Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2018r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach w IV Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący - SSO Wojciech Samsonowski

Protokolant - B. K.

w obecności Prokuratora Andrzeja Zięby

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2018 r. sprawy:

P. K. (K.),

ur. (...) w Z.,

syna Z. i G. zd. (...)

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  (nakazowym) Sądu Rejonowego w Z. z dnia 22 sierpnia 2003 r., sygn. akt VII K 483/03 za przestępstwo z art. 178a §1 k.k., popełnione w dniu 15 czerwca 2003 r., na karę 70 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł (orzeczoną na mocy art. 178a §1 k.k.); orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat z zaliczeniem na poczet orzeczonego środka karnego okresu rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 czerwca 2003 r. do dnia 22 sierpnia 2003 r.; orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 100 zł; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

W/w kara grzywny została wykonana ;

II.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. akt II K 549/06, za przestępstwo z art. 280 §1 k.k., popełnione w dniu 23 kwietnia 2006 r., na karę 2 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu zatrzymania od dnia 23 kwietnia 2006 r. do dnia 25 kwietnia 2006 r.; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ;

III.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt VII K 41/09, za przestępstwo z art. 178a §1 k.k., popełnione w dniu 2 stycznia 2009 r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz karę 10 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 zł (na mocy art. 71 §1 k.k.); orzeczono

zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat; orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 100 zł; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt W VII Ko 1104/11 zarządzono skazanemu wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. akt V Kow. 984/16 skazany został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary;

Postanowieniem Sądu Okręgowego w G. z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt VII Kow 4815/17 odwołano skazanemu warunkowe przedterminowe zwolnienie;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ; kara grzywny została wykonana ;

IV.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt VII K 1133/09, za przestępstwo z art. 158 §1 k.k., popełnione w dniu 3 lipca 2009 r., na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

Powyższy wyrok został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI Ka 50/10; nadto obciążono skazanego kosztami postępowania;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ;

V.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II K 786/10, za przestępstwo z art. 178a §2 k.k., popełnione w dniu 29 czerwca 2010 r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 3 lat, karę grzywny w wysokości 30 stawek, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 40 zł (orzeczoną na mocy art. 71 §1 k.k.); orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz rowerów na okres 2 lat; orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 400 zł; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt II K 786/10, Nr. karty dł. 351/2011/K zarządzono wobec skazanego wykonanie kary 15 dni pozbawienia wolności w zamian za grzywnę w wysokości 30 stawek dziennych, przyjmując, iż jeden dzień tej kary odpowiada 2 stawkom dziennym oraz umorzono koszty sądowe;

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt V Ko 620/13, uchylono postanowienie dotyczące zastępczej kary pozbawienia wolności oraz umorzono postępowanie wykonawcze w części dotyczącej kary grzywny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 21 maja 2013 r., sygn. akt V Ko 4551/12 zarządzono skazanemu wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt II Ko 158/13, II K 786/10, kara 10 miesięcy pozbawienia wolności została obniżona do wysokości 30 dni aresztu (na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw).

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 19 lutego 2018 r., sygn. akt V Ko 788/18 umorzono postępowanie wykonawcze prowadzone wobec skazanego na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Z. z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II K 786/10.

W/w kara aresztu została wykonana ; kara grzywny nie podlega wykonaniu ;

VI.  (zaocznym) Sądu Rejonowego w Z. z dnia 8 września 2011 r., sygn. akt II K 790/11, za przestępstwo z art. 270 §1 k.k., popełnione w dniu 11 października 2010 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności; orzeczono o dowodach rzeczowych; zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów sądowych;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ;

VII.  (zaocznym) Sądu Rejonowego w G. z dnia 7 września 2012 r., sygn. akt III K 804/12, za przestępstwo z art. 279 §1 k.k., popełnione w bliżej nieustalonym dniu pomiędzy 20 stycznia 2012 r. a 24 stycznia 2012 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 5 lat; orzeczono obowiązek naprawienia szkody; obciążono skazanego częściowo wydatkami oraz obciążono go opłatą;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana (upłynął 5-letni okres próby liczony od dnia 3 października 2012 r. oraz 6-miesięczny okres od zakończenia okresu próby);

VIII.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 20 kwietnia 2015 r., sygn. akt II K 1003/14, za przestępstwo z art. 190a §1 k.k., popełnione w okresie od dnia 18 stycznia 2012 r. do dnia 13 lipca 2012 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności; orzeczono o kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu; zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów postępowania;

W/w kara pozbawienia wolności nie została wykonana (okres jej wykonania określono od dnia 13 maja 2018 r. do dnia 11 sierpnia 2018 r.);

IX.  Sądu Okręgowego w G. z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt IV K 240/17, za ciąg przestępstw z art. 280 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k., popełnionych w dniach 19, 20 i 22 września 2017 r., na jedną karę 5 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 września 2017 r., godzina 14:30 do dnia 29 stycznia 2018 r., godzina 14:30; orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody; orzeczono o dowodach rzeczowych, kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu oraz obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

W/w kara pozbawienia wolności nie została wykonana (okres jej wykonania określono od dnia 11 sierpnia 2018 r. do dnia 3 kwietnia 2023 r.).

orzeka

1.  na mocy art. 91 §2 k.k. i art. 86 §1 k.k., łączy skazanemu P. K. (K.) karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności (orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Z. w sprawie o sygn. akt II K 1003/14) oraz karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności (orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w G. w sprawie o sygn. akt IV K 240/17) - opisane w punktach VIII-IX części wstępnej wyroku i wymierza karę łączną w wysokości 5 (pięciu) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności;

2.  na mocy art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu P. K. (K.) na poczet orzeczonej w punkcie 1 niniejszego wyroku kary łącznej okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach połączonych, tj. okresy:

⚫

od dnia 22 września 2017 r., godzina 14:30 do dnia 29 stycznia 2018 r.,

godzina 14:30, w sprawie Sądu Okręgowego w G., sygn. akt

IV K 240/17,

⚫

okres kary dotychczas odbytej w sprawie Sądu Rejonowego w Z.,

sygn. akt II K 1003/14, od dnia 13 maja 2018 r. do nadal;

3.  na mocy art. 576 §1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia w sprawach objętych niniejszym orzeczeniem pozostawia odrębnemu wykonaniu;

4.  na mocy art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym wyroków opisanych powyżej w punktach I - VII części wstępnej wyroku;

5.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. I. (I.) kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i 60/100) w tym 23 % VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu P. K. (K.) z urzędu;

6.  na zasadzie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia skazanego P. K. (K.) od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV K 81/18

UZASADNIENIE

Do tut. Sądu wpłynął wniosek P. K. o wydanie w stosunku do niego wyroku łącznego (k. 1) oraz pismo pochodzące z Zakładu Karnego w C. z informacją, iż w stosunku do skazanego zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego (k. 3).

Sąd Okręgowy w G. z urzędu ustalił, iż P. K. został prawomocnie skazany następującymi wyrokami:

X.  (nakazowym) Sądu Rejonowego w Z. z dnia 22 sierpnia 2003 r., sygn. akt VII K 483/03 za przestępstwo z art. 178a §1 k.k., popełnione w dniu 15 czerwca 2003 r., na karę 70 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 zł (orzeczoną na mocy art. 178a §1 k.k.); orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat z zaliczeniem na poczet orzeczonego środka karnego okresu rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 czerwca 2003 r. do dnia 22 sierpnia 2003 r.; orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 100 zł; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

W/w kara grzywny została wykonana ;

XI.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. akt II K 549/06, za przestępstwo z art. 280 §1 k.k., popełnione w dniu 23 kwietnia 2006 r., na karę 2 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu zatrzymania od dnia 23 kwietnia 2006 r. do dnia 25 kwietnia 2006 r.; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ;

XII.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt VII K 41/09, za przestępstwo z art. 178a §1 k.k., popełnione w dniu 2 stycznia 2009 r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 3 lat oraz karę 10 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 zł (na mocy art. 71 §1 k.k.); orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat; orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 100 zł; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt W VII Ko 1104/11 zarządzono skazanemu wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. akt V Kow. 984/16 skazany został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary;

Postanowieniem Sądu Okręgowego w G. z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt VII Kow 4815/17 odwołano skazanemu warunkowe przedterminowe zwolnienie;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ; kara grzywny została wykonana ;

XIII.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt VII K 1133/09, za przestępstwo z art. 158 §1 k.k., popełnione w dniu 3 lipca 2009 r., na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

Powyższy wyrok został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt VI Ka 50/10; nadto obciążono skazanego kosztami postępowania;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ;

XIV.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II K 786/10, za przestępstwo z art. 178a §2 k.k., popełnione w dniu 29 czerwca 2010 r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 3 lat, karę grzywny w wysokości 30 stawek, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 40 zł (orzeczoną na mocy art. 71 §1 k.k.); orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz rowerów na okres 2 lat; orzeczono świadczenie pieniężne w kwocie 400 zł; obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 26 marca 2013 r., sygn. akt II K 786/10, Nr. karty dł. 351/2011/K zarządzono wobec skazanego wykonanie kary 15 dni pozbawienia wolności w zamian za grzywnę w wysokości 30 stawek dziennych, przyjmując, iż jeden dzień tej kary odpowiada 2 stawkom dziennym oraz umorzono koszty sądowe;

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt V Ko 620/13, uchylono postanowienie dotyczące zastępczej kary pozbawienia wolności oraz umorzono postępowanie wykonawcze w części dotyczącej kary grzywny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 21 maja 2013 r., sygn. akt V Ko 4551/12 zarządzono skazanemu wykonanie kary warunkowo zawieszonej;

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt II Ko 158/13, II K 786/10, kara 10 miesięcy pozbawienia wolności została obniżona do wysokości 30 dni aresztu (na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw).

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Z. z dnia 19 lutego 2018 r., sygn. akt V Ko 788/18 umorzono postępowanie wykonawcze prowadzone wobec skazanego na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Z. z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II K 786/10.

W/w kara aresztu została wykonana ; kara grzywny nie podlega wykonaniu ;

XV.  (zaocznym) Sądu Rejonowego w Z. z dnia 8 września 2011 r., sygn. akt II K 790/11, za przestępstwo z art. 270 §1 k.k., popełnione w dniu 11 października 2010 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności; orzeczono o dowodach rzeczowych; zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów sądowych;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana ;

XVI.  (zaocznym) Sądu Rejonowego w G. z dnia 7 września 2012 r., sygn. akt III K 804/12, za przestępstwo z art. 279 §1 k.k., popełnione w bliżej nieustalonym dniu pomiędzy 20 stycznia 2012 r. a 24 stycznia 2012 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności, z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby 5 lat; orzeczono obowiązek naprawienia szkody; obciążono skazanego częściowo wydatkami oraz obciążono go opłatą;

W/w kara pozbawienia wolności została wykonana (upłynął 5-letni okres próby liczony od dnia 3 października 2012 r. oraz 6-miesięczny okres od zakończenia okresu próby);

XVII.  Sądu Rejonowego w Z. z dnia 20 kwietnia 2015 r., sygn. akt II K 1003/14, za przestępstwo z art. 190a §1 k.k., popełnione w okresie od dnia 18 stycznia 2012 r. do dnia 13 lipca 2012 r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności; orzeczono o kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu; zwolniono skazanego od ponoszenia kosztów postępowania;

W/w kara pozbawienia wolności nie została wykonana (okres jej wykonania określono od dnia 13 maja 2018 r. do dnia 11 sierpnia 2018 r.);

XVIII.  Sądu Okręgowego w G. z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt IV K 240/17, za ciąg przestępstw z art. 280 §2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k., popełnionych w dniach 19, 20 i 22 września 2017 r., na jedną karę 5 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 września 2017 r., godzina 14:30 do dnia 29 stycznia 2018 r., godzina 14:30; orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody; orzeczono o dowodach rzeczowych, kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu oraz obciążono skazanego wydatkami i opłatą;

W/w kara pozbawienia wolności nie została wykonana (okres jej wykonania określono od dnia 11 sierpnia 2018 r. do dnia 3 kwietnia 2023 r.).

Orzeczone w w/w opisanych sprawach zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych (i rowerów) zostały uznane za wykonane.

[Dowody: pismo skazanego - k. 1; pismo z Zakładu Karnego w C. - k. 3; karta karna - k. 11-14; odpisy wyroków: Sądu Okręgowego w G., sygn. akt IV K 240/17 - k. 5 -6; Sądu Rejonowego w Z., sygn. akt II K 549/06 - k. 15, 41; Sądu Rejonowego w Z., sygn. akt II K 1003/14 - k. 16, 31; Sądu Rejonowego w G., sygn. akt III K 804/12 - k. 17; Sądu Rejonowego - Sądu Grodzkiego w Z., sygn. akt VII K 1133/09 - k. 18, 36; Sądu Okręgowego w G., sygn. akt VI Ka 50/10 - k.19, 37; Sądu Rejonowego - Sądu Grodzkiego w Z., sygn. akt VII K 41/09 - k. 30; Sądu Rejonowego w Z., sygn. akt VII K 483/03 - k. 38; Sądu Rejonowego w Z., sygn. akt II K 790/11- k. 39; Sądu Rejonowego w Z., sygn. akt II K 786/10 - k. 40; akta: Sądu Rejonowego w Z.: sygn. II K 1003/14, sygn. II K 41/09, sygn. II K 549/06, sygn. II K 790/11, sygn. II K 786/10, sygn. VII K 483/03, sygn. VII K 1133/09; sygn. Sądu Okręgowego w G. VII Kow 4815/17]

Celem uzyskania aktualnych informacji w zakresie warunków i przymiotów osobistych skazanego Sąd zasięgnął opinii Aresztu Śledczego w K. z dnia 16 maja 2018 r. W pierwszej kolejności dokonano w niej krótkiej charakterystyki życia skazanego przed osadzeniem. Zwrócono uwagę na sytuację osobistą P. K.. Mianowicie, iż wychował się on w rodzinie pełnej, gdzie nie dochodziło do zachowań, które świadczyłyby o odbieganiu relacji tam panujących od norm zachowań występujących w przeciętnej, dobrze funkcjonującej komórce społecznej tego rodzaju. Skazany obowiązek szkolny realizował niesumiennie (często opuszczał zajęcia). Swoją edukację zakończył na etapie szkoły zawodowej, uzyskując kwalifikacje do wykonywania zawodu lakiernika samochodowego. Wiadomym jest, iż P. K. w przeszłości nadużywał środków odurzających, które łączył z alkoholem. Akta osobowe wskazują, że był on hospitalizowany w Szpitalu Psychiatrycznym w T. z rozpoznaniem zaburzeń adaptacyjnych oraz zaburzeń psychicznych. Skazany leczył się odwykowo w związku z osadzeniem w 2016 r.

W chwili obecnej jest rozwiedziony. Ze związku z byłą małżonką pochodzi dwójka dzieci skazanego, wobec których w/w zobowiązany jest uiszczać świadczenia alimentacyjne.

W opinii najbliższego otoczenia (zasięgniętej z wywiadu środowiskowego) skazany zachowuje się przeciętnie i wykazuje skłonności do nadużywania alkoholu.

Obecnie przebywa on w zakładzie karnym dla recydywistów penitencjarnych typu zamkniętego. Karę odbywa w systemie terapeutycznym. W związku z rozpoznanym uzależnieniem od alkoholu, skazany został poddany terapii w Oddziale Terapeutycznym dla Skazanych Uzależnionych do środków odurzających lub Psychotropowych w Areszcie Śledczym w K.. Jego zachowanie w trakcie izolacji więziennej oceniono jako przeciętne. Przestrzega obowiązującego regulaminu, zachowuje właściwą postawę wobec funkcjonariuszy więziennych oraz współosadzonych („z innymi osadzonymi stara się żyć zgodnie, bez poważniejszych konfliktów”) z tym, że odnotowano usiłowanie przez skazanego popełnienia samobójstwa. W trakcie osadzenia P. K. został raz ukarany, nagród regulaminowych mu nie przyznano. W chwili obecnej nie wykonuje pracy zarobkowej. Co do relacji osobistych ustalono, iż skazany utrzymuje stały kontakt z najbliższą rodziną (rodzicami, braćmi i synem). Deklaruje negatywny stosunek do popełnionego przestępstwa oraz chęć życia w trzeźwości.

Ostatecznie stwierdzono, iż prognoza kryminologiczno-społeczna P. K. jest negatywna. Uzasadniać to mają: wczesne wejście w konflikt z prawem, uzależnienie od środków odurzających, niezakończone leczenie odwykowe, doprowadzenie do zakładu karnego przez funkcjonariuszy policji, powrót do popełnienia przestępstwa, nieumiejętność wyciągania wniosków z dotychczasowego postępowania.

[Dowód: opinia o skazanym wraz z informacją o pobytach i orzeczeniach - k. 42-45]

Sąd uznał, że zebrane w sprawie dowody dają dostateczną podstawę dla rzetelnego zbadania, czy zaistniały w stosunku do skazanego warunki do wydania wyroku łącznego oraz oceny całokształtu sytuacji skazanego w kontekście wymierzenia mu adekwatnej kary łącznej. Zebrany materiał dowodowy o charakterze dokumentarnym nie budzi zasadniczo zastrzeżeń Sądu. Wyjątek w tym zakresie stanowi wniosek końcowy opinii o skazany z Aresztu Śledczego w K. z dnia 16 maja 2018 r. o negatywnej prognozie kryminologiczno - społecznej (o czym mowa w dalszej części niniejszego uzasadnienia).

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20 marca 2015 r. poz. 396) przepisów znowelizowanego art. 85 §1 k.k. nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy chyba, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wskazać należy, iż ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. weszła w życie z dniem 1 lipca 2015 r., a wobec skazanego P. K. dwa z wyroków opisane w pkt VIII - IX części wstępnej wyroku łącznego uprawomocniły się po dniu wejścia w życie w/w ustawy. W związku z powyższym, zastosowanie znajdzie treść przepisów art. 85 k.k. po nowelizacji, chyba, że ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla skazanego (reguła wyrażona w art. 4 §1 k.k.). Na gruncie powszechnie przyjętej wykładni uznaje się bowiem, że orzekaniem w rozumieniu art. 4 §1 k.k. jest także orzekanie o karze łącznej, czy to w wyroku skazującym, czy w wyroku łącznym (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. akt II KK 347/16, Lex nr 2284181).

Dokonując porównania obu ustaw - w kontekście sytuacji skazanego P. K. - zdaniem Sądu zastosować należało nowe przepisy, gdyż ustawa obowiązująca poprzednio nie jest dla niego względniejsza. Stosowanie nowych przepisów pozwoli bowiem połączyć wszystkie podlegające wykonaniu skazania.

Zgodnie z brzmieniem art. 85 §1 k.k. (obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.) warunki do wydania wyroku łącznego zachodzą wówczas, gdy różnymi prawomocnymi wyrokami danej osobie wymierzono kary tego samego rodzaju lub inne podlegające połączeniu, za dwa lub więcej przestępstw. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa (art. 85 §2 k.k.). Niemniej jednak, jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu (art. 85 §3 k.k.).

Zatem po myśli art. 85 k.k. ustawy znowelizowanej, węzłem kary łącznej należy objąć czyny osądzone w sprawach: Sądu Rejonowego w Z., sygn. akt II K 1003/14 - 1 czyn za który wymierzono karę 3 miesięcy pozbawienia wolności; Sądu Okręgowego w G., sygn. akt IV K 240/17 - 3 czyny stanowiące ciąg przestępstw, za które wymierzono karę 5 lat pozbawienia wolności. Do objęcia karą łączną nie kwalifikują się grzywny orzeczone opisanymi na wstępie wyrokami jak również orzeczone środki karne, gdyż nie tworzą one konfiguracji co najmniej dwóch wykonalnych kar, (jednorodzajowych) środków karnych.

Co istotne, nie zachodzi negatywna przesłanka orzeczenia kary łącznej w rozumieniu art. 85 §3 k.k. Do wniosku tego prowadzi analiza dat popełnienia czynów przez skazanego. Czyny rozważane przez Sąd jako podlegające łączeniu przypadają bowiem na okres przed dniem 13 maja 2018 r. (czyn ze sprawy o sygn. akt II K 1003/14 został popełniony w okresie od dnia 18 stycznia 2012 r. do dnia 13 lipca 2012 r.; ciąg przestępstw ze sprawy o sygn. akt IV K 240/17 został popełniony w dniach 19, 20 i 22 września 2017 r.) a zatem przed dniem osadzenia P. K. w jednostce penitencjarnej celem odbycia kary pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 1003/14 oraz kary w sprawie o sygn. akt IV K 240/17 (czyn ze sprawy II K 1003/14 nie przypada też na okres rzeczywistego pozbawienia wolności zaliczony na poczet kary orzeczonej w sprawie o sygn. akt IV K 240/17 od dnia 22 września 2017 r. do dnia 29 stycznia 2018 r.).

Kierując się dyrektywami określonymi w art. 86 §1 k.k. Sąd mógł wymierzyć skazanemu P. K. karę łączną w granicach od najwyższej z kar (jednostkowych lub łącznych) podlegających łączeniu, tj. od 5 lat pozbawienia wolności, do ich sumy tj. kary 5 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Uwzględniając ustawowe granice i przesłanki wymiaru kary łącznej Sąd wymierzył P. K. karę łączną 5 lat pozbawienia wolności.

Wskazać należy, iż orzekając karę łączną na nowych zasadach, zgodnie z art. 85a k.k., Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Cytowany przepis nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, a z kolei użycie zwrotu „przede wszystkim” pozwala stosować dotychczasowe poglądy doktryny i judykatury, a zatem o zastosowaniu zasady absorpcji, asperacji bądź kumulacji decyduje określenie bliskości popełnienia poszczególnych czynów oraz związku przedmiotowo-podmiotowego łączącego analizowane czyny (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt II AKa 25/16).

Odnosząc się do bliskości czasowej dzielącej poszczególne przestępstwa (z różnych wyroków) wskazać należy, że brak tutaj podstaw do przyjęcia pewnej regularności. Czyny popełnione przez skazanego i osądzone wyrokami cechuje bowiem nierównomierny odstęp czasowy. Dystans czasowy dzielący czyny osądzone wyrokami połączonymi wynosi bowiem około 5 lat (czyn osądzony wyrokiem ze sprawy II K 1003/14 został popełniony w okresie od 18 stycznia 2012 r. do 13 lipca 2012 r. a czyny osądzone wyrokiem ze sprawy o sygn. akt IV K 240/17 w dniach 19,20,22 września 2017 r.) Nadto, objęte karą łączną czyny inkryminowane godzą w dobra różnorodzajowe (w sprawie II K 1003/14 naruszono „wolność” a w sprawie o sygn. akt IV K 240/17 „mienie”) oraz zostały popełnione na szkodę różnych podmiotów.

Okoliczności te natomiast wykluczają wymierzenie kary na zasadzie absorpcji, jak domaga się tego obrońca. Zasadzie polegającej na wymierzeniu (dopuszczalnej) kary najniższej - która jest zasadą adekwatną dla tych zbiegów przestępstw, które cechuje bliski związek podmiotowo-przedmiotowy oraz temporalny. Ze stanowiskiem tym koresponduje pogląd wypowiedziany przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. akt III KK 346/12 ( vide: Lex nr 1277751). Pomimo, iż w niniejszej sprawie zbiegi realne przestępstw nie są kwestią istotną dla łączenia kary na „nowych zasadach”, to w/w uwagi pozostają aktualne, co zresztą nadmieniono już wcześniej.

Z drugiej strony, w ocenie Sądu nie zachodzą warunki ku temu, ażeby orzec karę łączną zgodnie z drugą ze skrajnych reguł ustalania wysokości kary (zasadą kumulacji). Ustalenie wymiaru kary w oparciu o regułę wykluczającą jakąkolwiek elastyczność w zakresie kształtowania jej wysokości nie odpowiada całokształtowi przymiotów i warunków osobistych skazanego. Wyznacznikiem tych przymiotów są wykaz skazań (informacja z KRK), akta spraw połączonych, ale też opinia z aresztu śledczego, w którym przebywa skazany.

I tak, niewątpliwie P. K. jest osobą, która wielokrotnie wchodziła w konflikt z prawem. Świadczy o tym ilość skazań odnotowanych w karcie karnej. Jego działalność przestępcza rozpoczęła się już ponad 10 lat temu. W tym okresie dopuścił się przestępstw naruszających normy prawne godzące w dobra różnorodzajowe, co znalazło swoje odbicie w dyferencjacji odczuwalnego stopnia społecznej szkodliwości czynów przezeń podjętych. Wiadomym jest również, że w warunkach izolacji więziennej skazany zasadniczo przestrzega obowiązujących reguł i norm. Nie narusza sfery bezpieczeństwa innych współosadzonych. Jego zachowanie w zasadzie nie wykracza ponad przeciętną zachowań pożądanych z punktu widzenia regulaminu więziennego. Wskazuje na to zakres objęcia skazanego systemem kar i nagród. P. K. karany był tylko raz a nagród regulaminowych mu nie przyznano. Wiadomym jest też, iż został poddany terapii dla osób uzależnionych od narkotyków. Z aktualnych informacji wynika, że terapia pozostaje w toku (w fazie wstępnej). Nie zarejestrowano zachowań świadczących o stawianiu oporu przez skazanego, czy też utrudnianiu realizacji tej terapii. Widomym jest również, iż dostrzega on swój problem alkoholowy. Wyraził chęć życia w trzeźwości. Jego stosunek do popełnionego przestępstwa jest krytyczny.

Wyżej opisane względy zdaniem Sądu przemawiają za wymierzeniem skazanemu kary łącznej na zasadzie asperacji w jej dolnej granicy. Skazany nie jest bowiem osobą totalnie zdemoralizowaną. Nie sposób przekreślić jego powrotu do społeczeństwa ze zmienionym podejściem do obowiązujących norm i reguł. Zmienionym w tym sensie, iż skazany zdolny będzie dochować wymogów zachowań zgodnych z prawem a oczekiwanych od każdego dorosłego, pozostającego w pełni sprawności umysłowej człowieka. Sąd nie podziela całkowicie oceny wysuniętej wobec P. K. - przez sporządzającego opinię pochodzącą z Aresztu Śledczego w K. - w zakresie negatywnych rokowań na przyszłość. Ocena ta odwołuje się m.in. do doświadczeń skazanego z lat młodzieńczych (wczesnego wejścia w konflikt z prawem) oraz faktu stwierdzenia uzależnienia od środków odurzających (niezakończone leczenie odwykowe). Jest to o tyle krzywdzące, iż pomija aktualne pozytywne aspekty zachowań skazanego - nadmienione już wcześniej a skłaniające do przewidywania prognoz co najmniej umiarkowanych w zakresie powrotu P. K. do praworządnego społeczeństwa z nastawieniem odpowiedzialnego postępowania polegającego przede wszystkim na respektowaniu zasad wiążących każdego, kto w tym społeczeństwie żyje w warunkach wolnościowych.

Ostatecznie więc Sąd postanowił wymierzyć skazanemu karę łączną w wymiarze 5 lat i jednego miesiąca pozbawienia wolności. Zatem Sąd wymierzył P. K. najniższą możliwą do orzeczenia karę łączną ważąc obowiązujące dyrektywy wymiaru kary. W tym miejscu wyjaśnić należy, iż orzeczenie kary 5 lat wyklucza brak sprzężenia temporalnego oraz podmiotowo-przedmiotowego, co zresztą podkreślono już wcześniej. Dodać wypada, iż faktycznie skazany do odbycia ma karę pozbawienia wolności w wymiarze mniejszym. Zostało to przesądzone w pkt 2 sentencji wyroku, poprzez zaliczenie - zgodnie z art. 577 k.p.k. - na poczet kary łącznej 5 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności okresów rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawach połączonych.

Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach Sąd pozostawił do odrębnego wykonania na zasadzie art. 576 §1 k.p.k.

Jako, że wyrokiem łącznym nie objęto skazań wymienionych w pkt I-VII części wstępnej wyroku łącznego (sygn. akt IV K 81/18), to decyzja Sądu o niedopuszczalności objęcia wyrokiem łącznym tych skazań musiała skutkować umorzeniem postępowania w przedmiocie wyroku łącznego - na zasadzie art. 572 k.p.k. - w zakresie wskazanym (pkt I-VII).

Z kolei o kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu Sąd orzekł na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. I. kwotę 120 zł +23% VAT, tj. łącznie kwotę 147,60 zł. Nadto, Sąd na mocy art. 624 §1 k.p.k. zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciążył Skarb Państwa uznając, że P. K. w swojej obecnej sytuacji nie zdołałby kosztów tych udźwignąć, albowiem jego zdolności zarobkowe są ograniczone z powodu osadzenia w jednostce penitencjarnej. Zresztą w chwili obecnej pracy zarobkowej w/w nie podjął.