienie od obciążania strony przegrywającej kosztami postępowania.

W postanowieniu z dnia 24 października 2013r. sygn. IV CZ 61/13 (LEX nr 1389013) Sąd Najwyższy wskazał, iż hipoteza przepisu art. 102 k.p.c., odwołująca się do występowania "wypadków szczególnie uzasadnionych", pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu.

W ugruntowanym w tym zakresie orzecznictwie Sąd Najwyższy wskazał również, że „zastosowanie przez sąd art. 102 k.p.c. powinno być oceniane w całokształcie okoliczności, które by uzasadniały odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu. Do kręgu tych okoliczności należy zaliczyć zarówno fakty związane z samym przebiegiem procesu jak i fakty leżące na zewnątrz procesu zwłaszcza dotyczące stanu majątkowego (sytuacji życiowej). Okoliczności te powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego” (vide postanowienie z 14 stycznia 1974r., II CZ 223/73, LEX nr 7379, postanowienie Sądu Najwyższego z 13 października 1976r. sygn. IV Pz 61/76, LEX nr 7856, postanowienie Sądu Najwyższego z 16 lutego 1981r. sygn. IV Pz 11/81, LEX nr 8307, postanowienie Sądu Najwyższego 17 kwietnia 2013r. V CZ 132/12, LEX nr 1341732.

Ocena czy zaistniały przesłanki do zastosowania instytucji z art. 102 k.p.c. należy do sądu rozpoznającego sprawę i orzeczenie to podlega zmianie w wyniku weryfikacji instancyjnej jedynie w wyjątkowych wypadkach. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 29 października 2015r., sygn. akt: ACa 496/15 „Kwestia zastosowania art. 102 k.p.c. pozostawiona jest orzekającemu sądowi z odwołaniem się do jego kompetencji, bezstronności, doświadczenia i poczucia sprawiedliwości. Ocena w tym zakresie ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności i może być podważona przez sąd wyższej instancji w zasadzie jedynie wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa” (Legalis nr 1435257).

Sąd Okręgowy nie widzi podstaw do zmiany postanowienia Sądu I instancji w przedmiocie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie oceny sytuacji materialnej powoda, która okazała się na tyle trudna i niekorzystna, że dała podstawy do uznania, iż w przedmiotowej sprawie zaistniały szczególnie uzasadnione przypadki uzasadniające zastosowanie art. 102 k.p.c. i odstąpienie od obciążania powoda kosztami procesu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy w Gliwicach uznał zażalenie pozwanego za bezzasadne i w oparciu o art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł o jego oddaleniu.